Zberthimi i enigmes politike te Edi Rames ,sic pasqyrohet tek Veton Surroi
 

[B]Zbërthimi i enigmës politike të Edi Ramës, siç pasqyrohet[/B]
[B]tek Veton Surroi [/B]

[URL="http://www.sot.com.al/index.php?option=content&task=view&id=66548&lang="][COLOR=#003399]http://www.sot. com.al/index. php?option= content&task= view&id=66548& lang=[/COLOR][/URL]

Friday, 07 March 2008
Nga Kastriot Myftaraj - Edi Rama dhe Veton Surroi janë dy
njerëz që ngjajnë shumë me njëri tjetrin, se të dy kanë
bërë karrierë në fillim në atë që quhet «shoqëri civile»
dhe më pas në politikë, nën kujdesin e Sorosit.Derisa Edi
Rama ka qenë beniamini i Sorosit në Shqipëri, që kur filloi
të veprojë Fondacioni «Soros», Veton Surroi ka qenë
beniamini i Soros në Kosovë, që në fund të viteve
tetëdhjetë, kuptohet për faktin se, në Jugosllavi, Soros
filloi të veprojë më herët se në Shqipëri, për shkak se
Jugosllavia ishte një vend i hapur. Ditën e mërkurë Veton
Surroi ishte i ftuar në emisionin Top show në Top Channel,
ku ai tha se me Edi Ramën e lidh një miqësi e vjetër- siç u
shpreh Surroi, për shkak të rrethanave që i kanë bashkuar
që herët. Surroi nuk e tha, por fjala është për lidhjen e
tyre të përbashkët me Soros. Nga kjo gjë kuptojmë se Surroi
dhe Rama janë lançuar dhe sponsorizuar nga e njëjta qendër,
për të formësuar opinionin shqiptar në Prishtinë dhe
Tiranë, dhe më pas për të zbatuar skema të caktuara në
politikë.
Edi Rama dhe Veton Surroi ngjajnë për atë se ata kanë hyrë
në politikë që herët, pastaj janë tërhequr nga politika,
për t’ u rikthyer më pas përsëri në politikë. Veton Surroi
u bë në 1989 kryetari për Kosovën i UEJD, që u krijua
fillimisht si organizatë dhe më pas u shndërrua në një
parti (Savez Reformskih Snaga) të kryesuar nga kryeministri
federal jugosllav, Ante Markoviç, parti që donte të merrte
pjesë në zgjedhjet për parlamentet e republikave dhe
krahinave jugosllave, për të siguruar një shumicë pro
ruajtjes së federatës. Më pas Surroi krijoi atë u quajt
Partia Parlamentare e Kosovës, të cilën e dorëzoi, për të
dalë vetë si intelektual i pavarur i shoqërisë civile, në
orbitën e Soros dhe i financuar nga ky i fundit. Edhe Edi
Rama në 1991, tentoi të krijojë Partinë Kristiano-Islamike,
për të cilën nënshkroi listën e komisionit nismëtar, pastaj
u tërhoq në «shoqërinë civile», në orbitën e Soros, duke
gëzuar financimet e këtij të fundit.
Si Edi Ramën, ashtu dhe Veton Surroin i katapultuan në
politikë nën influencën e Soros. Edi Ramën, më herët, në
1998, ndërsa Veton Suroin më vonë, për shkak të situatës në
Kosovë, ku ende nuk kishte përfunduar lufta. Fatos Nanon e
detyroi Soros me influencën e tij në qendrat e
politikbërjes në Washington, dhe në sajë të kompromiseve të
tij (Sorosit) me lobin greko-amerikan, që ta ftojë Edi
Ramën nga Parisi në Tiranë, për t’ i dhënë një portofol
ministror, që skenaristët e karrierës së Edi Ramës, e
shikonin si pikënisje për ta çuar në postin e kryetarit të
PS, nëpërmjet Bashkisë së Tiranës. I njëjti skenar ishte
përgatitur dhe për Veton Surroin. Veton Surroi duhej të
bëhej Kryetar i Komunës (Bashkisë) së Prishtinës, në
zgjedhjet e vitit 2000, si intelektual i pavarur, i
mbështetur si nga LDK, ashtu dhe nga PDK, çka duhej të
tregonte unitetin e politikës shqiptare në Kosovë për një
çështje të caktuar të politikës vendore, dhe në këtë post
duhej të fitonte kapital politik sipas modelit të Edi
Ramës. Pastaj më vonë Surroi do të bëhej kryetari i njërës
prej dy partive të mëdha, LDK, ose PDK, i ftuar prej tyre.
