[4peace]

*



Nuk është turp të kërkosh diçka kur nuk (e) ke. Dhe nuk ka asgjë të keqe këtu.
Je nevojtar për ndihmë, e ndihmën e kërkon, pa marrë parasysh sa të jipet nga ajo ndihmë që t’u ka nevojitur, duhet të i falënderohesh të gjithëve. Çështja qëndron në atë se duhet ditur kufirin e çdo gjëje. Nëse të është ndihmuar një herë dhe pret ndihmë edhe më tutje, në këtë e sipër krijohet një shprehi e keqe, shprehia e lypsarit. Në këtë mënyrë, ma kalimin e kohës, lypsari, tashmë i bërë parazit i vërtetë, nuk punon, nuk ndërmerr diçka konkrete… Prandaj dhe, nga shprehia (si lypsar parazit) vazhdon të presë, të presë me dorë të zgjatur… çdo zë që e dëgjon i duket si tingëllimë e ndonjë meteliku (ndihme) dhe i përgjigjet me fjalët tashmë të bëra rutinë „ju falemnderit…

„Falemnderit Bush“ (edhe pse s’na e kërkove as një kokërr rrush)
“Falemnderit Chirack” ((s’) na bane çirak)
(Si për çdo herë ) „Falemnderit Bler (Blair)“ (edhe këtë verë…)


*