[Albanian eX|PerT]

Kibla e zemrave te devotshme

16.06.2007 11:21

Në brendinë e qytetit të vjetër aty ku zemra gurllullonte valë valë , si jehonë brenge stilizohej një ndjenjë e mbështetur për mur. Nuk kishte as mamanë as babanë , e vetme e harruar nga koha dhe jeta si strofull e pëllumbave blu mallëngjente , shkëlqente , thërriste pandalë drejtë karizmës së pastër njerëzore. Ishte i vetëm përderisa nuk i besonte Zotit , i vetëm përderisa heshte përballë çdo filantropi demagogjikë në histerinë e numrave të syrgjynosur dhe lyer me brenga strategu. Ishte dite e diel kur unë u nisa për në rrugën e gjatë të murnajës së fshatit tonë. Kaloja rrugës si një lum i shterpur dhe harroja çdo servilizëm të mahnitur nën thundrat e botës pafund. Isha i kobshëm! Orientim i vetëm i mendjes dhe zemrës sime ishte shndërruar egoja e cila me fliste për kënaqësitë në ferr. Egoja mahnitej nga ficizienti , ajo fliste me kimistin, fshihej pas biologut , fliste për sociologun , por ne asnjë çast nuk me orientonte kah Zoti i Plotfuqishëm. Kush është Zoti , kush është Zoti , ku është Ai , bërtisja si një i çoroditur rrugëve të humbura të dynjasë. Nuk dija pse kam ardhur dhe kah të shkoj , kisha harruar mendjen , më kishin lënë veshët në sorollatjen patologjike të mizantropit fashist. Në vete ndjeja se jam i lirë si një sorkadhe e bredhur pas gjetheve të verdha të vjeshtës. Pasqyroja çdo mendim të renditur si një flagrant i vdekur i bukurisë. Thellohej në çdo shkronjë, në çdo çast të hedhur mbi mur si përroskë e hidhëtisë. Kisha harruar se pas çdo çasti , vjen një çast tjetër që më pyet , më ledhaton , ose edhe me humb, më sulmon ! Por , nuk mund të besoja se çastet më humbin, më venisin, më vrasin, më pushkatojnë. Ja arritën qëllimit , më hudhën në anën tjetër të medaljes së jetës.

Përderisa flisja me veten papritmas mu ofrua një i thinjur dhe me një mjekër të bardhë shëndërriste nga drita e tij , buzëqeshja e tij më frikoi në vend që të më gëzoi , më turpëroi nga pamja e tij. Më afroi në pusin e zemzemit dhe më tha shpirti pi o zemër e etur , pi o shqiptar i tretur , pi e çelu oj blegërin e fshehur pas sensit tim.. Isha në transformimin më të madh që mund të ndodhte në botën e shpirtrave , atë sentimentalizëm virtuoz që mund të humbej në botën e hapur të mençurisë sizifike.
Nga bota e nxehur e saharasë që më vlonte si afishe e zverdhur e drenushës mu kujtua plaga e mbjellur si rezultat i dezorientimit tim bashkë më popullin tim drejtë krijimit të putit , për putin dhe drejtë putit. Po , po populli im putit i ra në sexhde dhe orientoi veten kah ai, Bushit i ra në sexhde , Skenderbeut i ra në sexhde , Rugovës i ra në sexhde!!! Ahh , populli im i mjerë , ahh populli im i mjerë! Duke vajtuar protagonisti ynë zbret nga deveja dhe i fshin sytë prej lotit e niset për në rrugën e Mërgimit .

Letër nga mërgimi- I dashur besimtar! Të njoftoj se filantropi yt i dikurshëm u shëndërrua në një mysliman magjikë me prejardhje arvanitase. Kam bërë të mundur që ky mysliman tashmë i rilindur për së dyti të punojë në institutin për hulumtime statistikore. Është martuar dhe ka dy fëmijë. Sivjet ka themeluar themeluar fondin për ndihmën e studentëve shqiptar në trojet shqiptare , ku ky fond të ardhurat kryesore do t`i ketë prej xhematit të xhamisë sonë.

Hulumtimin e dukurive negative në shoqëri e ka bërë përditshmëri , pritet që së shpejti të botojë edhe librin e tij të parë. Rrugës për në një seancë shkencore në Mekke , aty drejtë gjirit Persik , vdes , vdes me fjalën e fundit , mos harroni shqiptar , kibla e zemrave të devotshme është All-llahu , All-llahu... Pas shehadetit që iu ishte përkujtuar nga ana e një mikut të tij në autobus , ky shpirt i lirë prej zemreje të devotshme , kaloi në botën e xhenetit