Besimtar të rinjë në rrugën e All-llahut
 

[CENTER][B][SIZE=4]Afërsia te besimi (i tjetrit)[/SIZE][/B][/CENTER]

[I][B]Jeta njerëzish do të thonte dikush, kur të dëgjonte tregime të tilla. Por e vërteta duhet të jetë krejtësisht ndryshe/tjetër.[/B][/I]

[I][B]Kurrë nuk e kuptoja se si dikush mund të "ipet" mbas atyre gjëra që vetëm në fantazit e filmave të animuar mund të përshkruhen, trashëgimi nga të parët edhe ashtu nuk e kisha.[/B][/I]

[I][B]Si e don "JETA" ashtu, nganjëher gjërat rrokullisen mu ashtu si kurrë të paramenduara. Jeta më dërgoi nëpër botë, njeriu njohu shumë njerëz, shumë të ndodhura, shumë halle.[/B][/I]

[I][B]Si e don Jeta ashtu, njeriu ka nevojë edhe për prehje të shpirtit në ato qaste kur jo edhe gjithmonë, gjithçka është e bukur, apo kur edhe është tepër e bukur.[/B][/I]

[CENTER][SIZE=2][U]Njeriu në kërkim të një BERSIMI që i përgjigjet qetësis së shpirtit të tijë.[/U][/SIZE][/CENTER]

[LEFT][SIZE=1]Nuk do mundësha edhe aq lehtë ti drejtohësha një besimi, po të mos ishte edhe ana tjetër (mosbesimi), ishin poashtu edhe ata njerëz që të "ligët" (të pambrojturit) i ndrydhnin e shtrydhnin kudo e kahdo që mundnin.[/SIZE][/LEFT]
[SIZE=1]Në emer të "drejtësis" u privohen të drejtat atyre që kanë ngritjet kualitative e profesionla në punë e përditshmëri, Në emer të drejtësis ndahen familjet, në emer të drejtësis ndahen fëmijët nga prindërit, në emer të drejtësis vriten e asgjësohen me qindra e mijëra njerzë, dhe pasurit e tyre. [/SIZE]
[SIZE=1]Dhe e gjitha e lejuar nga "zoti imë".[/SIZE]

[SIZE=1]Duke i parë rastet e tilla të atyre që vertetë ishin të pambrojtur nga drejtësia, unë fillova me ca gjeste modeste, duke i dhën këtijë apo atijë të "pambrojturi" diçka nga përfitimet e mija. kjo filloj të ngjallë tek unë një llojë knaqësie e rehatie të shpirtit. Raste sa vinin e shtohëshin, për të filluar të dëgjoja për vehten edhe në rrethe të huaja nga njerëz që kurrë nuk i kisha njohur. Atëher vërtet fillova të mendohem që qenkam në rrugë të drejtë, të drejtësis që deri më sot asnjë nga "Besimet" nuk e ka mohuar, por duke ndryshuar njëra nga tjetra me hendeqe disa kilometra të gjata e të thella.[/SIZE]
[SIZE=1]Besimi imë (tashmë i ri) u thellua edhe më tepër kur nisa të marrë dhuratat e para, simbolike në kosto, por për mua sa një oqean i tërë.[/SIZE]
[SIZE=1]Ishte një ditë e nxeht, kur vapa arrinte mbi 30 grad. mu ofroua një djalosh që dukej për nja dhjetë vite më i ri se unë, me një buzëqeshje vllazërore nxorri nga gjepi një mbishkrim dhe ma dhuroi, merre tha, është dhurat për tya.[/SIZE]
[SIZE=1]Njeriun që më ofronte dhuraten as që e nihja, e as që dija gjë për të. dhurata nuk ishte gjë e madhe në form. ishte thjesht një leter e mbishkruar (shkrim i panojur për mua), andaj edhe e mora pa ditur ndoshta të falenderohësha si duhet.[/SIZE]
[SIZE=1]E vendosa në vendin e punës, duke e ngjitur. Kah sillem e p'shtillëm sytë më vëjn gjithmonë te ai mbishkrim. Ende nuk e dijë sakt se çfar shkruan, por një gjë e mora vesh nga të tjerët. ishte Imam dhuruesi i këtijë mbishkrimi![/SIZE]