Dardania.de - Shiko Postimin Tek

rilinda · 24-05-07, 22:07

10.05.2007

Blegërima që apelon njerëzoren

Cicërima e zogjve, gurgullima e ujrave, bebëzima e bletëve, blegërima e deleve e dhive dhe e shumë të tjerëve që bashkëjetojnë në këtë nënqiell, përcjellin komponimin më polifonik përballë natyrës që merr rolin e dirigjentit virtuoz.E mjerisht çdo herë e më shumë zëri i kësaj orkestre në refrenin e këngës po përcjell apelin e lutjes ndaj atyre që quhen njerëz e që njerëzoren e kanë harruar.
Kësaj radhe blegërimën e apelit përfaqësueshëm për ju o njerëz po e sjell unë, Dhia që padrejtësisht më mbiemëruat “e egër” . Ndonëse shumë kohë më parë kjo blegërimë shoqërohej me vaj, të cilën se kuptonit dot, sot vendosa të njejtën ta përkthej në gjuhën tuaj me shpresë se më në fund në llojin tuaj do triumfojë njerëzorja kundrejt egërsisë.
Asnjëherë më parë s'e kisha besuar se llojin tonë deri në kufijtë e zhdukjes do e rrezikonte egërsia njerëzore... Njerëzit, që para vetes kanë të shkruara sa e sa libra për rëndësinë e jetës dhe natyrën, tani çdo ditë e më tepër e shkatërrojnë vrazhdë e pa dhimbje atë që na ushqen të gjithëve së bashku. Ah sa keq! Shpeshëherë kam frikë të hap sytë kur shoh se pyjet i kanë zhveshur përtej rrënjëve. O ju të mjerë harruat përpjekjen titanike të drunjëve për të zbutur sa e sa herë tërbimin e ujrave në zbritjen vërshuese.
Niveli i ndotjes dhe shkatrrimit të ambientit mbërriti përtej pragut të strehimoreve tona. Kjo ndotje, që e shkaktoi pakujdesi, lakmia dhe egoizmi juaj si duket fizikisht dhe psiqikisht po e ngulfat çdo ditë e më tepër “përsosmërinë” e pretenduar njerëzore. Të paktën një herë o njerëz pyeteni veten: Përse vallë numri i sëmundjeve vjen e shtohet e shëruesit mantelbardhë nuk ia dalin dot as t'i emërtojnë ato? Gjithsesi kjo keqsjellje e juaja ndaj natyrës dhe banorëve njerëz e jonjerëz ka një “shpërblim” dhe një emërues të përbashkët: Vetvrasje kolektive!!! E tmershme dhe njëkohësisht tragjedi kolektive.
Unë kësaj radhe guxova t` ju afrohem edhe me çmim jete për një apel miqësor me shpresë se së bashku me të do mund të zgjoj njerëzoren tek ju për të zëvendësuar kujdesin me keqsjelljen, shënjestrën me fotoaparatet hidhërimin me pajtesën , lakminë e egër njerëzore me shijen për natyrën...Se di në do ja dal apo jo!? E megjithatë porosinë po e dërgoj besnikërisht me refren të përsëritur : Njerëzoren o njerëz ku e keni?
E megjithatë shpresa e mirëkuptimit me njerëzit adhurues të natyrës dhe të sojit tonë( për fat të keq mjaft të rallë) që na vizitojnë dhe sjellja e tyre fqinjësore na bën të besojmë se megjithatë lloji ynë do mbijetojë përbotshëm.
O Njerëz! Duhet të kuptoni që ju jeni të vetmit që mund ta ndryshoni këtë situatë andaj po ju përgjërohëm në emër të bashkëvendaseve të mia të bëni diçka në mbrojtjen e mirëqenies së përgjithshme. Kontribuoni për një ambient më të pastër e më të pasur sepse kjo është për të mirën e të gjithëve.
Po e përfundoj këtë lëtër duke ju lutur në ëmer timin personal dhe të gjitha kafshëve që të na ndihmoni të jetojmë sepse edhe ne jemi pjesë e natyrës,botës së gjallë…deshëm apo s`deshëm, jemi pjesë e jetës suaj kudo dhe përjetshëm...

