Disa Poezi Nga Librat E Poetit Bahtir Hamza
 

[B]Përshtypjet e mia për poetin,Bahtir Hamza[/B]
[I][B][COLOR=green]Bahtir Hamza, është, nderi i vet njeriut, identiteti i tij ështe nderi i vet kombit,i një populli të martirizuar shqiptar.[/COLOR][/B][/I][COLOR=green]
[I][B]Me vepra letrare në historin e letërsis letrare shqiptare dhe botrore.[/B][/I]
[I][B]Arti-gjuhë Universale që bashkon popujt.Dëshmi dhe fakte me vrull dhe mall mergimi.[/B][/I]
[I][B]Bahtir Hamza, është krenaria e kombit tonë.[/B][/I]
[I][B]Zemra e tokës shqiptare, rrah për këtë poet, desident i mërguar, artist,që ZOTI i gjithësisë i dhuroi inspirimin(dhuntin). për ARTIN e tij te veqant modern, [/B][/I]
[I][B]Edhe pse kurrë me këtë njeri,poet,artist, nuk jam takuar, por jeten time e gjeta në poezitë e tij.Kjo më detyroi që të ju paraqes krijimtarinë e tij me bindjen që edhe dikush tjeter do të kënaqet me poezitë e këtij shkrimtari të veqant dhe original!____________________________________________________________________ [/B][/I][/COLOR]


[B]POEZI. Nga veprat e z.BAHTIR HAMZES, [/B]

Nga libri ‘[B]’U RRITESH ME LULE TE BOTES[/B].1991.









[B]VJERSH PER BEFASINË[/B]

Kur je i pasur me iluzione
E shpresat kështu fort i ushqen
Ne rritje e siper i shijon do jone
Por ëndrren e bardhe rralle, rralle e gjen.

Se pas çdo iluzioni të pret pabesia
Kështu e humb ngjyren dashuria;
Hej sa therrëse janë dëshprimet e pabesise
Kur plotbesimi bie në kurtha të tradhëtis.

Maj.1977.

[B]GJUMI [/B]

Dhe me erdhi gjumi-
M’u duk se dashuria mori fund

Por dashuria s’merrka fund

Në thellesi të gjumit
Thellë diç më ushton
Dashurinë s’e vert as fuqi e plumbit.

Dhjetor.1982.

[B]QENI[/B]

Ka nje qen që del natën
Natën bredh ai qen i zi.
Don njerzimit t’i kall mandatën
Don që jeten t’ua nxijë.

Luan bishtin qeni zi
Qen tinzak i moshës së madhe
Nëpër vatra nëpër shtepi
Qentë për ne, po ndjellin halle .

Por liria, deill i nxhete
Qenve ua nxjerr gjuhën peshe
Ngusht e kanë,s’e kanë lehtë
Kur ua kthejmë me të trashë

Mjaft me lehët qen larosha
Ju tinzak e ju barbarë
Erë e re po fryen në votër
Era që zgjon çdo shqiptar.

Mars.1985.

[B]NËNË MOJ…[/B]


Nënë moj, më thuaj një fjalë;
Motrën kush ma ka vrarë ?

Nënë moj, më thuaj si di ti
Vëllaun, kush ma mori në shtëpi ?

Nënë moj, me thuaj diçka;
Pse babi nuk eshte te na ?

Nënë moj, po kush na vret
Nënë moj, po kush na djeg
Në këtë zajrrë në këtë ferr
Kështu neve përgjithëherë ?

Truall i dashur
Truall i shtrenjtë
i huaji ty sot po te shkel
Po a e di valle, si do të del ?

Janar.1990.






[B]KËNGA E KTHIMIT TË MËGIMTARIT [/B]

Hap sorkadhja e Kosovës,
Kur të hysh n ‘kopshtin tim
Shihi lulet, kanë do mallë
Për pëllumbat në mëgrim

Kur të ecësh nëpër lule
Do te ecësh më ngadalë
Lulet TY do të përkulen
Ndjenjat do te djegin valë

Edhe zogjtë do të vijnë aty
Zogjtë e kuq të gjakut tim
Do të vine do thonë atë fjalë.
Eja pëllumb në gjirin tim

Hapi krahët dheu im
Çilu zemër e mëmëdheut
Kthehem sot nga mergim
Te ti moj e bukura e dheut

Na prano në përqafim
Jemi fort të përmalluar
Thyeje qafen o mëgrim
Shperthen afsh i ngashëruar.


Korrik.1990.

[B]TE VARRI I DESHMORES[/B]

(Ylfete Humollit)

E veshur me petkun më të bukur të nuserisë.
Ti që urreje më së shumti terrin
Të nisen nuse moj lulebardha jonë
Në livadhet e lirisë.

