|
Poezi nga Mendjeni
[COLOR=red][B][I]E gjeta ne shkretetir me Acar
[/I] Ne shkretiren ku jetoja me zemer Kerkoja pak nga jeta ime Ta dua me shprit nje femer Dhe ta friksoja njeher zemren trime Jeta ecte perpara ngadal Skishte frike dhe kerkonte Njemend mbeta pa asnje fjal Kur te rrahurat zemra i ngadalsonte Isha ne nje periudh njemend te acaruar Por kto si ndjente shpirti im Syt u perqendruan ne dy sy te kaltersuar Dhe mendja ime skishte me perqendrim Qfar te bej? O jeta ime po te pyes me nxitim Ngase ata sy ndezin flak shpirtin tim Por jeta nuk kishte pergjegjje te shpejt Se isha i dashuruar ne syt e mi u vrejt Momenti me kritik ishte kur me te bisedova Ishin thjesht vetem dy fjal qe une i nderrova Por per mua biseda nuk perfundoj Ngase e dija se naten do ta endrroj Ditet kalonin e une u shendrrova ne tjeter njeri Si ta quaja ndryshe kete perveqse dashuri Por prit me tha vetvetja ime e ngurtesuar Duhet ta zbulosh ajo a eshte e dashuruar Kjo ishte gjeja me e veshtir per mua Dhe donte kohe per tu vertetua Doja ti ndalja ditet Ato te mos shkojn Doja ti ndalja meshkujt Ata te mos dashurojn Frika se mos e humbi dashurin e pare te vertet U shendrrua ne nje fobi Dhe isha i gatshum me tere qenjen time Te flijohem per dashuri Ecte jeta e smud ta frenoja Shkrihej zemra ime e smud ta ngurtesoja Ku je o fati im me ze te lart bertita E pran vetes mu shfaq ajo duke then me kohe a arrita Doja ti thoja te dua Doja ti thoja me lejo ti puthi buzet tua Doja ta shpenzoja tere dashurin Ishte koha kur e permysa vetmin Por ngadale me tha imazhi im Sepse do vej dita kur do kete shperblim Qendro i pampushtur me armikun Dhe ndegjo me vemendje mikun Keshtu edhe une veprova Edhe pse qe nga dita a pare e dashurova Por prisja shenjen e te madhit hyjnor Dhe shigjeten e kendit ballor Kjo donte ni kohe qe te prisja I vetmi moment qe skisha deshir te vdisja Doja vetem nje minut ta pergdheli me dashuri Dhe nje here ta mbuloj kur te ket stuhi Keto mi dhuroj jeta ime Dhe ma dhuroj qenjen me te bukur Kam kaluar aq shum ngushllime Por skam pushuar asnjeher duke u lutur Tani jeta ime ka kuptim te plot Dhe sdua asgje tjeter ne kete bot Kjo ishte ajo qe doja qe kur isha krijuar |Te falenderoj O Allah i madheruar. [/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[B]Si jetoj une?
