Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Dr. Leone · 29-07-07, 00:28

Hafiz Ali Korça

Vajtimet e Atdheut

(Kushtuar bombardimit të Drenicës nga Serbët në Qershor 1924)

Më s'tu nda zjarri, më s't'u nda flaka
Më s't'u nda vrasja, ndjekja,shuplaka,
Më s't'u nda therja, mbytja grabitja,
Më s't'u nda shtypja, vojtja, drobitja.

Gra, burra, foshnja për ditë vriten,
Nga vendi vet zhveshur po qiten;
Digjen katundet e përvëlohen,
Ah, shpirti më këputet, prej kujt s'ndalohën.
U germadhove, u copëtove,
Krejt u trondite krejt u shkretove.

Qani, vëllezër, Kosovën, qani!
Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani!

Qytetërimi ku asht vallë?
Përse Europa nuk i sheh hallë?
Si s'po dëgjohet topi i shkretë?
Si s'shihet flaka qi del mbi retë?
Si nuk dëgjohet rënkimi i shpirtit?
Pse s'këshillohet kombi gjakpirës?
Në botë, thua, s'ngeli bamirës.
Qysh u shurdhua bota e terë?
S'shohin barbari gjer sot ç'ka berë

Qani, vëllezër, Kosovën, qani!
Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani!

Me top u shuan vëllezërit tanë,
Malet dhe fushat ndër gjak i lanë.
I vranë, i shuan, i handakosën.
Në vend të tyre tjetër vëndosën.
Sa pasuri që patën ua perlanë.
S'di me ç'të drejtë dreqvet ia dhanë!
Më digjet shpirti, kam shum frikë,
Se do t'i sosje kjo politikë,
Fill shqiptari nuk do te lenë?
Fatzijtë e gjorë ku do te vejnë?

Qani, vëllezër, Kosovën, qani!
Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani!

Në ketë shekull kjo politikë
Mrekulli, quhet e them pa frikë,
Kjo politikë racëmbaruese
Për ditë grin pleq, trima, nuse
Kjo politkë lugate shtrigë
Dhelpër dinake, kuçedër e ligë
Faroj vëllezër me qindra mijë
I madh i Vogël duhet ta dijë
Fol, o moj botë e qytetërimit
Përse po shkulet kjo racë e trimit.

Qani, vëllezër, Kosovën, qani!
Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani!

Kosovë e bukur, oj shpresa jonë
Bujare, trime, ke qenë si i thonë
Sot të zu halli, në zgjedhë ngele,
Kurban po bëhesh për ditë si dele.
Kurban po bëhesh ditë bajrami,
Në Ballkan therret veç shqiptari.
Kështu pse s'duket Xhebraili?
Të të shpëtonte nga thojntë e mprehtë
Të të shpëtonte nga zjarri i nxehtë
Ty moj Kosovë, e madhe shpresë
Se ndaj ty ruhet edhe sot besa,
M'i madhi krahu i Shqiperise!
M'e madhja çerdhe e Trimërisë!

Qani, vëllezër, Kosovën, qani!
Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani!

Pjesa më e madhe e Shqipërisë
Iu dha Serbit e Greqisë
Vetëm i ardhi keq Perëndisë
Për atë gjakun e foshnjërisë,
Dua t'i lutem pak qeverisë
Të marrë masat e ligjësisë:
T'i lutet Frances dhe Anglisë
T'i pritet hovi pake Serbisë
Dhe për Çamërit, fqinjë te Greqisë.

Qani Kosoven dhe Çamerinë
Për gjëmëzezet zgjatëni zinë!

Nip i Pellazgut, o komb i vjetër!
Nga ti m'i i vjetër nuk ndodhet tjetër,
Dyzet ke patur milione frymë
Te pakoi koha, te çkriu si brymë.
Le Arijanen, Durrës u mbështete,
Nga fati i shkrete si nje grusht mbete.
Edhe këtuze shprehje nuk gjete.
Mento ku ishe, ku je , ku vete,
Tashti pa krahe ke mbetur fare
Për një te vjetër komb, turp e marre

Qani Kosoven dhe Çamerinë
Se i këmbejnë si bagëtinë!