Hej, nuse e bukur shkon për dheun e zi
Në mes lulesh, mes kurorash , me e larta TI.
Të ndau nga gjiri i rinis me plumba kjo Serbi

Bredh çizmja e armikut , natën e diten n’fusha, e n’bregore.

N’gojë të armikut jemi n’valle me ty përdore
Bijeria në dasmën tënde ti moj bija shqiptare.

Ylfete jeton gjithemon me ne
Ti që u bëre nuse për atdhe.
JO.”s’ke vdek por ke le”
Varri leshon drite e erë lirie.
Krejt Kosovën këtu e ke.

Qershor.1990.


Nga libri ;[B]’’JETA TROKET NE DERE’’[/B] 1993.

[B]RREZE PER PLAGE [/B]

Mëngjesi i 28.Nentorit.1992.me çeli në Prishtine.
Ora;Shtatë e tridhjetë
I riu i fshatit me pret
Rrezja e Diellit me preku qerpikun e syrit.

Dritarja ishte e hapur
Syrin fute nëpër të
O trualli im i shkelur
Babë e nanë, ç’flakë e papritur
Shtatin tim po ma ndez ?!

Në stacionin e përgjumur të autobusëve
Minibusi kurrsesi të ndezej
Të nisej për Skënderaj,
Në të heshtin
Udhëtarë të menduar, dinjitozë;

U mashtruan keq ata
Që menduan se na e hoqen
Fjalën e lashtë nga goja !

Ato hijena të zgjebosura
Që qyteteve e fshatrave po i shoh
Me ta lufton shtëpia ime
Dhe me shtjellat e zeza fytafyt !

Të gjorët, robërin duan ta shpallin liri
Dhe jetën normale – ç’ironi !

Drenica pulson në mua, larg në mëgrim
Me shtresa malli e plagësh në zemër
E me ca breza drite ënderroje.
Kujtoj mërgimtarët këtë çast e u them:
Udhëtoni një çikëz nëpër botën krijuse
Urdhëroni , ngapak ta përqafoni të bukurën
Për dite më të ndritur, vëllezër,
Le të hapen gojët e fëmijeve

Si çel një lule e shenjtë
Dhe në tokë mbin nga vesa e qiellit
Për të na mjekuar nga myku i Europës plakë.
Valbona me tha:
“Ne mëgrim edhe ajri është i ndotur baba !
Retë janë të ulëta, kërcnuese
Plagët na i shtypin dhe ëndrrat…..

Janar.1993.

[B]IKEN ME KOHËN PA KTHIM [/B]

Dashuria e fshehur, n’shpirt më ngacmon
Dridhet në mendimet e mia
Diç e pikëlluar më përqafon
Si kaloi rinia ?

Kujtimet më prekin
Disi në dhembje e dhembje
Po si e si iken
Rrëmbithi me rendje

Fytyrat e dashura tëre ëmbëlsim
Ikën në kohën pakthim…………


[B]ASNJËHER NË HERËN E FUNDIT [/B]


…edhe flokët e tua të mbledhura në dorën time erë shpirti.
E zemrën e ke të mbyllur me çelës të ndryshkur paragjykimesh.
Pergjymsë e mbushur me copa kujtimesh –dashurie.Oh
Të të kam më afer dua
Ditë net mundohem të të preki më thellë

Më mbulon me sytë tu të embël.
Ti flokë kaçrrela e çiltersise së dashurisë erë shpirti
Me je mbi e nen lëkuren time
Asgje nuk ështe me e vlefshme
Se dashuria dhe drita e pavdekshme
E thella ti,

Të të kem më afër dua
Mudohem të të preki dhe me thelle
Njëhere e asnjëherë në herën e fundit.
Simbolizohem me ngjyrën e pafajsisë.

30.Prill.1983.





[B]NUSJA ELITAXI –I. [/B]
Ne stacionin e autobusëve
E njofta I.me veshtrimin e syve të saj.
E thirra per një cigare
Po më tha.!


Në të njenjtën dite i bëmë llogaritë
E largova m’u kthye.
E pergezova me përqeshi.
E harrova më kujtoi.
E dashurova më mashtroi.
E përqafova më kafshoi,
U mbush me gjak
P I K O I
Nusja kosovare,- elitaxi-I.
Në Bleischtet të Stuttgartit,
Mbeti në stacionin e trenit,
Me vështrimin e syve të saj
Dora ime me çibuk zjarri TYM.

Maj.1994.

Disa Poezi Nga Librat E Poetit Bahtir Hamza
 

Nga lirbi; [B]”GOJET E LULEVE” [/B]2001.