Ky skenar nuk u zbatua për shkak të kompleksitetit të disa
rrethana të caktuara të politikës në Kosovë, për faktin se
në Washington janë shumë më të ndjeshëm për lojërat e Soros
në Kosovë, se në Republikën e Shqipërisë, çka është e
kuptueshme. Por fakti që Veton Surroi është tërhequr nga
politika pas disfatës që pati ORA në zgjedhjet e vitit të
kaluar, siç bëri në 1994, tregon se skenari i mëparshëm
mbetet në fuqi, në pritje për t’ u realizuar në rrethana më
të përshtatshme, me mbështetjen e Soros.
Derisa karriera e Edi Ramës, zbulon se çfarë ishte
përgatitur dhe nuk u realizua dot për Veton Surroin në
Kosovë, karriera e Veton Surroit na ndihmon që të zbulojmë
natyrën e atyre forcave ndërkombëtare që qëndrojnë pas
karrierës së Edi Ramës. Në emisionin Top Show, gazetari nga
Kosova, Skënder Blakaj, i bëri një padi të vërtetë politike
Veton Surroit, së cilës ky i fundit iu përgjigj me rrena të
trasha, duke dashur të mbrojë vetveten. Në lidhje me
angazhimin e tij në lëvizjen jugosllaviste të Ante
Markoviçit, në vitet 1989-1990, Veton Surroi u përgjegj se
këtë gjë e kishte bërë me miratimin e Ibrahim Rugovës.
Veton Surroi nuk e ka thënë këtë gjë kur Rugova ishte
gjallë, dhe është një gjë cinike që po e thotë tash që
Rugova ka vdekur. Sa për atë që tha Surroi se lëvizja e
Ante Markoviç solli pluralizmin në Jugosllavi, kjo është
një rrenë e trashë, se të gjithë ata që i njohin këto punë
e dijnë mirë se lëvizja e Markoviçit synonte që pluralizmit
politik që po krijohej në Jugosllavi, t’ i jepte një
dimension të fortë federal, veç atij republikan dhe
krahinor, në mënyrë që të ruhej Jugosllavia. Fakti që Veton
Surroi u angazhua në lëvizjen e Markoviç, duke pasur Surroi
dhe mbështetjen e Soros, tregon se ata ishin në anën e
atyre qarqeve perëndimore që ishin për ruajtjen e
Jugosllavisë. Siç ka rezultuar më vonë këto qarqe, duke
përfshirë dhe qarqe në Washington, ishin proserbe. Me këtë
nuk dua të them se Veton Surroi ishte agjent serb, por se
ai ishte në anën e qarqeve proserbe perëndimore, dhe se ai
këtë ai duhet ta kuptonte me shkollimin dhe inteligjencën
që kishte, po aq sa ç’ duhet të kuptojnë ata që drejtojnë
Kosovën sot analogjinë e mbrapshtë të flamurit të saj me
atë të Qipros, siç tha Surroi në “Top Show”.