[/B] [COLOR=indigo]Jetoj nje jete te frenuar nga te gjitha anet fundore I rrethuar me lista e pohime siperfaqsore Ska publikime falso e as pune dore Ndersa jeta ime thjesht quhet perrallore Dita e pare ndryshon nga dita vijuese Dhe qdo rreth imi merret me gjera mashtruese Pak vuaj kundrejt drejtkendshit ballor Ngase e lumtura ka kohe qe seshte perdor Jeta me ballafaqon me gjera te ndyta Asesi nuk vrasin pushkat pa tyta Andaj luftoj me shum deshprim e pak shpres Ndaj vetes sime skam fare kujdes Matematiken e urreja sikurse femij Tani sdi te urrej asnje njeri Urrej veten pasi skam asnje plan te vetem qe realizova Dhe qe shkrimet e mija nje kohe i dashurova Tani e di qe skam vler normale E tere historija ime duket fatale Shkruaj vetem kur flet zemra ime Dhe nuk merrem aspak me gjera imtime Duro ,duro eshte motoja e shpirtit tim Ngase do ekzistoj lajmi qe te sjell gezim Kur jam teper i qet, nervozohem Kur jam buz ngadhnjimit, shkatrrohem Kur jam ne prag te gezimit, hidherohem Kur jam shum i lodhur dorzohem Kur jam i lire atehere ngarkohem Kur jam duke shetitur, vrapoj Kur barti diq te rendesishme, rrezoj Kur jeta shet lumturi skam para Kur jeta me sjell pasuri ,me kerkojn hua Kur vendos te dal ne gjyeti ,digjet mali Kur dua te kaleroj, ngordh kali Kur kerkoj pune ska me afate Kur marr veturen ta ngas ,mbes pa derivate Kur shikoj television ngel pa rrym Kur dua te kendoj me zemer mbes pa frym Kur dua te notoj thahet deti Kur hy ne internet bie rrjeti Kur ligjeroj skam ndegjues Kur dua te degjoj ska ligjerues Kur therras shoket ata jan ne mesim Kur jam i merzitur tjeret kan argetim Kur dua te dal me therrasin te punoj Kur vendosi te shkruaj duhet te ndegjoj Kur shkoj te luaj humbas lojen Kur i lidhi kepucet kepus tojen Kur dua te jem i ri vjetersohem Kur luftoj ne front dorzohem Qfar te bej me tregoni Ngase me heshtje vetem me shkatrroni I tregova te gjitha ato qe ju duhen Por harrova tju tregoj se: Kur shikoj yjet ata shuhen Nuk po kerkoj teper me besoni Vetem disa gjera ju mi spjegoni Pse nervozohem kur duhet te jem i qet Pse shkatrrohem kur duhet fitoj vet Pse hidherohem kur me duhet gezimi Pse lodhem kur sme nevoitet dorzimi Pse ngarkohem kur duhet i lir te jetoj Pse nuk eci ne qetesi ,por me duhet te vrapoj Pse rrezoj gjerat me rendesi Pse skam para kur jeta shet lumturi Pse duhet tmi marrin parat ,kur une ato i posedoj Pse digjet mali kur une ne gjueti dua te shkoj Pse ngordhin kuajt kur me duhet te kaleroj Pse kerkoj pun kur kam nevoj te pushoj Pse vetura ska derivat kur kam nevoj udhetoj Pse ngel pa rrym kur televizjonin shikoj Pse mbes pa frym kur me zemer kendoj Pse kur dua te notoj thahet deti Pse kur hy ne internet ndalet rrjeti Pse kur ligjeroj sme degjon askush Pse kur dua te ndegjoj ligjerusit punojn ne fush Pse shoket kur therras ata vijojn mesim Pse merzitem une kur tjeret jan ne argetim Pse duhet te punoj kur une dua te dal Pse nuk shkruaj por duhet te ndegjoj ndonje fjal Pse humbi lojen kur une luaj Pse kepus tojen dhe ate se gjuaj Pse jeta e re me vjeterson Pse fronti im mua me dorzon Kto jan deshira qe realizohen Dhe qe me pak mundim ato fitohen Por nuk luhet loja kur ske ekip skuptohet Dhe nuk din I pasuri qeshte varferia nese me te sprovohet Dua tju tregoj se kto une i realizova Dhe kur te gjitha i kisha mbaroj loja Fusha u zbraps dielli u shua Momentet e vdekjes me kapluan mua Kishin nje pergjegjje pytjet e mia Te gjitha sherohen kur vjen dashurija!!! [/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[B]Njeriut qe si besoj smund ta dashuroj.[/B]