[B]GOJET E LULEVE[/B]



Gojet e luleve
Frutat e posalidhur.
Fëmijet
Nën qiellin pa frymë
Gjithë pranvera
Merrte frymë
Me ngjarjet tona

Nentor.1999.









[B]VIJA E UJIT[/B]


Gjaku i fisit
U than e rrënjët e dy lisave
U rrite bari i varreve
E lisat vajtonin me vijen e ujit.

Qershor .1974.

[B]NË MËRGIM [/B]


Në mëgrim u bëra edhe më i vjetër se Shqipëria
Kohën e pritje na kushtoi e kohe nuk na mbeti
Dashuria s’u bë fat, dhembje – dashuria.
Vitet më të bukura ia vodhi mergimi poetit.

Maj.2000.

[B]KOSOVË O PERL E BALLKANIT [/B]

Kosovë, o perlë e Ballkanit
Që digjesh, dridhesh
Dhunohesh, e vritesh
Me paramendime e pa deshmitar krimi.
Kallinjtë e tu të gjelbërt
S’do t’i harrojë ato pamje,
Muzete e tu
Mos paçin të ardhme.

Korrik.2000.


[B]FYTYRAT E MUZIKES [/B]

Fytyrën shqiptare,turke muziken
Tekstin shqip, vithet magjype.
Gjithefare ngjitjesh dhe xhepe
Fytyren me çimka
Muziken serbe dhe greke

Nga kjo semundje me vjen per të vjelle
Herë për dritare, herë për derë.

Nentor.2000.

[B]MBULUAR ME HESHTJE [/B]

E mbuluar me heshtje me veshtrove tinezisht
Qeshe me pak zë,- për të ma treguar bukurine e dhembeve.
Renkoja nga koha e humbur në megrim
O Zot,- Ç’eshte kjo kohë ?
Që vajzat s’më flasin në atdheun tim ?!

Tetor.2000.

Nga libir. [B]”JETA NE PESHOJE” [/B]2002.

[B]NË EMËR TË DASHURISE [/B]


Lotët e mallëngjimit
Ma mbushin dashurine
Ndjej dhembje Brigita,
Dhe në ëndërr magjike
U mbyta me gjakun tim
Duke i kujtuar këngët e pakëndume
Kam pirë verë.
Së bashku me ty.
Kam vizituar Kosovën
Në vitin njimije e nëntqind e nëntdhejt e tre.
E si gjithë me jetën në peshojë
Edhe nga burgu kam bëre thirrje
Kosove për ty !
Në emër të dashurisë
Ndryshe e kam ndier lirinë
Në këtë kohë të çmendur
Testamentin si ta lë
Kam menduar……….
Sa herë kam kenë i pikëlluar
Në Atdheun tim të lirë
Kam dashur të bëhen këngë vashat e mia.


[B]ËNDËRRA MAGJIKE[/B]

-Birgites-

M’i trego ënderrat e tua Brigita,
Ma shtrengo dorën ngadalë
Më fol me ate gojë të vogël
Veç për dashurinë – një fjalë.


Tregoma burimin e syve dritë
Mos ma fshi dhembjen në ëndrrën magjike
Mbi tavolinë kam fotografin tënde
E puth me lot e vargje lirike.

Maj.1996.

[B]HYMNI I FALMURIT [/B]

Në troje tona të Dardanisë
Gëzon flamuri i liris
Trualli ynë me prekrenar
Në Unitet me zemërlar.

Në ty falmur gjithë të betuar
Drejt kësaj toke të premtuar
Flakë e gjak Atdheu ynë
Liri Kosova, pëgjithmon.

Gëzohu shtëpi, gëzohu Atdhe
Burra trima ke në këtë Dhe
Bashkuar në tokë,bashkuar në qiell
Ushtria jonë Drite e diell.

Oj Kosovë legjend me lule
Para të huajve s’u perkule
Të mbrojme popull e Atdhe
Pa liri nuk rrojme dot NE.


[B]NËN BLIRËT E QYTETIT PRISHTINË [/B]

Mbremjet që nuk ndalen
Nuk ndalen as zogjtë e botës
Të ndëgjojnë muziken më komike
Të veturave pa rregull,e pa tablla.
Mbyllin rrugën me all,all,
Mes blirve te blert
Midis sheshit ku s’ka qetësi.

Zogjtë që me nuk dashurojnë dot
Hapin gojën me dhëmb të thyer.
Se edhe kundër tyre qëlluan serbët
E dinin
Se zogjte janë shëmbëlltyra e lirise

Prehen dhimbjet e tyre me të miat.
Oh, sa shume i ndjej.

15.Korrik.2000.

