Te dua aq shumė. Sa qė, tė jesh e lumtur tė dhash tjetrit.
Nuk pati nevoj te me thuash me fal, nuk pati nevoj te derdhesh lotin, une e pegadita te teren vete. jan keto fjalet qe u mundoja ta bindesha njeriun qe aq shume me kishte dashur.
Si mund te kete ndodhur kjo?
E une nuk kisha verejtur asgje, psheretiste me ze te mekur dhe rrotullonte syt dikah sikur kerkonte pergjegjien, ti ke sjellur ate, kur une kerkova te shkoje te me sjellje dicka nga ti, per tu dukur me vone gjithcka e rastit?
Ti i paske folur atije te gjitha keto per mua qe ai i di, sikur te me kishte njohur njeqind vjet?
ti, ti, ti..... ishin pyetjet per rrethe dy oreve sa ndenjem ne kafeterin e afert.
Une te pata dashur, sa shume me pati pelqyer qe ti me kuptoje gjithmon, sa shume me pelqente kur ti rregulloheshe enkas vetem per mua, nuk kishte nevoj te ma thoje me fjal, e gjitha dukej qe sa na perpiqeshin syt.
E dije qe ti fola shume gjera, nuk keqperdora besimin tend ndaj meje, dashurin tende ndaj meje. Por mu desh ti flas te gjitha keto, mu desh te shtirem kishe jam i martuar, i lumtur i martuar!
Sa mir ndihem tash kur marr vesh nga ti qe ka funksionuar dashurija qe une e pegadita, sa i lumtur ndihem per ty, edhe kjo eshte dashuri shpirt, sa mir e pate mesuar ta shqiptosh kete fjal"shpirt" ne shqipe dhe shume te tjera.
Tė dua aq shumė. Sa qė, tė jesh e lumtur tė dhurova tjetrit!
__________________
Rrallė e pėrmallė.
Recht, gerecht und individuelle Freiheit
|