[COLOR=magenta]Valle qfarė kam nė vetveten time Qė mundohem tė merrem me hetime Pse nuk ndalem dhe ta hetoj veten Dhe ne duart e mira njėherė ta lė jetėn Udhėtoj i pafat nė barken e shkatrruar tėrėsisht Duke qenė njeri i pabesė plotsisht Ndoshta kjo ėshtė nga natyra pėrsonale Por ta dini se shpirti im nuk ngrohet me nxjemje globale Nuk e di ndoshta kerkova shumė nga jeta Duke plotsuar formularin e saj me tė vėrteta Por sjam fajtor qe meritoj tė ndėshkohem Ngase me terė qenjen time per te flijohem Sa here sigurohem se mund tė me besojn Tmerrsisht ,ata mendojn se fjalet e mija tradhėtojn Oh , jo se fjalėt e embla qe i flas kan burim Hyjnor Dhe gabimet e mia gjithnje i kam ndrequr me dorė Por smundohem te jem i besueshem kur ju sme besoni Dhe nuk demantoj idea tė tradhėtis kur ju per mua ashtu mendoni Thjesht mundohem tė punoj duke mos pushuar aspak Gjersa ne damaret e mi tė rrjedh ndonje pikė gjak Me tė vertet tani kuptoj plotesisht jetėn boshe Dhe kjo vetem kur tani jam ulur ne kėtė qoshe Nese jeni i besueshem ,tjeret ju injorojojn Nese jeni genjeshtar te gjithe do tju besojn Pres shumė nga jeta ime e bekuar Dhe vetem deshiroj jetė te kordinuar Deshiroj qe kur te flas ,mos te me nėnqmojn Dhe kur ti ndihmoj dikujt ata te me falenderojn Kur , vallė kur do me besosh, o jeta ime Nuk jam politikan qe te jap premtime Sjam aktor qe te aktroj drama Nuk jam as student ne Univerzitetin FAMA Jam thjesht njeri i nderit dhe drejtėsis Ushtar i rendesishem i anti paftyrėsis Jetoj jetėn edhe pse sme beson Asesi spajtoj dhe ta dish kjo me lėndon Por jam i gatshem qe ta deshmoj me jete Dhe kur tė vdes une ta vertetosh se kjo ėshtė e vertet Eshte e vertet dashurija ime ne ty Betohem ne driten dhe ne kta dy sy Skam fjalė qe ta paraqes gjendjen momentale Ngase neser ndryshoj dhe kthehem ne normale Kam mesuar shumė nga jeta Kam zbuluar shumė te paverteta Kam menduar shumė kur sme zinte gjumi Kam ndegjuar shum kur me fliste lumi Jam tejet i qete ne momente fatkeqėsie Dhe jam shumė i lumtur kur ndėgjoj fjalė dashurije Jam shume i shqetsuar kur mua me fajson Jam i vdekur kur do te ndegjoj se mua sme beson A mendon se kam mundesi ta lendoj nje zemer Betohem se per mua je e vetmja femer Por skam tjeter qfar te shkruaj Dhe mos mendo se sme bere te vuaj Por gjithsesi apetoj te mos lotosh Ngase me urdherim hyjnor ke drejt te gabosh Une gabova dhe pranoj qfardo denimi Dhe nese ka nevoj qe nga sot le te filloj gjykimi Sdua jurist qe te me mbrojn kur gjykohem Ngase jam mesuar shumė herė tė denohem Jam denuar nga jeta Jam denuar nga e paverteta Jam denuar nga zemra ime Jam denuar nga sekretet imtime Plot 18 vjet i mbajta burgim Dhe posa u leshova prap bera gabim Bera gabim qe nuk kishte justifikim Dhe meritonte menjeherė njė denim Por ma fali jeta me kushtzim Dhe punen qe e bėri ,per tė kerkoj shpėrblim Edhe pse isha i varfėr pranova Ngase ate ndihmes tepėr e vlersova Tani kisha pak furnizim e perplot dashuri Ma kishte lakmi qdo njeri Mendoja se me besojn dhe me dashurojn Ngase nuk dashurohet njeriu qe se besojn Me qka mendoni qe ndertohet dashurija Dhe pse nuk vazhdon lidhja kur zbulohet tradhtija Pytje shum e lehtė dhe tani ua spjegoj Njeriut qe si besoj smund ta dashuroj. [/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="Blue"][B]Ja se qka pashė