Në vazhdim të padisë së tij politike për Surroin, Skënder
Blakaj, i tha se më pas (në vitet 1992-1994) Surroi kishte
kërkuar që shqiptarët e Kosovës të merrnin pjesë në
zgjedhjet për parlamentin e Serbisë. Kësaj Surroi iu
përgjigj se atëherë ai kishte besuar se do të ishte në të
mirë të Kosovës që të merrte pjesë në këto zgjedhje dhe të
nxirrte një numër deputetësh, me të cilët do të
mbështeteshin forcat reformatore në Serbi. Surroi nuk
harroi të shtojë se këtë gjë ia kishin sugjeruar dhe
ndërkombëtarët, por pa e saktësuar se kush ishin ata. I
çuditshëm ky Surroi. Vetvetes ia njeh si argument apologjik
sugjerimin e ndërkombëtarëve, ndërsa politikanët e sotëm të
Kosovës i qorton për këtë gjë?! Por Surroi nuk e saktësoi
se cilët ndërkombëtarë ia sugjeruan idenë e pjesëmarrjes së
shqiptarëve të Kosovës në zgjedhjet parlamentare në Serbi,
dhe këtë gjë ai nuk mund ta bënte se sot është e qartë se
këta njerëz kanë qenë proserbë. Se nuk duhej të ishe një
njohës i madh i politikës atëherë për ta kuptuar se, nëse
shqiptarët e Kosovës do të merrnin pjesë në zgjedhjet për
parlamentin serb, në një kohë që Serbia kishte suprimuar
autonominë e Kosovës, dhe e kishte vendosur në Kosovë një
regjim okupacioni ushtarak, duke i dëbuar shqiptarët nga
administrata, deri edhe shkollat dhe spitalet, kjo do të
thoshte të bëje apologjinë e Serbisë në Kosovë. Është shumë
interesante dhe domethënëse se në atë kohë, në Tiranë,
gazeta «Koha Jone», që atëherë mbështetej fort nga Soros,
dhe ku shkruante shpesh Edi Rama, e qortonte Rugovën, si
shkaktar për mospjesëmarrjen e shqiptarëve të Kosovës në
zgjedhjet në Serbi. Surroi, i cili edhe në intervistën e
fundit në Top Channel deklaroi se në zgjedhjet e fundit në
Kosovë ka pasur edhe manipulime, që u bënë shkak që ORA dhe
ai vetë të mbeten jashtë parlamentit, nuk shpjegoi
megjithatë se ç’ besim do të kishin shqiptarët se do t’ u
numërohej drejt vota edhe sikur të merrnin pjesë në
zgjedhjet në Serbi, kur në Kosovë ishte vendosur regjimi
ushtarak serb. Nëse shqiptarët do të merrnin pjesë në
zgjedhjet në Serbi, dhe do të fillonin më pas të ankoheshin
se zgjedhjet ishin të manipuluara, atëherë ata do të
bëheshin joseriozë edhe në pretendimet e tjera të tyre, për
shtypjen serbe ndaj tyre, se ai që pretendon që gjendet nën
dhunën e një okupacioni ushtarak, nuk merr pjesë në
zgjedhjet e organizuara nga okupatori! Dhe ç’ është më
kryesorja, pjesëmarrja e shqiptarëve të Kosovës në
zgjedhjet e Serbisë, do të thoshte që ata ta njihnin
Kosovën si pjesë të Serbisë.
Surroi sigurisht i ka kuptuar të gjitha këto gjëra, por i
ka bërë se në këtë mënyrë ai ka siguruar atë pasurinë prej
40 milion eurosh që deklaroi në zgjedhjet e vitit 2004 në
Kosovë, ku doli si politikani më i pasur, 40 herë më i
pasur se Rugova që deklaroi një pasuri prej 403 mijë eurosh
dhe 50 herë më i pasur se Thaçi që deklaroi një pasuri prej
372 mijë eurosh. Surroi e bëri këtë pasuri si botues, me
financimet e Soros dhe si aktivist i «shoqërisë civile»,
çka vërteton se ajo është një industri e dyshimtë. Surroi e
deklaroi këtë pasuri të madhe me megalomani, për t’ u thënë
zgjedhësve se ai nuk ka nevojë të vjedhë si politikanët e
tjerë. Por ai e kishte vënë pasurinë, qartësisht, duke
shitur Kosovën.

Titulli: Zberthimi i enigmes politike te Edi Rames ,sic pasqyrohet tek Veton Surroi
 

vazhdimi...

Në rastin e Surroit zbulohet më qartë proserbizmi dhe
antishqiptarizmi i Soros, në lidhje me Kosovën, çka na
ndihmon të zbërthejmë edhe disa gjeste të sorosianit tjetër
të Tiranës, Edi Ramës. Kështu zbërthehet enigma e ftesës që
Edi Rama i bëri në vitin 2006 këngëtarit serb Goran
Bregoviç, mikut të Arkanit dhe të Radko Mlladiçit, të cilit
Edi Rama i dorëzoi çelësin simbolik të Tiranës. Goran
Bregoviçi ishte shumë aktiv në tubimet e protestës në
Beograd, pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës, në shkurt
të këtij viti. Gjithashtu, lidhja e Soros me qarqet
perëndimore më proserbe dhe antishqiptare, e zbuluar
indirekt nga veprimet e Surroit, zbërthen dhe se nga nxitet
Edi Rama për ta hedhur PS në një agresion kundër Rrugës
Rrëshen-Kalimash (segmenti më delikat i rrugës
Durrës-Kukës, ose më saktë Tiranë-Prishtinë ) dhe kundër
kompanisë amerikane «Bechtel», që po e ndërton atë. Tuneli
i Kalimashit është beteja kundër gjeografisë që ndan
territoret shqiptare, betejë po aq e rëndësishme sa fushata
ajrore e NATO kundër Serbisë. Kjo fushatë e Edi Ramës mund
të krahasohet me atë të Veton Surrojit në vitet 1992-1994,
që shqiptarët e Kosovës të merrnin pjesë në zgjedhjet
parlamentare të Serbisë.
