Poezi nga ,, -ar-bi-as-''
 

KËNGA

Çka duhet me i dhënë
Nëse ai kthehet një ditë?
— Thuaj se kam vdekë
Gjatë duke e pritë...

Nëse ai edhe më pyet
Duke mos më njohur mua?
— Foli atij si motër, ndoshta
Dhimbja ka me e pushtuar...

Nëse ai më pyet se ku jeni ju,
Çka duhet atij me i dhënë pra?
— Jepja rrethin tim t'artë
Duke mos i folë asgjë.

Nëse ai dëshiron me dijtë
Përse dhoma e zbrazët ka mbetë?
— Tregoja atij llampën e fikur
Edhe të hapur portën e shkretë.

E nëse ai më pyet atëherë
Për çastin tëndë të mbramë, të ngratë
— Thuaj atij se kam qeshë
Nga friga se ai do të qajë gjatë

UDHËTIMI IM


Pa ankime ecën treni i vonë i lodhur e i kotur
në te njerëzit bashkë me dëshirat për të arrijtur diku...
minutat shkelën nëpër binarët sikur gurët e rrugëve
- ai ecën me njetëzit për stacionin a spasmë, ndofta...


Shiu ja lan pluhurin e e eftohë solmokotlh
Shiu ia lan pluhurin e e eftohë lokomotivën
por ai mbetet akoma i murrmë, në ngjyrën e tij të mëparme

Në kupe më sillën fytyrat e njohura e të panjohura
e më kujtohet nëna që dergjet në shtrat
se çudi: udhëtoj edhe natën, nëpër errësi
për të mbërrijtur në qytetitn e panjohur, ndofty!

Nuk dua më të jem pilot i largësive të kota
por udhëtarë i palodhur që shkeli mbi ëndrrat e mia
e shoh: se si rriten emrat e foshnjeve mbi troll
e secili athua do të marrë emrat e këtij udhëtimi

Nëse sonte e pres i zgjuar perëndimin e hënës
dhe lindjen e diellit si ushtar në pararojë -
athua mëngjezi do të më zbardhojë në qytetin e L...?
_________________