rruges duke udhetuar heret ne mengjes ne shkoll duke shkuar Ne skaje te rruges nje grup punetoresh mes vete bisedonin buken si ta siguronin Qanin nga merzia bukė nuk kishin te shtepia ''Punė,punė o zoteri se bukė nuk kam per femij'' Kishte te tillė qe i zinte nata ktheheshin ne shtepi me duar te thata Femijet e vegjel prisnin te dera thoshte nena e tyre Ah unė e mjera Qka do te bej une per keta femij si do ti ngopi qe mos te flejn ne uri Por prap se prap Bukė nuk gjente kthehej ne shtepi i Ati e femijet gjumi i zente Tė mjeret keta prinder gjithė naten zgjuar femijet e tyre duke i shikuar Keshtu dite e natė ky njeri rri zgjuar ka nje jave te plot qe bukė ska siguruar Kishte tre femij por ja mbyti urija ngase me muaj te tere buk nuk kishte te shtepija Mbeti ky i ngrati vetem me gruan e tij Nuk mund te rrinte me as ne shtepi Kur pa pritur erdhi nje njeri zoteri e mori kete fshatarin e dergoi ne shtepi Bisedoi me te nje kohe shum te gjatė Me ne fund e punesoi Pastrues ne Administrat Per nje vit te tere ky njeri qe punoi nje shtepi te vogel per veti ndertoj Nje dite u ndal ne shtepi per te pushuar dhe gruaja i dha nje lajm te gezuar I tregoi burrit me shum shpejtesi se po e priste Ajo nje femij Pas shum e shum viteve te veshtira qe i kaloi filluan kjo familje jete te bukur te jetoj Ah sa lumturi nje familje e bukur ende nuk kam pare familje me te lumtur[/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="Sienna"][B]Pėrse
Pėrse u la anash mesimi Pėrse humbi gezimi Pėrse askush nuk kendon Pėrse keshtu kjo jete kalon Pėrse dielli nuk rrezon Pėrse hena nuk ndriqon Pėrse shiu nuk pikon Pėrse keshtu kjo jete kalon Pėrse njerzit nuk duhen Pėrse naten yjet shuhen Pėrse kjo hije na kaplon Pėrse kjo jete keshtu kalon Pėrse vellezrit perqahen Pėrse familjet ndahen Pėrse rinia mesimin e harron Pėrse kjo jete keshtu kalon Pėrse keto pytje nuk kan pergjegjje Pėrse Kosova keshtu digjet Pėrse rinia ne mergim po shkon Pėrse kjo jete keshtu kalon[/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="DarkOrchid"][B]Mendova
Mendova per jeten por qka te mendoj Nje dite te lumtur ne kete jetė se kaloj Mendova per luften mos mendofsha kurr Se lufta e shkret na helmoi kete jetė Mendova per lulet sa te bukura janė por ne kete pranver asnje nuk ka qelė Mendova per fushen Oh moj fush e shkret mbi ty u bėnė luftrat fėmijet mbi ty kanė vdek Mendova per Lirin oj liri e bukur vetėm ne ty kur mendoj Jeten ma benė te lumtur[/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="Green"][B]Zogu
Njė zogė i bukur me shum ngjyra Niset nė folen e vet te shkoj Gjatė rruges per nė fole te bukur Shumė njerez te ndryshem takoj Keshtu e takon nje fshatar te lodhur dhe nje kohe te gjatė me te bisedoi Zogu i vogel me shumė ngjyra e pyeti fshatarin nese don ti ndihmoj Mandej pa nje njeri punetor Qe bart mbi krah nje peshe te rend Zogu mbeti shum i lenduar por smundi ti ndihmoj ngase skishte duar Duke ecur neper male e fusha Doli ne qytete me ndertesa te larta shikonte pallate e rrugė te asfaltuara qe per sy te tij ishin te pa shikuara Edhe aty takoi nje lypes dhe me te shumė ai bisedoi I tha lypsit te mjer e te shkret me mire ne fshat te shkoj te jetoj Shkoj ne nje ndertes te lart dhe bazene kishte brenda tij shikoj zogu i lodhur teper mos po e sheh aty ndonje njeri Ne pallat pa nje te moshuar dhe me te foli vetem dy fjalė I tha plaku me mjekerr te gjatė Pallatin tani dua ty me ta falė Zogu u gezua pa masė I mblodhi njerzit qe me ta bisedoi I vendosi ne pallatin madheshtor dhe aty me ta se bashku jetoj[/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="Red"][B]Me fal ate gabim