[B]SHPIRTIT ENGJELLOR[/B]

(Kancelarit gjerman z.Gerehard Schruder)

Me vargje perpiqem prej natës
Të thërras një engjull në ëndrra
Për vet dhe mikun tim Gerhard

Çdo gjë të urtë ta them
Pa shqetesime dhe pikllim

Në momentin kur do të takohemi
Bota të shikoi të vërtetën
Kosova u ka në zemër përherë.

Të jemi më të lire, botë në vehte
Që del prej shkelqimit tuaj
S’eshte pak për njeriun të ketë zemër të madhe

Një engjëll që don Kosova,
Shpesh ëndërroj se jam me te
Shpirtin ma ndrite nga afer nga larg
Do të vij patjetër në Berlin
Me një buzqeshje të ngrohtë
Paç Uraten e Zotit ,o mik.

Nga lirbi;”[B]VDEKJA NIS NGA BRENDA” [/B]2002.

[B]E KËPUTUR NË VEHTE [/B]

Errësira e botës u pa
Idhimi,xhelozia dhe izolimet nuk u shuan
Izolimet u bënë izolim edhe më te rrezikshme
Dhuna u rritë dhe më shumë mbi vajzat e Drenicës.
Ajri i librave – zemerAR,- vetëm ai e shpalos botën
Dielli pranveror që e bën Kosovën me zë.

Kosova e pakompletuar në hartën e botës
E këputur në vete – i luajnë kufijtë.
Mbretërin e blen nga ti – Trimërin, o Shqiptar
Sa shumë shqiptarë u Infektuan
Nga numri në rritje i kuazi demokratëve
U lexua kufiri në mes librit dhe shtetit
Idenë e frymëmarrjes nga une e muarën.
Nga unë e muarën Iden e fuqizimit
U pa dhe primitivizmi i shekullit
Në kërkim të diellit
Unë kapërceva Bjeshket e Kralices se Verbër.

[B]DO TA NDEJK KEMBA KEMBES [/B]

-Qazim Shemaj-


Qazim, O Qazim Sheme !

Me “Drenicen e perpurte” njoha Qazim Shemën
E me Qazim Shemën, njoha Tepelenën
Qazim Shemën ose Qazim Tepelen

Kush ma ngucë Qazim Tepelenën…
Ia kall Shtepin, ia ndërroj fenë.
Dhe vend nuk ka mbi këtë Dhe.
Do ta ndjek këmba- këmbes
Deri në detin Egje.

Mos ma ngucni !
I thonë Qazim BE.





[B]BISHAT E “SHENJTA” [/B]

Bishat e “shenjta”
E vjedhin historine e njerezimit
O Mitrush Kuteli,

O Mitrush Kuteli,
I thuaj Mirko Gashit
Se edhe une po jetoje
Ne kohen
E vdekur
Me plot gjarperinj
Që më përcjellin e me rrethojnë tinzisht.

Bishat e “shenjta” nuk e njohin historinë e njerëzimit.
Ajo as vidhet e as përvetesohet.



[B]JAM POET I ÇMENDUR [/B]

Jam poet i çmendur.
Jam poet i gjithë shqiptarëve
E, qirinjt digjen në trupin tim.

Fatzi e vetës jam.
Det e oqean nuk ka që më përpijnë
Unë në ta nuk përplitem
Sepse nuk mund të me përbijne

Jam poet i çmendur
Ndaj dhe ndryshe jam.

Disa Poezi Nga Librat E Poetit Bahtir Hamza
 

Nga libri; [B]"PASTROHU KOSOVE” [/B]2005


[B]KOSOVË, NË PASQYRË TË KOHËS PASTROHU[/B]

Kosovë,
kënd, skutë, zgëq.
Përse?!
E edhe nga ç’të tjerë!
Shqiptarellat e tu,
Kërkojnë dashuri rrugëve të Europës.

Kosovë,
Botë e trazuar.
Shqipe në mëgrim,
Në moshën rinore dhunohesh.
Zvarritesh, s’flen e qetë.

Kosovë,
Kosova jashtë Kosovës, nuk është Kosovë.
Përse?!
Mërgimtari i pastër,
I censuruar, i përbuzur, i ngacmuar,
I burgosur me dëshmitarë të rrejshëm
I shtypur dhe i harruar.
Në çdo copë të shëmtuar të kësaj Bote të prishur.

Kosovë,
Përpara, prapa dhe përmbi.
Ta kujtosh robërinë dhe robotizmin,
Plagët, dhunën dhe dhimbjet më therrëse.
Në Botë.

Kosovë,
Kurrë mos u gjunjëzo.
Ngritu me dy faqe,
Në pasqyrë të kohës.