Ka vdekur fare civilizimi;
Sot veç një lustër ka Perëndim.
Iku mëshira erdhi rrënimi!
Po del mbi qiejt nga do rënkimi,
Në fund te tokës hyfte gëzimi!
Kur po shfaroset një komb ma trimi,
Kurse ka vdekur krejt njerëzimi,
Kurse nuk paska babë a vëlla jetimi,
Fare mos qoftë shtypi dhe shkrimi!

Qani Kosoven dhe Çamerinë
Për gjëmëzezet zgjatëni zinë!

Mos i ndaj lotet, qaj Vardar plaku!
Nat'e ditë ecën të lahet gjaku
Gjaku i shenjtë që derdh barbari,
Me te ushqehet sot çdo fill bari,
O shale i shkretë, qysh duron valle?
Pse nuk po shkrihesh, qysh je i gjallë?
Shembuni male, mbetët te shkretë!
Shembuni bashkë me gjithë tepetë!
Kur komb bujari për ditë po shuhet,
Ty, moj Kosovë, jeta ç'të duhet?
Kur dhe Evropa s'po ta sheh hallin
Për ditë ju therin, ju marrin mallin
Për ditë ju derdhet gjaku
Shpresa ka mbetur vetem te Hakku.

Qani, vëllezër, Kosovën, qani!
Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani!

Tiranë , Gusht 1924

Hafiz Ali Korça

Pjesë nga Rubaijjati (Katrorët) e Umer Khajamit
- Përkthyer nga : Hafiz Ali Korça

*

Sir-rezet e ezelit un` e ti s`I di
Këto shkronja gjëzash s` I njoh un`as ti
Prapa perdes folmë, ç`folmë që të dy.
Kur të ngrihet perdja ngelim në habi!

Ata që përfshtullën vertutat pa anë
Në mbledhje vertutash qiri shokësh janë
Nga kjo nat` e errët s` duallën në rrugë
Nga një preçart folën dhe në gjumë ranë.

Me pahir më pruri sefte në trup mua
Veç habitjes tjatër nga jeta s`mu shtua
Ikmë me përdhunë s`dimë ç`ish qëllimi
Ardhmë ndejmë ikmë ç`ish s`u kupëtua.

Kot më kot ca njerëz kapmë madhështinë
Disa për sy-zezat për qoshqet u ngrinë
Kur të ngrihen perdet do të kupëtohet
Se sa larg prej lagjes tënde do të rinë.

Ca po vrasin mëndjen për fe për doktrinë
Disa të habitur sakt`dyshim gjë s`dinë
Njiherësh tellalli del nga ushja thotë
S`ësht`o të pa ditçim çthot aju dhe tinë.

Blerore, zallishtja mjaft kemi shëtitur
Për dëfrim ndër qarqet krejt jemi vërtitur
Njeri nga kjo udhë s`dëgjuam të vijë
Të këthehet prapë aty ku-shtë ngritur.

Kush e gatoi kupën dhe e pat përzjerë?
Qysh kudzon I piri ta pasjë në terë
Sa krerë sa pulpa sa duar të njoma
Ç`dashuri I çpiku ç`mëri I ka thyerë?

Zemra ç`ëshë gjallja po ta kupëtonte
të pshehtat e Zotit kur vdes I zbulonte
nesër që s`ndjen fare ç`do të marrç vesh vallë
kurse je ndër vete s`kupëton gjë sonte.

Nga ardhja, nga ikja jonë ç`dobi vallë
Prej majit të shpresës ç`ish indi sa gjallë?
Ndënë rreth të rrotës sa shpirtra të pastër
Digjen bahen pluhur tymi ku ka dalë?

Kur filloj të sillet ku tasi I artë
Kur do gërmadhohet ky themel I lartë
Me peshën e mendjes s`kupëtohet kurrë
As që nuk peshohet me peshën e qartë

Faqe trëndafilen as kush s`e ka pjekur
Me koçkorë koha zemrën pa I a djegur
Gjer u ça kërhëni shihe një qind degë
Bukuroshes dora flokët s`I a ka prekur.

Ata që përpiqen vrasin mendjen janë
Qoftë lark si ca që më kot mjelin kanë
Petkë mos-kuptimi të vishnin më mirë
Se sot mëndjet vleftë sa një fill gjth s`kanë.