Vazhdimit të padisë së Skënder Blakajt për akuzat e rënda
që Surroji u bëri shqiptarëve të Kosovës për keqtrajtimin e
serbëve, fill pas çlirimit të Kosovës, Surroji iu përgjigj
se ai e bëri këtë se ishte i shqetësuar se po prishej
imazhi i shqiptarëve të Kosovës, dhe se për këtë gjë kishte
dhe sinjale nga ndërkombëtarët. Por Surroi në gusht 1999,
vetëm dy muaj pas çlirimit të Kosovës, botoi në gazetën e
vet «Koha ditore», të financuar nga Soros, artikullin
«Fashizmi kosovar- turpi i shqiptarëve», ku bënte analogji
mes dhunës, sipas tij fashiste, që shqiptarët po bënin në
atë kohë ndaj serbëve, dhe të ashtuquajturit «fashizmit
kosovar» të kohës së Luftës së Dytë Botërore, që kishte
ushtruar dhunë ndaj serbëve në atë kohë. Si mund të flitej
për fashizëm kosovar, dy muaj pas çlirimit të Kosovës,
madje të paplotë, kur shqiptarët e Kosovës kishin qenë
viktima të një gjenocidi të paparë në Europë që nga Lufta e
Dytë Botërore. Dhe aq më tepër ishte absurde dhe qëllimkeqe
që të evokohej i ashtuquajturi fashizëm kosovar i kohës së
Luftës së Dytë Botërore, kur edhe në atë kohë gjërat nuk
kanë qenë bardhë e zi, por të komplikuara. Se në Kosovë,
okupimi fashist autentik italo-gjerman, zëvendësoi okupimin
e një tjetër lloj fashizmi faktik, atij serb, që për
shqiptarët kishte qenë ai çka kishte qenë fashizmi
(nazizmi) për çifutët, pra një regjim gjenocidi. Ky fakt
nuk mund të mohohet. Çfarëdo që të kenë bërë shqiptarët e
Kosovës gjatë Luftës së Dytë Botërore, ndaj serbëve, ajo
nuk është asgjë në krahasim me atë që kishin bërë serbët
ndaj tyre. Surroji këtë e dinte mirë, por megjithatë ai
shkroi ato që shkroi se paguhej nga ndërkombëtarët miq të
serbëve. Alarmi i Surrojit për fashizmin kosovar bëhej edhe
më absurd dhe kompromentues, po të mendosh se Surroji në
vitet 1992-1994 kur serbët keqtrajtonin dhe vrisnin
shqiptarë në Kosovë, në vend që të fliste për fashizëm
serb, bënte thirrje që shqiptarët të merrnin pjesë në
zgjedhjet e Serbisë.
Alarmi i Surrojit për ekzistencën e të ashtuquajturit
fashizëm kosovar tek shqiptarët e Kosovës, u përcoll në
moment nga mediat e mëdha ndërkombëtare, nën kujdesin e
qendrave antishqiptare proserbe, dhe Surrojit iu krijua
aureola e një «Mateoti» të Kosovës, që kishte denoncuar me
guxim fashizmin në vendin e vet, dhe që ishte në rrezik për
këtë gjë. Do të ishte mjaft interesante dhe instruktive
sikur të bëhej një paralelizëm midis Surrojit dhe
homologëve të tij izraelitë, intelektualët- ithtarë të
Shoqërisë së Hapur në Tel Aviv. Izraeli, shteti i krijuar
pas holokaustit, është sjellë me palestinezët që ka brenda
territorit të tij shumë herë më keq se ç'po sillen
shqiptarët e Kosovës me serbët e atjeshëm. E megjithatë,
kurrkush nga homologët e Surrojit në Tel-Aviv ithtarë të
Shoqërisë së Hapur nuk ka dalë deri më sot të thotë se
"fashizmi izraelit është turpi i hebrenjve". Pse nuk ka
ndodhur kjo gjë ? E mira do të ishte që këtë pyetje Surroj
dhe miku i tij Edi Rama, t'ia bënin mikut dhe mecenatit të
tyre të madh Xhorxh Soros, i cili si hebre që është duhet
të dijë sigurisht diçka më tepër mbi këtë argument. Akoma
më mirë do të ishte sikur Surroj t'i kërkonte Sorosit që në
kuadrin e promovimit të Shoqërisë së Hapur t'i dërgojë me
një mision në Tel Aviv, ku ata të orvaten t'i bindin
intelektualët izraelitë që të zbulojnë dhe të dënojnë
fashizmin izraelit. Por vështirë se do të kishin sukses në
këtë mision të tyrin. Madje, edhe nëse do t'ia arrinin që
të bënin qoftë edhe një antifashist kominternist të vetëm
në Izrael, këtë të fundit e priste në vendin e tij një
eksperiencë edhe më e keqe se ajo e Surrojit në kohën e
luftës në Kosovë, kur "fshihej" bodrumeve të Prishtinës.