Pastrohu Kosovë!

DASHURI, LAPIDAR

[B]SKENAT E DHEMBSHME[/B]

Skenat e dhembshme,
Që errësira të bëhet dritë,
Nga dhuna mbi të vërtetën.
Edhe lumit Drenicë ujët ia shterën.

Portreti i Atdheut mbi ujë doli ndryshe,
Në kthimin prapa përjetove atentate.
Për hir të tekeve të Evropës
Dhe të shqiptarellave vegël qorre,
Të kodit ideologjik,
Mulla Hoxha, e t’bijtë e Hoxhës,
policë të Serbisë.


[B]Në kërkim të dielit 3 [/B]

[B][I]Oh,pas Luftës së Dytë Botërore,[/I][/B]
[I][B]shumë nga ata që kanë qenë bij ballistësh,[/B][/I]
[I][B]u bënë spiunë dhe policë të Serbisë, [/B][/I]
[I][B]me uniformë dhe pa uniformë, [/B][/I]
[I][B]disa prej tyre me tisin e mashtrimit [/B][/I]
[I][B]dhe bijtë e tyre u gjallëruan edhe me UÇK-në![/B][/I]
[I][B]Medet, O Medet[/B][/I][B]![/B]
Polluzhë, 22 gusht 2000, ora 04 e mëngjesit.



[B]NA SHAJNË TË SHARËT[/B]


Vitet m’i mori mërgimi,
E mërgimit ia lashë për Kosovën nostalgjinë.

Lokalizmi që i vdiq nacionalistët,
Sot përsëri përfiton nga strukturat evropiane.

Të njëjtit i shohim në gazetat e Kosovës,
Dhe në krye të partive i shikojmë.
Pastaj ec e thuaj se janë shqiptarë,
Nëna ime është nëna e tyre.
Sa turp!

Na shajnë të zhyturit në krimet e tyre!
Ndaj dhe sot shqiptarët jetojnë në ndarje e pritje.
Por të jenë të sigurtë,
Se në Kosovë pranvera më s’ndalet.
Kurrë më s’do të ndalet…
Sado që të sharët mundohen
T’ia heqin petalet,
Na shajnë të sharët.


Prishtinë, 27 qershor, 2004

[B]NË SHTRATIN E KOMUNIZMIT[/B]
[B]U DERGJËN KËNGËT E MIA [/B]


Nëntëdhjetë e dy vjet deri më 2004,
Shqiptarët jetuan me luftëra.
Jeta jonë plagë e mall.
Stagnuam në të njëjtën nyjë kohore
Të robërisë.
Në shtratin e komunizmit,
Kapital të shpirtit s’ndërtuam.
Në atë shtrat u dogjën këngët e mia.

Dashuria e shqiptarëve për të qenë një,
E mos vdeksha pa ia thënë
Këngës së vetme.
Kasnec i fitores në ribashkim,
Që jeta e re të jetë gëzim.

[B]Në kërkim të diellit 6 [/B]


[B][I]I dergjuri zgjohet,[/I][/B]
[I][B]I vdekuri nuk pjerdh![/B][/I]
[I][B]Ti je gjallë[/B][/I]
Prishtinë, 1912 deri 2004



[B]TË VRAFTË VARGU IM [/B]


Fshatar nga Drenica,
Profesor i letërsisë,
Qytetar i Prishtinës,
Anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve,

Më vjen mirë që më ke gënjyer.
Por,
Por, do të më vij keq,
Do të më vij keq,
Sepse të kam besuar!
Kthema dorëshkrimin tim,
”Jeta në peshojë”.
Të vraftë vargu im!
Të vraftë poezia ime!
Të vraftë libri im!


Të vraftë e mira ime!
Të vraftë e mira ime!
Të vraftë Miqësia ime!


[B]Në kërkim të diellit 11Nuk je[/B]


[B][I]Në kërkim të diellit.[/I][/B]
[I][B]Nuk jam dot me ty [/B][/I]


[B]NË SHËRBIM TË TË HUAJVE[/B]


Sa janë shtuar,
- këta tartabiqët e zhubravitur shqiptarë
Ulen pranë NJERËZVE
Qelbanikë, gojëfëlliqur!
Bëjnë jetë qejfesh e ahengjesh.
Kokorisen me parandjenja të errëta,
Pijnë cigare “RONSON”
-kruajnë birat e hundës
duke u ndjerë të lumtur dhe lumturohen me “Makiato“!
për ta kanë ardhur kohë të arta!