Shkoj reja dhe bimën rish e lau me lot
Pa verë renk-gjyli nuk jetohet dot
Për ne vënt-dëfrimi kjo bim`ësht sot
Për ta vënt-dëfrimi bima jonë mot?

Stamnën-çini mbrëmë, mbi gurt e kam thyer
Isha dehur bëra gjë të papëlqyer
Samna si ty isha, më tha por dhe tinë
Si mua do bëhesh a mëndje-gënjyer!

Krejt shokët për kokë në dorë s`na ngelnë
Në këmbët e vekjes një nga një u shkelnë
Në mbledhët të jetës një lloj verë pinë
Dy tre vollt më parë u dehn`e s`u ndanë.

Para meje teje, kisht dit` e natë
Për pun`është sjellë rrot e qjellit gjatë
Hap sytë ngadalë të shkelç përmi tokët
Bebe-syri vajzash është pluhur`I thatë.

Në ç`do fushë q`është një lulishtë bërë
Ato me gjak mbreti jan`ushqyer tërë
Ç`do gjeth manushaqesh që mbleron nga toka
Nishan-faqesh janë prej gocash me sërë!…

Ç`do bimë që buzë lumit ka bleruar
Ka mbirë nga buz`e një vetij`ëngjëlluar
Mos shkel mbi ç`do bimë me çnder se ka mbirë
Nga pluhuri I një faqe lales të uruar.

Brenda në trekt dije një poçar kam parë
Ndër shqelmë një copë balt`e kishte marë
Balta po I thoshte me gjuhën e vetë
Si ti kam qën`unë mos më merr pra zvarë.

Poçarët kur dorën gjith në balt`e mbajnë
Mëndjen e mentimin duhet mos ia ndajnë
Shqelmin edhe grushti, gjer kur do t`I a venë
Baltë-trupash eshtë, ç`pandehin ku janë?

Hafiz Ali Korça

" Shih pra nuk mbetën fare ndërtesa
Ndër këmbë' u muar e shenjta besa,
Xhami e kish s'lan' i rrënuan,
E kësi punësh djajt i shënuan,
Priftërinjt e hoxhët si kec i grinë,
Inteligjentët në dhet i shtrinë. "

