[Paradox_13]

.....keshtu qe edhe sot,si zakonishte para se te ik nga shtepia ndalem pak ne shkalle, hodha shiqimin nga dritarja dhe per momentin mu be se degjova nje za.Pastaj pata përshtypjen se dikush me thirri. Kjo ndoshta ngaqë prisja dike te me thirrte. Dhe vazhdova te ece ne iluzjonin e trishte dhe njekohesisht te kendshem se dikush vërtetë me kish thirrur.
Dita e ftohte, plot diell dhe njerzit qe ecnin rremujshem dhe te hutuar nëpër rrugë me bene te ndihem jo mirë. Bera ca hapa pastaj ca te tjera pa dashur nocionin e kohës. Gjakun e ndjeja te rridhte i ftohte ne rrugët e tij qe ndodheshin gabimisht brenda meje.
Ndjeva lotet qe pikonin si pikat e shiut nga anet e cative, s'di pse mu duk se sferat e legta u thanë për të mos u njomur me kurrë.
Ndoshta ngaqë imagjinata dhe ndjenjat e mia ishin zhveshur nga çdo lloj epiteti apo figure me te cilat isha mësuar ti vishja gjërat. Kisha humbur madje edhe te folurin tim cinik me aftësinë e pa mohueshme për ti zënë te tjerët ne fjale. Këtë humbje e kisha dashur vete dhe tashmë po më vinte keq. Ndodh pra ndonjeher qe njeriut ti vijë keq për ndonjë ves te tije dhe kjo atëherë kur ai është bosh dhe zbrazetia e vret aq shumë saqë thërret vesni, kështu te pakten do te plagoset e ku i dihet do ti linde shprese për ringjallje.
Tashme po më kujtohet diçka qe kishte ndodhur vetëm para pak minutave.
Kisha ecur, pastaj kisha kthyer koken duhej ta ktheja ose me mirë e ndjeva dhe desha ta ktheja. E pyeta për diçka dhe përgjigjja qe po ajo përgjigje qe mund te ma kishte dhënë kushdo , as e ftohte e as e perzemert, pra me largesine e duhur për të mos bërë te mbushje mendjen me trillime. Një gjë te tillë e bënte me aq kujdes. Qe rastesi qe pyetja nuk kishte qenë kot por qe me nevoitej ajo qe kerkoja, sepse zakonisht edhe pse nuk duhej doja te thoja diçka
Ndërkohë më erdhi në mendje një thënie...
"Ata qe duan te thonë diçka dhe nuk e thonë janë budallenj dhe
ata qe dinë se duhet te thonë diçka dhe e thonë janë te mencur"
E pse jo? Të dashuruarit janë pakëz budallenj e aq me tepër ata qe dashurojne e s'kanë guxim te thonë atë qe ndjenjë.
C'te besh unë zgjodha dimrin për tu ngrohur...............