Bisedojnë e llafosin vesh më vesh,
- qeshin në mënyrën e tyre të ligë
Kanë mbetur amplitudë verbimi
-në shërbim të të huajve!
O, Zot!
Ruajna nga tartabiqët shqiptarë!
- WEC-istët e kohërave moderne
- më shikojnë çakërrli,

E ti Kosovë digjesh së brendshmi
E unë digjem pa flakë i tëri
Kohë DEZILIZIONIZMI.
Ndaj, PASTROHU KOSOVË!


Në Byfenë “Koha”
Prishtinë, Shkurt 2003


[B]CENSURA KA SHUMË FYTYRA [/B]


Censura ka shumë fytyra
Ajo është mohimi i së vërtetës,
I së mirës,
Frikës për demaskim.
Histori e aktit mashkullor,
Vrasje e shumë dashurive!
“Përkujdesje” e panjohur në art,
Bashkëlidhje kundër së vërtetës.
Pyetje e pa pyetje ekzistence,
Gjenialitet i antiartit.

Censura ka shumë fytyra
Binarë krimi në vetvete
Cirë e Cirikokë,
Që i përkasin kohës tjetër.

Censura ka shumë fytyra
Helme, në katastrofën e së vërtetës – humbje!
Në rezultatin e jetës, dhembje me varfëri të madhe
Turp mbi turp që fare nuk turpërohen
Klanizim i ri e i vjetër në rrugë përfitimi.

Censura ka shumë fytyra
Efekte ekzotike
Biografi e vdekur harrimi.

[B]Në kërkim të diellit 42[/B]

[B][I]Shkrimtari,[/I][/B]
[I][B]kurrë nuk guxon t’i ketë dy fytyra![/B][/I]
[I][B]Kuriozitet që bota e njeh[/B][/I]
[I][B]të vërtetën e tij[/B][/I]



[B]SA MIRË E KANË [/B]

Ata që nuk lexojnë,
Sa mirë e kanë!
Nuk duan të dinë,
Se çfarë
të mençurit thanë!
Sa mirë e kanë!!!???!!!

Ata që nuk lexojnë
nuk dinë se
ç’flitet për ta!
Sa mirë e kanë!!!???!!!

Dëgjojnë veç vetveten
Dhe ca Sahanlëpirës!
Sa mirë e kanë!!!???!!!
I mbajnë sytë n’rrotullim
Lakminë në para.
Veç nga të huajt
detyra të marrin!
Sa mirë e kanë!!!???!!!
Spiunojnë veç shqiptarë!
Sa mirë e kanë!

Sikur të ishim të gjithë ashtu
Lëpirëssahanë,
si këta biçim politikanë?
Ç’do të bëhej vallë?
Ca politikanë,
Ca maskarenj.
Të shkombëtarizuar
E edhe me injorancë na vrajnë.

Sa mirë e kanë !!!???!!!


[B]SHQIPTARË TË PAIDEAL[/B]

Shumë shqiptarë,
interes të përgjithshëm atdhetar
nuk kanë.
Me xhelozi, fanatizëm dhe naivitet,
Me intriga, mashtrime, bllokime,
Me sy e lot krokodilësh, hajni e vrasje
luajnë me lirinë pa përfundim lirie.

Preferojnë bërllogun e Zvicrës
Të pastrojnë,
E natën të shesin drogë.
Ditën dëshmi të rrejshme të bëjnë
Duke harruar gjakun e kujt kanë!
Shiptarë të paideal.




[B]NJERËZIT UJQ[/B]
[B]- SYTË E UJKUT [/B]


Në variacione kuptimesh,
Njerëzit ujq,
E Sytë prej ujku,
Figurë prej njeriu,
Lëkurën ngjyrë hiri.
Sytë ngjyrë krimi,
Frikë i ka edhe fëmiu edhe i riu!

Në variacione kuptimesh,
Njerëzit ujq,
E sytë prej ujku,
Gërryejnë zemrën e nënave,
Lëndojnë dhe fëmijët në mërgim!
Në barkun e shtatzënave,
Dhunën e kanë ulurimë!
Gjuajnë gjahun aty ku e dinë,
Ku ujku han njerinë!

Në variacione kuptimesh,
Njerëzit ujq,
E sytë prej ujku,
Ndyshojnë edhe ligjet
Ujqit dhunojnë dhe poezinë
E në gazetat tona shfaqen engjëj!

[B]Në kërkim të diellit 12 [/B]

[B][I]Dyluftim me ju ujq do të kërkoja![/I][/B]
[I][B]E dhe sikur kalaja të rrëzohej mbi mua,[/B][/I]
[I][B]Ju pres në fushën e dijes[/B][/I]

[B]EKZEKUTO KRIMIN, KOSOVË [/B]

Nuk mundem ta nderoj
grigjën tënde miope Kosovë.