29-07-07, 00:28	#105
Dr. Leone I sinqertë me të gjithë. Anëtarësuar: 14-04-04 Vendndodhja: Nën hije të dardhës Postime: 349	Hafiz Ali Korça Vajtimet e Atdheut (Kushtuar bombardimit të Drenicës nga Serbët në Qershor 1924) Më s'tu nda zjarri, më s't'u nda flaka Më s't'u nda vrasja, ndjekja,shuplaka, Më s't'u nda therja, mbytja grabitja, Më s't'u nda shtypja, vojtja, drobitja. Gra, burra, foshnja për ditë vriten, Nga vendi vet zhveshur po qiten; Digjen katundet e përvëlohen, Ah, shpirti më këputet, prej kujt s'ndalohën. U germadhove, u copëtove, Krejt u trondite krejt u shkretove. Qani, vëllezër, Kosovën, qani! Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani! Qytetërimi ku asht vallë? Përse Europa nuk i sheh hallë? Si s'po dëgjohet topi i shkretë? Si s'shihet flaka qi del mbi retë? Si nuk dëgjohet rënkimi i shpirtit? Pse s'këshillohet kombi gjakpirës? Në botë, thua, s'ngeli bamirës. Qysh u shurdhua bota e terë? S'shohin barbari gjer sot ç'ka berë Qani, vëllezër, Kosovën, qani! Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani! Me top u shuan vëllezërit tanë, Malet dhe fushat ndër gjak i lanë. I vranë, i shuan, i handakosën. Në vend të tyre tjetër vëndosën. Sa pasuri që patën ua perlanë. S'di me ç'të drejtë dreqvet ia dhanë! Më digjet shpirti, kam shum frikë, Se do t'i sosje kjo politikë, Fill shqiptari nuk do te lenë? Fatzijtë e gjorë ku do te vejnë? Qani, vëllezër, Kosovën, qani! Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani! Në ketë shekull kjo politikë Mrekulli, quhet e them pa frikë, Kjo politikë racëmbaruese Për ditë grin pleq, trima, nuse Kjo politkë lugate shtrigë Dhelpër dinake, kuçedër e ligë Faroj vëllezër me qindra mijë I madh i Vogël duhet ta dijë Fol, o moj botë e qytetërimit Përse po shkulet kjo racë e trimit. Qani, vëllezër, Kosovën, qani! Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani! Kosovë e bukur, oj shpresa jonë Bujare, trime, ke qenë si i thonë Sot të zu halli, në zgjedhë ngele, Kurban po bëhesh për ditë si dele. Kurban po bëhesh ditë bajrami, Në Ballkan therret veç shqiptari. Kështu pse s'duket Xhebraili? Të të shpëtonte nga thojntë e mprehtë Të të shpëtonte nga zjarri i nxehtë Ty moj Kosovë, e madhe shpresë Se ndaj ty ruhet edhe sot besa, M'i madhi krahu i Shqiperise! M'e madhja çerdhe e Trimërisë! Qani, vëllezër, Kosovën, qani! Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani! Pjesa më e madhe e Shqipërisë Iu dha Serbit e Greqisë Vetëm i ardhi keq Perëndisë Për atë gjakun e foshnjërisë, Dua t'i lutem pak qeverisë Të marrë masat e ligjësisë: T'i lutet Frances dhe Anglisë T'i pritet hovi pake Serbisë Dhe për Çamërit, fqinjë te Greqisë. Qani Kosoven dhe Çamerinë Për gjëmëzezet zgjatëni zinë! Nip i Pellazgut, o komb i vjetër! Nga ti m'i i vjetër nuk ndodhet tjetër, Dyzet ke patur milione frymë Te pakoi koha, te çkriu si brymë. Le Arijanen, Durrës u mbështete, Nga fati i shkrete si nje grusht mbete. Edhe këtuze shprehje nuk gjete. Mento ku ishe, ku je , ku vete, Tashti pa krahe ke mbetur fare Për një te vjetër komb, turp e marre Qani Kosoven dhe Çamerinë Se i këmbejnë si bagëtinë! Ka vdekur fare civilizimi; Sot veç një lustër ka Perëndim. Iku mëshira erdhi rrënimi! Po del mbi qiejt nga do rënkimi, Në fund te tokës hyfte gëzimi! Kur po shfaroset një komb ma trimi, Kurse ka vdekur krejt njerëzimi, Kurse nuk paska babë a vëlla jetimi, Fare mos qoftë shtypi dhe shkrimi! Qani Kosoven dhe Çamerinë Për gjëmëzezet zgjatëni zinë! Mos i ndaj lotet, qaj Vardar plaku! Nat'e ditë ecën të lahet gjaku Gjaku i shenjtë që derdh barbari, Me te ushqehet sot çdo fill bari, O shale i shkretë, qysh duron valle? Pse nuk po shkrihesh, qysh je i gjallë? Shembuni male, mbetët te shkretë! Shembuni bashkë me gjithë tepetë! Kur komb bujari për ditë po shuhet, Ty, moj Kosovë, jeta ç'të