Poezi nga DILINGJIA
 

dy fjale per mikun tim "mergimin"


Ti e prek qiellin,
me kuroren e perjetesise
ngjitesh mbi sublimen
mbi etjen mbi trejtjen
nenshkrove fatin e martirit
ne rreshtat e betimit mbajte premtimin
une shkruaj kujtimin per ty.

TRIAK

zog me flatrat e tua,
fluturo mbi ne,
varferin e pjekur VAJTOJE


zog i lire ngritu larte,
e shiko mbi varre,
aty jemi NE


zog,bilbil,pellumb,
kush jeton ne kenge,
paqen GEZOJE

PERTEJ

large qiellit mbi ujera,
etja fluturon pas fjales,
as endrra nuk prekun kujtimin
e ajo me bene te dridhem.
Neper rreshta shtohet kuptimi,
per kengen per lulet e qelura,
sa rrezet e shpresave ngjallen
per nji dite te takimit.

TI

Ne veten e pare
ti sillesh verdall fyellit,
c'do tingull me nga nje fjale e shpreh,
e c'do melodi nga nje dashuri.
Iken neper gezime
me buken e bardhe nder sqetull,
pas kuptimit te enderrave,
ne trenin e fundit te heshtjes.
Nuk ndalesh as me shiun
nder urat prore te jetes,
ditarin e stermbushur nga ethet,
e mbulon pluhuri i harreses.
Kthehesh vetem neper endrra
netet me pagjumesi i prek,
akrepat i sill rreth vetes,
kujtimet me seconda i vret.

PER LIRI

Unë shkruaj me gjakun tim
vdekjen e mbjell kufinjëve,
kushtrimin e mbaj në sqetull,
e betimin thellë në shpirt,
Atje ku hapen varre të reja,
mos më kërko mua listave në epitafe,
drita çlirimtare rrezon qiellin,
mbi nënshkrimet e martirëve,
Nga këngë e lahutës sillet guri i mullirit,
nën melodin e rrjedhës së lumit,
bukë e bardhë!

TRIUMFI

Ne zbritje te ylberit kaleron drita,
e shigjetat nguliten me etje,
mbi mua,mbi ata,ndjellin,
tinguje vdekje.
Sa gure pendimi u treten,
as lume,as dete nuk shteren,
e mallkimi i gjakut i ndjek hijet,
edhe atje ku prehen.
Ora e historise po bie,
kushtrimi i liris prore kumboi,
mbi kuptimin e shpresave,
betimi trumbetoi.

Kushtrim fushebeteje!


"Ketu e pash driten e pare,
jeta mi fali syte e saj"...
- Afer shprehjes,loti shkrehi kujtimeve,
si margaritar ne kuptim te rrezes,
vetem kenge e asaj melodie nate,
ne rrugetim odisean niset.
Prekjet e endrrave te gjata,
kurthat ngrejn pas shpreses,
large mallengjimit ne tingujt e shkare,
shkembinjeve te shpuar nga malli.
Nuk tretem pas tokes sa thare,
mbjell trinave te gjakut kenge,
ne rreshtat e gjate me betimin ne kraheror,
shkruaj fatin tim ne gure kufinjesh.

Tretja!


Sillem pas fatit etjeve,
qiellin vetetime e arsyes e shpoi,
nuk ka shprese per trina e fishkellima,
as drite,as terr s'me ngin,
per Shqiperin!.
Large neper kufinje malli,
shiu i loteve tuaj thahet,
nen sqetull plage e pa shuar dergjet,
prita egzakte me vite shtohen,
per Kosoven!.

Per nje varg


Kthimi e tretja,si hije kuptimi
mbi ngjyra natyre ditari shkruhet,
as kenge,as vaje s'ka endrrave,
ylber i kujtimeve shuhet.
Sillem e mbetem neper vargje,
neper endrrat e syve pa gjume,
vuaj e shkrihem e tretem,
mbi rrjedhat e dashuris etem.
Etja ime e pa shuar mbetet,
rrotull kengeve sillet verdall,
rrezet e shpreses e ndjekin si hije,
kupen e freskis e mbush me mall.

Prapa Dashuris


Prapa kesaj skene,
edhe roli harroj aktorin,sufler,
buka mbeti e paprekur ne sofer,
ç`do gje u lidhe me fatin e prer,
si ne loje pa loder,
vetem ylli lajmetar leshoi perden,
duartrokitjet ngjallen interesin,
kujtimi e harroj ne vete tenden,
kurse shpresat nuk vdesin...

Ikja


Lidhe vargun me fjalët e mija,
rrethë qafe,rethë zemre mbaje!
Ti ikën në mallin e mërguar etjeve,
metropolet i pushton me strehim shprese,
kthehesh me ëndrrat e netëve të gjata,
si hije ndjek dashurin në tretje.
Gjithëqka lidhet me ty!
edhe jeta,edhe vdekja,
vullkan i pashuar epshesh.

"Dashuri pa bese"



Vargu im i varur ne shpresen tuaj,
rreth syve si dielli ne perendim,
tretem ne shikimin e huaj,
rrugeve te dashurise ne pendim,

Une kthehem ne rrugetimin e shpresave,
edhe lotet puqen ne buze,
vetmia ma zen priten si hije,
mbetem me ngrysjen si trung.

Kthehu me shiqimet e tua,
mengjeseve me rrezet e diellit,
aty do te gjejsh testamentin e shkruar,
per besen e prillit.

Meshtari i ri!




Nëpër rrugët e netëve pa gjumë,
bëhem ëndrra yte rri në mendjen tuaj.
Si hije të përcjell ikjeve pa punë,
në shpirtin e frymën tuaj vuaj.

Krimi i Dashurise



Edhe nëse vritem nga dashuria,
pranë varrit ma bënë një krua.
Me freskin e tij ta shuaj etjen,
mbi epitafin "Të dua".
Ti shko largë gjyqësisë
mbrohu nga hija e pendimit,
Mos e harro lutjen time të kotë,
në ditën e krimit!

Dashuri me humorë



Zemra me rrahe vetem kur te shoh ty,
prej botes tjeter harrova te marr fryme,
flaka me doli i qorruar ne sy,
drini u shtjerr duke me shkymbë.
Ti eja livadheve me bollicat e tua,
larojin tend shume e kam "merak",
sa here te kam prekur aj mu turrka mua,
vetem mullari i sanes me bente konak.
Mos thuaj se dashuria jone eshte lumturi,
kur larg prej teje na ndan vetem martesa,
nuk e kisha ditur isha axhami,
e ti besoje u lidheshe per shkresa.
Nje dite do te bashkohemi ne tjetren dynja,
para xhebrailit diten e gjykimit,
do te mbaj per dore dot s`te leshoj ma,
per hater endrrave dhe puthjes se pendimit...