Bisha të gjalla, gjithfarë bërllogësh,
Me titull e pa titull, shkencëtarë,
Dhe këta që kanë ardhur në mërgim,

As për roje vdekurish nuk bëjnë.
Ç’fatkeqësi për fëmijët e Kosovës

Medet, o medet, për poetin e mërgimit.




[B]Në kërkim të dielit 21 [/B]


[I][B]As gazetat e tua në liri,[/B][/I]
[I][B]s’e thonë të vërtetën Kosovë![/B][/I]
[I][B]Nuk mund të shohësh dritë,[/B][/I]
[I][B]po nuk e bëre ndyshimin e shpirtit Kosovë.[/B][/I]
[I][B]Në pasqyrën e kohës, le ta njohë bota![/B][/I]
[I][B]Thuaje të mirën dhe të keqen tënde.[/B][/I]
[I][B]Ekzekuto krimin[/B][/I]
[I][B]PASTROHU KOSOVË[/B] [/I]

[B]ÇMIMI I LIRISË[/B]


Kosovë,
E ëndrrave tona,
Po të kthehem me shumë mall
Te gjiri i gjenezës.

Të ta njoh pasqyrën e kohës,
Ç’është dashur të bëhet?
E ç’është bërë për Çështjen Kombëtare?



[B]Në kërkim të diellit 22 [/B]

[I][B]Është dashur të digjej çdo rrënjë druri[/B][/I]
[I][B]Të digjej kulmi i secilës shtëpi[/B][/I]
[I][B]Të kishte dëshmorë çdo familje[/B][/I]
[I][B]Të kishte të zhdukur për çdo vëllazëri[/B][/I]
[I][B]T’ishte i burgosur secili meshkull mbi 18 vjet[/B][/I]
[I][B]Liria do ta kishte çmimin LIRI![/B] [/I]

[B][I]Panaromën tënde pitoreske[/I][/B]
[I][B]E mbaje në përqafimin tim.[/B][/I]


[B][COLOR=green]Ky është imazhi i Bahtir Hamzes në bote,rruge e pagabueshme që i përshtatet çdo populli,çdo njeriu,[/COLOR][/B][COLOR=green]
[B]që jep diminzione të reja, vegim në edukim, në kulture, në shkencë dhe në letersi, që është një zemërgjersi e vet individializmit të Z.Bahtir Hamza,[/B]
[B]Z.Bahtir Hamza është njeri modest dhe është i motivuar nga vet Hyji (urata) e Zotit, në intresin e kombit dhe të vet popullit liridashës![/B]
[B]Dhe ky është rezultati i Bahtir Hamzës me histori,poashtu të rrallë janë ata që e kan zemrën e Z.Bahtir Hamzës.[/B][/COLOR]

KËNGA E ATDHEUT

KOSOVË,
Tërë jeta të kaloi TYM nëpër hundë.
Nëpër shekuj të gjakosur lotove,
Ç’U BË ME TY KËSHTU?

Në çaste dramatike,
Ta solla këngën time,
Lirinë e thërras lule e mëngjesit,
Kosovë, u rritsh me lule të botës.

Kosovë, tokë mjerimi!
Horizontet e kohës të panë
Shpesh ndryshe
Duke dëshmuar vdekjen
E vetive të tua luftarake,
Vdekjen e zemrave të shndërruara
në shpretka

Kosovë, ç’u bë me ty kështu?
Mos vallë, nga që ndodhitë e tua legjendare,
Mbetën dhe u shndërruan thjeshtë në vargje?!

PASTROHU KOSOVË

Krimogjenët puthen në stilin e komunizmit,
Shkrimtarë e shkencëtarë,
Kokëlartë ecin rrugëve të qytetit,
Qeshin me zë të lartë.
Në kafe,
Shikohen njëri me tjetrin,
E përsëri qeshin e qeshin.
E me shkrimet e tyre dalin edhe në gazeta,
Të ma humbin të vërtetën dhe të drejtën e ekzistencës.

Por, nuk e dinë se dhembja dhe e vërteta s’harrohen,
Nga unë dhe ata që kapërcyen lumenjtë e vdekjes.
Të detyruar nga ju katran nxirës,
Gjoja shkrimtarë e shkencëtarë, me sy krokodili, mjekërzinj.
Gjeneratë e „Mercedesave“ dhe e Mitilave të komunizmit,
Keqpërdorues, hajdutë e gënjeshtarë me vulë dhe gradë shkencore,
Që i pengojnë sukseset e mia.
Ndaj, PASTROHU KOSOVË.
Me faqe të bardhë dil para Bote!