qe bera pa asnje qellim Me fal qe ashtu u tregova e as me ty nuk bisedova por nuk dija se qka te bisedoj ngase armiku im tani fitoj ma mori dashurin time te jetes dhe shpejt une i ika te vertetes e desha e dua dhe do ta dua edhe pse tani nuk me perket mua te gjith do te quditeni kur ta kuptoni dhe aspak per te sdo te vajtoni Tani ju sjell me veti nje bised me jeten ku pas shum vitesh e zbulova te verteten A ėshtė dashuria e jetes? Po A ke menduar qe tia falesh vetes? Po A te ka bere ndonjeher te vuash? Po A ka gjini njerzore? Po A ėshtė ne gjinin femrore? Po A eshte shkronja e pare e Alfabetit? Po A eshte sikurse embelsia e sherbetit? Po A do ta duash gjer ne fund te jetes? Po Ja pra ku e ke pran vetes!!![/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="Black"][B]Mendja dhe trupi
Me kaloi edhe kjo natė pa gjumė Mundohem pėr tė mėsuar Por kotė vetem fletet I shfletoj E mendet ne tjeter vend me kan shkuar Mė shkoi mendja te lumi I fshatit Sa bukur nė tė notoja Rrija me orė tė tėra pran tij Isha I lumtur dhe shum e doja Pasi mu kthyen mendet nga lumi Vrapuan drejt fushesh se gjelbruar Qė sado veten ta mundosh Nuk arrin pėr ta pėrshkruar Mendet e mia vraponin me shpejtėsi Qeshnin e luanin me shoket e mi E unė I ulur ne shtrat tė mjer Qendroj larg,larg ne vetmi Keshtu mendoja e vrapoja Qeshja,luaja e shum u gėzoja E mandej u nisa pėr nė shtėpi Ti shikoj si janė prinderit e mi Mendja posa u vendos ne shtėpi U pershendet me tė gjithė dhe po mendon Pėrse ai qendron shumė larg Perse ai ne vetmi qėndron Prandaj vendosa tė shkoj nė shtėpi Por jo me mendje por me trup te shkoj E tė rri me vėllėzer e motra Dhe deri ne vdekje atje tė qendroj[/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="DarkRed"][B]Krijesa e Ngarkuar
Ecen,ecen e ndihet I lodhur Si tė mos ndihet I lodhur aq shum I ngarkuar Sa me dhimbset ,shpirti me dhėmb Por Ē’tė bėj unė kur edhe vet jam I derrmuar Mė shkon mendja ti ndihmoj Por si,kur jam I pa fuqi Sė paku qaj,qaj per te ngratin Kush qe ai qė ia caktoi fatin E ai qė I ngarkoi kėtė barrė Vallė a ka shpirt a ka zemer Si mundet ta mundoj atė krijes Qoftė ai mashkull apo femer Mundohesha te flisja por nuk mundja Ndonse nga vaji apo pikėllimi Por me dhimbset shumė I ngrati Dhe lutem pėr tė qė ti vie shpėtimi Nuk e dini lexues tė ndėruar As juve nuk munda tju tregoj Se kush kėnd e ka ngarkuar Dhe pėr kėnd unė tani vajtoj Ėshtė krijes e pafajshme e kreijuar Pėr tju shėrbyer tokes e njėrezimit Por jo edhe te maltretohet pa mėshirė Nga njėrezit qė nuk bėjn asgjė tė mirė Nje cilėsi do tua pėrmendi Mė siguri shumė do tua lehtesoi Qė pėr kėtė krijes qė jamė duke shkruar Ndokush nga ju ta zbuloi Ėshtė shtaz veshet I ka tė gjatė Duket I mjer dhe I ngratė Sherben,punon e asgjė nuk fiton Njė njeri qė e takova shum e maltreton Edhe emrin nuk ia vendosen tė mirė Ndonse mua me pėlqen shumė Do ti ndihmoj ashtu si tė kam mundėsi Me shkrim,me veper apo me punė Tani me siguri e dini pėr kėnd po flas Ju lutem mosni,mos I maltretoni Ata janė krijesa sin e qė jemi krijuar E jo qė te malterohen kur janė te ngarkuar Nese doni me thėrrisni mua Me siguri une do tju ndihmoj Por ju lutem ju pergjerohem Mos lejoni qe askush ti maltretoj A kuptuat apo ende mendoni Ju lutem gomaret mos I maltretoni Tė 49 vargjėt ati I kushtova E Inshalla sadopak I ndihmova. [/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[B][COLOR=magenta]Si te mos qaj [/COLOR][/B]