VLORA MEMEDI KL.VIII-1
SH.F “NAIM FRASHËRI”

24-05-07, 22:07	#1
rilinda Anëtarësuar: 29-06-04 Postime: 15,640	Blegërima që apelon njerëzoren! 10.05.2007 Blegërima që apelon njerëzoren Cicërima e zogjve, gurgullima e ujrave, bebëzima e bletëve, blegërima e deleve e dhive dhe e shumë të tjerëve që bashkëjetojnë në këtë nënqiell, përcjellin komponimin më polifonik përballë natyrës që merr rolin e dirigjentit virtuoz.E mjerisht çdo herë e më shumë zëri i kësaj orkestre në refrenin e këngës po përcjell apelin e lutjes ndaj atyre që quhen njerëz e që njerëzoren e kanë harruar. Kësaj radhe blegërimën e apelit përfaqësueshëm për ju o njerëz po e sjell unë, Dhia që padrejtësisht më mbiemëruat “e egër” . Ndonëse shumë kohë më parë kjo blegërimë shoqërohej me vaj, të cilën se kuptonit dot, sot vendosa të njejtën ta përkthej në gjuhën tuaj me shpresë se më në fund në llojin tuaj do triumfojë njerëzorja kundrejt egërsisë. Asnjëherë më parë s'e kisha besuar se llojin tonë deri në kufijtë e zhdukjes do e rrezikonte egërsia njerëzore... Njerëzit, që para vetes kanë të shkruara sa e sa libra për rëndësinë e jetës dhe natyrën, tani çdo ditë e më tepër e shkatërrojnë vrazhdë e pa dhimbje atë që na ushqen të gjithëve së bashku. Ah sa keq! Shpeshëherë kam frikë të hap sytë kur shoh se pyjet i kanë zhveshur përtej rrënjëve. O ju të mjerë harruat përpjekjen titanike të drunjëve për të zbutur sa e sa herë tërbimin e ujrave në zbritjen vërshuese. Niveli i ndotjes dhe shkatrrimit të ambientit mbërriti përtej pragut të strehimoreve tona. Kjo ndotje, që e shkaktoi pakujdesi, lakmia dhe egoizmi juaj si duket fizikisht dhe psiqikisht po e ngulfat çdo ditë e më tepër “përsosmërinë” e pretenduar njerëzore. Të paktën një herë o njerëz pyeteni veten: Përse vallë numri i sëmundjeve vjen e shtohet e shëruesit mantelbardhë nuk ia dalin dot as t'i emërtojnë ato? Gjithsesi kjo keqsjellje e juaja ndaj natyrës dhe banorëve njerëz e jonjerëz ka një “shpërblim” dhe një emërues të përbashkët: Vetvrasje kolektive!!! E tmershme dhe njëkohësisht tragjedi kolektive. Unë kësaj radhe guxova t` ju afrohem edhe me çmim jete për një apel miqësor me shpresë se së bashku me të do mund të zgjoj njerëzoren tek ju për të zëvendësuar kujdesin me keqsjelljen, shënjestrën me fotoaparatet hidhërimin me pajtesën , lakminë e egër njerëzore me shijen për natyrën...Se di në do ja dal apo jo!? E megjithatë porosinë po e dërgoj besnikërisht me refren të përsëritur : Njerëzoren o njerëz ku e keni? E megjithatë shpresa e mirëkuptimit me njerëzit adhurues të natyrës dhe të sojit tonë( për fat të keq mjaft të rallë) që na vizitojnë dhe sjellja e tyre fqinjësore na bën të besojmë se megjithatë lloji ynë do mbijetojë përbotshëm. O Njerëz! Duhet të kuptoni që ju jeni të vetmit që mund ta ndryshoni këtë situatë andaj po ju përgjërohëm në emër të bashkëvendaseve të mia të bëni diçka në mbrojtjen e mirëqenies së përgjithshme. Kontribuoni për një ambient më të pastër e më të pasur sepse kjo është për të mirën e të gjithëve. Po e përfundoj këtë lëtër duke ju lutur në ëmer timin personal dhe të gjitha kafshëve që të na ndihmoni të jetojmë sepse edhe ne jemi pjesë e natyrës,botës së gjallë…deshëm apo s`deshëm, jemi pjesë e jetës suaj kudo dhe përjetshëm... VLORA MEMEDI KL.VIII-1 SH.F “NAIM FRASHËRI” __________________ Guximi, kurreshtja,forca, vullneti dhe dëshira janë armët kryesore dhe triumfuese në duart e atij që dëshiron ta braktis duhanin.