[4peace]

...vazhdimi
*




Shenjat dalluese racore shquheshin gjithnjë e më shumë, meqenëse martesat ndërmjet veti kanë qenë të pashmangshme gjat shekujve të kaluar dhe, meqenëse hebreu në të kaluarën e ka vlerësuar shumë lart dëlirësinë racore. Hebreu i ri e modern këtë gjë nuk e potencon më dhe rëndom nuk ka asgjë kundër një martese me johebrenj; por kjo është ende paraqitje e re, e cila, nga gjeneratat e vjetra në të shumtën e rasteve nuk pranohet. Edhe johebreu në të shumtën e rasteve është kundër kësaj.




Hebreu është shtetas i mirë, besnik ndaj ligjit, miqësor e me sjellje të mira, merr pjesë me gjithë qejf në komunitet dhe është i gatshëm për të dhënë të holla, kur të lutet për këtë gjë por, prapseprap qëndron i veçuar. Prirja për geto, siç do të mund ta quanim, bie shumë në sy, veçanërisht nëpër qytetet e mëdha të vendeve të ndryshme. Nga nevoja për vetëmbrojtje dhe jetesës së lumtur në komunitet hebrenjtë kanë pasur tendencë qe nga kohërat e lashta për t’u tubuar bashkë e për ta kërkuar njëri-tjetrin; johebrenjtë që kanë jetuar në mesin e tyre e kanë përforcuar edhe më tej këtë tendencë dhe në këtë mënyrë kanë lindur zakonet shoqërore të cilat predominojnë edhe sot e kësaj dite. Kësaj i kanë ndihmuar edhe masat ndarëse nga ana e popullatës johebreje në shumë vende (shtete) e qytete duke ngritur territore të bllokuara ku nuk guxonte të banojë, blejë pasuri të patundshme apo të shpërngulej asnjë hebre. Për shkak të prirjes së tij për të jetuar nga të tjerët (djersa e huaj, siç i themi ne) dhe për të marrë pjesë në zakonet (doket), kulturën dhe civilizimin e një kombi si bashkëqytetar i tyre, porse në këtë e sipër edhe për ta ruajtur identitetin e veçantë dhe për t’u mos ubërë me të vertetë pjesë e jetës nacionale, hebreu ka qenë gjithmonë i konfrontuar nga përmndjekja; si racë nuk është askund i mirëpritur dhe prej tij dhe metodave të tij kihet gjithmonë kujdes.





Kjo thënie e përgjithësuar nuk mund të thuhet edhe me rastin e çdo hebreu veç e veç. Në mesin e çdo kombi e vendi ekzistojnë hebrenj, para së gjithash ata që i njihni, qoftë hebre apo jo hebre, që janë shumë të mirëpritur (dashur) dhe të çmuar, me të cilët ke dëshirë të bisedosh dhe të cilët lanë të çmuar shumë lart. Ata i përkasin aristikracisë së madhe shpirtërore të njerëzimit dhe, megjithëse veprojnë në trupa hebrenjësh dhe mbajnë emra hebrenjë, forcat e tyre i bashkojnë me të gjithë meshkujt e femrat nga të gjitha kombet tjera që bëjnë pjesë në njerëzim dhe që i kanë tejkaluar shenjat dalluese nacionale e racore. Të gjithë këta së bashku si grup janë shpresa e njerëzimit. Këta garantojnë një botë të re e më të mirë që e presim kurse numri i tyre është duke u rritur prej dite në ditë. Çdo përgjithësim lidhje me ndonjë racë apo komb ia ul vlerën një njeriu veç e veç, por, konstatimet e bëra mbi racat apo kombet si tërësi janë me vend, të vërteta dhe të dëshmueshme.





Ajo që e ka çuar hebreun deri te vetëdija për ndarje (veçim) dhe që e ka ushqyer kompleksin e superioritetit, që është aq dallues tek ata (nga pamja e jashtme ky është kompleks i inferioritetit) është kryesisht besimi i tij religjioz. Ky besim është njëri nga më të vjetrit në botë. Ai është për shekuj të tërë më i vjetër se Budizmi, më i lashtë se shumë mësime Hinduse e edhe më i lashtë se religjioni i Krishterë, dhe ai (religjion) përmban në vehte disa shenja dalluese të cilat hebreun e kanë bërë të atillë çfarë është sot. Ky është religjion me tabu, i përcaktuar me kujdes për ta mbrojtur hebreun shtegtar duke shtegtuar prej një vendi në një vend tjetër, prej një komuniteti në komunitet tjetër. Është religjion me themel të theksuar material, nën theks të veçantë të „Vendit, ku rrjedh qumësht e mjaltë“; kurse në atë kohë kjo nuk është menduar simbolikisht porse si cak i fortë i udhëtimit. I gjithë ngjyrimi i religjionit është përçarës: Zoti është Zoti i hebrenjve. Hebrenjtë janë popull i zgjedhur i Zotit. Ata duhet të mbesin në dëlirësi fizike dhe mbarëvajtja e tyre është me rëndësi më të madhe për Jehovanë. Ata kanë paracaktim mesianik dhe Jehova i mbikëqyr me xhelozi kontaktet e tyre dhe interesimin e tyre për cilindo popull apo Zot tjetër. Ndaj këtyre kërkesave hyjnore ata kanë qenë të dëgjueshëm si popull dhe këtu mbështetet situata e tyre e mjerë në një botë moderne.




***
...vazhdon...