[B][COLOR=magenta][/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]Kaluan ditė,kaluan muaj [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]sa shum vite u mbushen sot [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]per Yllin e vogel une do shkruaj [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]Jo me laps por me lot [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta][/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]Zilja e shkolles kur tingellon [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]me atė ze te bukur dhe te holl [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]te gjith nxenesit aty radhiten [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]me lot ne sy hyn ne shkoll [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta][/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]Shokė e shoqe tu te gjith te strukur [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]ne banken tuaj askush nuk ulet [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]ashtu prore mbetet e zbrazet [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]vetem kan vendosur kurorat dhe lulet [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta][/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]Dhe une sot nje lule e solla [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]lule te freskt te saksis se dyllit [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]ne nje bank te bukur e vendosa [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]e cila mban emrin e Yllit [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta][/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]O zot pse femijet duhen te vdesin [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]zemren me nuk mund ta mbaj [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]kur lexoj emrin e Yllit [/COLOR][/B] [B][COLOR=magenta]si te mos qaj ,si te mos qaj[/COLOR][/B] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[COLOR="Blue"][B]Jetimi
Lotėt vershojn ne faqet e mia Dhimbjet mi lehteson vetem shoqerija Shpresat u mbyten bashk humbjen e nenes Rrezet me te urryera jane ato te henes Armiku i jetes sime ishte nentori Kur prinderit e mi me vete i mori Tani mbeta ne vetmi i tronditur Nga kthetrat e jetes se papritur E tere jeta ime ishte e pa vlere Sikurse pllazha e detit pa rere Gjdo minute jetoj ne meditim Dhe mallkoj veten qe mbeta jetim Nuk kerkova teper nga jeta Por asnje kerkes ne toke nuk gjeta Kjo eshte pabesi dhe mashtrim Thjesht ankth i nates qe vjen si mallkim Grilat e jetes me shpejtesi u fortesuan Dhe meshire per krijes si une nuk treguan Familje skam i vetem kam mbetur Shpirti, sikurse sheqeri ne uje eshte tretur Tik e taku i ores humb degjimin e vesheve te mi Rruga e qyteti per mua eshte e vetmja shtepi Tregoni meshire ju o njerez te djallezuar Sepse jam duke bere jetes se mallkuar Ku i kam prinderit po te pyes o Zot Ngase vetmin smund ta perballoj dot Malli dhe deshira ime per ti ledhatuar Me shkatrrojn duke mos me degjuar Se dua jeten ,se dua burrerin Se dua shkollen ,se dua shoqerin Se dua paran,se dua pasurin Vetem dua ta perballoj vetmin Ska shpetim ,andaj dua te vdes me malle Ngase padrejtesi eshte une te jem gjalle Vdekja eshte dhurata ime qe tani preferoj Andaj lutem qe neser mos te jetoj. [/B][/COLOR] |
Titulli: Poezi nga Mendjeni
[B][SIZE=4][COLOR=#ff0000]Asgjė
Vendosa te shkruaj Nje poezi me shum vargje Por per fat te keq Ne fletore skishte faqe Gjeta nje fletore Dhe mendova mire Por per nje minut Mbeta ne erresir Mora nje qiri Vetem sa per pak Por per fat te keq Nuk gjeta laps Mora nje cop lapsi Ngase nuk kisha te ri Posa shkrova titullin Mu fik ai qiri Mendova mendova E spata qte bej Me ne fund vendosa Qe kete nate te flej [/COLOR][/SIZE][/B] |
| Te gjitha kohėt janė nė GMT +1. Ora tani ėshtė 06:20. |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.