Prishtinë, 28 korrik 2004

JETËS I BËJ DALJE

Nuk dua të hakmerrem!
Sëmundjes së zemrës i bëj ballë
Vdekjes i bëj hall
Jetës i bëj dalje

Në ditëlindjen time deshën të më burgosnin!
Nuk dua të hakmerrem
Ndaj këtyre njerëzoidëve tradhtarë
I vraftë gjaku i shqiptarëve luftëtarë.

Sëmundjes së zemrës i bëj ballë
Vdekjes i bëj hall
Jetës i bëj dalje
Në Kosovën e lirë, pa sigurim jete
Po edhe sikur të më burgosnin prapë,
Gjithmonë do të këndoja për Shqipërinë.
Qiri që nuk fiket.

Në kërkim të dielli 19
Edhe pas luftës paskan mbetur gjallë,
bijtë e spiunëve
Paskan ndryshuar pamjet
Libreza partie ndërruar paskan!
Kujdes, o ju shqiptarë,
Se ata na hanë edhe të gjallë!
Maskat e misisit shqiptarell...

O, NJERËZ

Njerëzit
le të jetojnë ashtu si duan.
Të dashuruarit
të ngjallen në çdo festë jete.
Lulet le të frymojnë lirshëm,
le të jenë shenjë e aromës së jetës.
Bota është e njerëzve,
e ata janë yjet e tokës.

Atdheu,
liri dhe fëmijë,
sa më shumë të ketë.
Botën ta duam me zemër të hapur.
O, njerëz
në qoftë se jeni të tillë,
Duani dhe më shumë Shqipërinë.



VAJZAT DHE LIRIA

Vajzave shqiptare,
mos ua humbni dritën.
Luleve të mos u thahen gjethet.
Vdekje e shqetësime mos bëni
O, njerëz
Tradhti të mos ketë mes jush.

Kosova të mbushet me ju,
Rini plot gjallëri.
‘Gjigjuni në këngë, jetë.
Vallet mos i shuani kurrë.
Tradhti të mos ketë mes jush.

O, ju vashat e mia!
Përtërihuni me identitetin kulturor,
Simbole të karakterit njerëzor.
Morali i lartë jetik - në ju të peshojë.
Tradhti të mos ketë mes jush.

Kosova e Shqipëria,
me ju frymojnë.
Kitara, fyelli,
defi e çiftelia.
Tradhti të mos ketë mes jush.

Mëmëdheu të mbushet me vasha lirie.
Vallëzimi të mos pushojë kurrë!
Vdekje, dhunë kurrë të mos ketë,
për vajzat dhe zemërbardhët.
Me ta të jetë toka, ajri, qielli.
Tradhti të mos ketë mes jush,
Për ardhmërinë.



NË KËRKIM TË DIELLIT

Në Universin e kësaj Bote,
Ndjenjë e jetës lidhur n’kushtrim.
Brezi ynë me shpirt drite,
Me poet e lulëzoi Shqipërinë.
LIRI, LIRI, LIRI,
Simbol i emrit njerëzor.

Pas vargjeve te bukura nga e nderuara Linka po ju ofroi edhe disa shkrime rreth Autorit : Bahtir Hamza [IMG]http://www.studentet.info/modules/ipboard/index.php?act=Attach&type=post&id=6969[/IMG]




Bahtir Hamza,“ poet i mërgimit” u lind në Drenicë,më 05.07.1956.Kosovë.
Rrënjësisht rrjedh nga Malësia e Mbishkodrës - Krahina e Helashanit,Koplikut,
familje me traditë atdhetare. Shkollën fillore dhe të mesmen i kreu në Kosovë.
Studioi në Universitetin e Prishtinës, në Fakultetin e Shkencave Matematikore - Natyrore.
Në maj 1977 shpallet nacionalist - irredentist nga regjimi serbokomunist shqipfolës. Burgoset më 1977 dhe më 1981. Studimet i ndërpreu dy herë. Në Zagreb u rikualifikua në shkollën hoteliere.Në Cyrih të Zvicrës, kreu studimet e larta për hotelieri dhe turizëm.
Bahtir Hamza,është themelusi dhe kryetar i parë i Shoqatës Alternative të Poetëve "PENA SHQIPTARE" me seli në Prishtinë.Kosovë.Njiherit është Botues dhe kryeredaktor i revistës "PENA SHQIPTARE".
Drejtor ekzekutiv i N.T. Botuese "ARBANI-A". Prishtinë.Kosovë.
Prej vitit 2002 është anëtar i Lidhjës së Shkrimtarëve të Kosovës.
Në funksion të lirisë së Kosovës, Bahtir Hamza,është autor i veprave letrare.


Përkohësisht jeton në mërgim.