Homologu izraelit do ta kishte këtë fat, sepse duke hedhur
teza si ato që Surroj, lëshon me aq lehtësi në Prishtinë,
ai kishte firmuar "linçimin" e tij të sigurtë nga opinioni
hebre.
Mbetja e Veton Surroit jashtë parlamentit të Kosovës, u
paraqit në emision si katastrofë e vërtetë për politikën në
Kosovë, aq sa u arrit deri atje sa korrespondentja në
Prishtinë, Alma Lama, ta pyeste shefin e UNMIK Ryker, se si
e konsideronte mbetjen jashtë parlamentit të Kosovës të një
politikani si Veton Surroji. A thua se Ryker po qortohej që
nuk kishte vepruar në atë mënyrë që Surroi të hynte në
parlament. Rykerit iu nxor me përdhunë një kompliment për
Surrojin. Surroji e dëgjoi me qetësi këtë farsë, çka ishte
shumë ironike se Surroji i qortonte politikanët e sotëm të
Kosovës për atë se nuk po avanconin në implementimin e
pavarësisë, duke u treguar shumë të nënshtruar para
ndërkombëtarëve, kur sipas logjikës së Surrojit Ryker nuk
duhet të ishte fare në Kosovë për ta komplimentuar
Surrojin, tash që u shpall pavarësia, se një vend nuk mund
të jetë dhe i pavarur dhe nën administrimin e OKB?! Në
panelin e analistëve që bashkëbisedonin me Veton Surrojin
ishte dhe Eduard Zaloshnja, njeriu i lobit greko-amerikan,
i cili i bëri elozhe të mëdha Surrojit, ashtu siç i ka bërë
edhe Edi Ramës (Zaloshnja është munduar ta shfajësojë Ramën
edhe për ato që ka shkruar dikur kur e quante Konferencën e
Pezës farsë të komunistëve që kishin përgatitur luftën
civile), edhe pse Zaloshnja e mban veten për të djathtë
antiberishian. Avokatia e Eduard Zaloshnjës është
kompromentuese për Surrojin se zbulon ky i fundit është i
pëlqyeshëm dhe për grekët, aleatët e serbëve.
Në mars 1999, në kohën e gjenocidit serb në Kosovë, në
Tiranë miqtë sorosianë të Veton Surrojit me Edi Ramën në
krye dhanë alarmin për fatin e Veton Surrojit, sikur nuk
dihej fati tij, dhe se kishte të ngjarë që ai të ishte
rrëmbyer nga serbët. Por Veton Surroji, që ishte në
Prishtinë kur filloi fushata ajrore e NATO, shpëtoi
shëndoshë e mirë, dhe doli në Tiranë tek miqtë e vet
sorosianë, ndërsa serbët rrëmbyen vetëm ata që sulmonte më
shumë Surroji në gazetën e vet, Ibrahim Rugovën dhe Fehmi
Aganin. Kot bëri Edi Rama sikur u shqetësua për Surrojin,
se serbët nuk do t’ i bënin kurrë keq njeriut që u kërkoi
shqiptarëve të merrnin pjesë në zgjedhjet e Serbisë, dhe që
pas disa muajsh do të jepte alarmin për «fashizmin
kosovar»-turp të shqiptarëve, që dhunonte serbët. Edi Rama
këtë gjë e dinte shumë mirë.