duhet? Kur dhe Evropa s'po ta sheh hallin Për ditë ju therin, ju marrin mallin Për ditë ju derdhet gjaku Shpresa ka mbetur vetem te Hakku. Qani, vëllezër, Kosovën, qani! Për gjëmëzezën ca ditë zi mbani! Tiranë , Gusht 1924 Hafiz Ali Korça Pjesë nga Rubaijjati (Katrorët) e Umer Khajamit - Përkthyer nga : Hafiz Ali Korça * Sir-rezet e ezelit un` e ti s`I di Këto shkronja gjëzash s` I njoh un`as ti Prapa perdes folmë, ç`folmë që të dy. Kur të ngrihet perdja ngelim në habi! Ata që përfshtullën vertutat pa anë Në mbledhje vertutash qiri shokësh janë Nga kjo nat` e errët s` duallën në rrugë Nga një preçart folën dhe në gjumë ranë. Me pahir më pruri sefte në trup mua Veç habitjes tjatër nga jeta s`mu shtua Ikmë me përdhunë s`dimë ç`ish qëllimi Ardhmë ndejmë ikmë ç`ish s`u kupëtua. Kot më kot ca njerëz kapmë madhështinë Disa për sy-zezat për qoshqet u ngrinë Kur të ngrihen perdet do të kupëtohet Se sa larg prej lagjes tënde do të rinë. Ca po vrasin mëndjen për fe për doktrinë Disa të habitur sakt`dyshim gjë s`dinë Njiherësh tellalli del nga ushja thotë S`ësht`o të pa ditçim çthot aju dhe tinë. Blerore, zallishtja mjaft kemi shëtitur Për dëfrim ndër qarqet krejt jemi vërtitur Njeri nga kjo udhë s`dëgjuam të vijë Të këthehet prapë aty ku-shtë ngritur. Kush e gatoi kupën dhe e pat përzjerë? Qysh kudzon I piri ta pasjë në terë Sa krerë sa pulpa sa duar të njoma Ç`dashuri I çpiku ç`mëri I ka thyerë? Zemra ç`ëshë gjallja po ta kupëtonte të pshehtat e Zotit kur vdes I zbulonte nesër që s`ndjen fare ç`do të marrç vesh vallë kurse je ndër vete s`kupëton gjë sonte. Nga ardhja, nga ikja jonë ç`dobi vallë Prej majit të shpresës ç`ish indi sa gjallë? Ndënë rreth të rrotës sa shpirtra të pastër Digjen bahen pluhur tymi ku ka dalë? Kur filloj të sillet ku tasi I artë Kur do gërmadhohet ky themel I lartë Me peshën e mendjes s`kupëtohet kurrë As që nuk peshohet me peshën e qartë Faqe trëndafilen as kush s`e ka pjekur Me koçkorë koha zemrën pa I a djegur Gjer u ça kërhëni shihe një qind degë Bukuroshes dora flokët s`I a ka prekur. Ata që përpiqen vrasin mendjen janë Qoftë lark si ca që më kot mjelin kanë Petkë mos-kuptimi të vishnin më mirë Se sot mëndjet vleftë sa një fill gjth s`kanë. Shkoj reja dhe bimën rish e lau me lot Pa verë renk-gjyli nuk jetohet dot Për ne vënt-dëfrimi kjo bim`ësht sot Për ta vënt-dëfrimi bima jonë mot? Stamnën-çini mbrëmë, mbi gurt e kam thyer Isha dehur bëra gjë të papëlqyer Samna si ty isha, më tha por dhe tinë Si mua do bëhesh a mëndje-gënjyer! Krejt shokët për kokë në dorë s`na ngelnë Në këmbët e vekjes një nga një u shkelnë Në mbledhët të jetës një lloj verë pinë Dy tre vollt më parë u dehn`e s`u ndanë. Para meje teje, kisht dit` e natë Për pun`është sjellë rrot e qjellit gjatë Hap sytë ngadalë të shkelç përmi tokët Bebe-syri vajzash është pluhur`I thatë. Në ç`do fushë q`është një lulishtë bërë Ato me gjak mbreti jan`ushqyer tërë Ç`do gjeth manushaqesh që mbleron nga toka Nishan-faqesh janë prej gocash me sërë!… Ç`do bimë që buzë lumit ka bleruar Ka mbirë nga buz`e një vetij`ëngjëlluar Mos shkel mbi ç`do bimë me çnder se ka mbirë Nga pluhuri I një faqe lales të uruar. Brenda në trekt dije një poçar kam parë Ndër shqelmë një copë balt`e kishte marë Balta po I thoshte me gjuhën e vetë Si ti kam qën`unë mos më merr pra zvarë. Poçarët kur dorën gjith në balt`e mbajnë Mëndjen e mentimin duhet mos ia ndajnë Shqelmin edhe grushti, gjer kur do t`I a venë Baltë-trupash eshtë, ç`pandehin ku janë? Hafiz Ali Korça " Shih pra nuk mbetën fare ndërtesa Ndër këmbë' u muar e shenjta besa, Xhami e kish s'lan' i rrënuan, E kësi punësh djajt i shënuan, Priftërinjt e hoxhët si kec i grinë, Inteligjentët në dhet i shtrinë. " __________________ Bie guri mbi vorbë, e mjera vorbë, bie vorba mbi gurë, po e mjera vorbë. Dr. Leone.