[Dilaver]

Sekretari permanent, i porsazgjedhur, në Ministrinë e Shëndetësisë duhet të shkojë në Gjakovë dhe ta vizitojë Spitalin Special të Kardiologjisë “Intermed”.

Baton Haxhiu
Në Ministrinë e Shëndetësisë ka ndodhur një lajm I mirë dhe ka mbetur lajmi i keq.
Lajmi i mirë është se Ilir Tolaj është zgjedhur sekretar permanent i kësaj ministrie.
Lajm i keq është se një njeri nuk mund të bëj asgjë në një periudhë kaq të shkurtër para zgjedhjeve që mund të mbahen. Çka mund të bësh për një institucion ku suksesi i vetëm mund të matet me simbolikën e së kaluarës dhe me ndërtesat që e rrethojnë një lagje profesionistësh me namin e së kaluarës dhe me papërgjegjësinë e pasluftës.
Kur e sheh kompleksin e QKU-së të ngjan në një grumbull ndërtesash që lidhshmërinë e kanë mbi do fjalë të mëdha. Diçka si Klinika…., si Institute…
Nuk dëshiroj të flas për përmbajtjen e kësaj qendre sepse ajo ka humbur kuptimin e trajtimit serioz. Është një model shëndetësor që namin e mban mbi ndërtesat e dhampirosura që hanë pa mëshirë gjakun e të varfërve kosovarë të cilët në mungesë të informimit besojnë në madhështinë e dikurshme të klinikave me nam. Se sa janë me nam këto klinika flet rasti i drejtorit të Klinikës Interne dhe rrëfimi i kardiologut më në zë në këtë klinikë, Tefik Bekteshi. Dy rrëfime që janë dhimbja jonë. Janë papërgjegjësia menagjuese e kësaj qendre për vite të tëra dhe kujdesi i papërfillshëm që i bëhet njeriut tonë. Tri rrëfimet janë të dhimbshme edhe për Ilir Tolajn, i cili misionin e tij mund ta konsiderojë të vullnetshëm, por mund të ngjajë që ta ketë mision prej Sizifi.

Rrëfimi i parë ka të bëj me Dr. Afrim Gashin.
Afrim Gashi, drejtori i Klinikës Interne papritmas kishte marrë një goditje të lehte në zemër. Unë mbetagojëhapur kur dëgjova për atakun e lehtë në zemër të doktorit.
Por njeriu ndihet i lehtësuar për faktin se njeriu me sulm të lehtë edhe mund të ndihet më kuarjoz për faktin se është drejtor i klinikës dhe mund të ketë një kontrollë serioze dhe profesionale, pa qenë i detyruar të intervenojë nëpër dyert e mjekëve burokrat.
Isha i bindur që Klinika Interne drejtorit të saj do t’i mundësonte lehtësim në shërim. Edhe për faktin se kjo klinikë ka nam të madh për kardiologët e famshëm.
Por që do që urgjenca për shërimin e drejtorit kishte kapitulluar moralisht. Njeriu i parë i kësaj klinike ishte nisur rrugës për Gjakovë duke lënë namin e Klinikës Interne dhe namin e specialistëve të shumtë të kësaj klinike.
Në një spital të porsahapur të kardilogjisë intervente, drejtori i nënshtrohet trajtimit dhe për pak orë kthehet në shtëpi i shëruar.
I bëmë një vizitë kësaj klinike, vetëm për të shuar kureshtjen e disejnit mjekësor dhe punës profesionale që aty bëhet. Por, si zakonisht që ndodhin gjërat e mira, nuk kanë krejtësisht dorë kosovare. Një ekip i përgatitur prej kohësh tek një profesor nga Maqedonia – quhej Borqe Petrovski – kardiolog, i cili kreu vetëm për më pak se një orë një intervenim me kateter në zemër duke larguar sulmin e infarktit të një pejani që kishte arritur me gjysmë shpirti. Ekipi kosovar prej disa mjekëve i kryesuar nga profesori po bënte intervenime në një ndërtesë të vogël, por perfekt të rregulluar, që për shumë kosovarë kishte kushtuar miliona euro.
Ndërtesa dhe brendia shkonin bukur me udhëheqësen administrative dhe rrëfyesen e kësaj klinike, Gonxhe Brovina, e cila me përmbajtjen saj përfaqësonte imazhin e klinikës së re që kishte kushtuar miliona.

Rrëfimi dytë është për keqardhje.

Tefik Bekteshin, kardiologun e fuqishëm në dije – kështu thonë ata që e njohin nga specializimet e shumta - rrëfente qetësisht për profesionin e tij dhe edukatën mjekësore në këtë vend. Mllefi i tij e kalonte edhe qetësinë e njohur që ai ka. Ai fliste për aparatin që për muaj të tërë rrinte i paketuar në një prej kthinave të klinikës dhe që kishte kushtuar miliona euro. Asnjëherë nuk e di arsyen e vërtetë - thoshte Dr. Tefiku, pse nuk kishte hyrë në përdorim ky aparat. Po të ishte aparati në përdorim Afrim Gashi, ndoshta nuk do ta merrte rrugën e Gjakovës ku do i merrej fytyra një ndërtese me mijëra motra dhe mjekë që paguhen nga buxheti i Kosovës.

Një rrëfim i tretë ka të bëj me një doktoreshë tjetër e cila ka prejardhje nga Kosova.

Iliriana Haxhibeqiri, kardiokirurge në Klinikën Kardiokirurgjike “Koshevo” në Sarajevë, dhe e cila është gati e vetmja që kryen kirurgjinë intervente në zemër në tërë Bosnjën. Ajo ishte ofruar në QKU që ta ndërtojë ekipin specializues për këtë lloj mjekësie. Përgjigjja kishte qenë e rrallë në QKU: S’është punë e jona kjo, është punë e Ministrisë! Miliona lekë janë derdhur për intervenime të tilla në Maqedoni, Beograd, Tuzëll dhe Turqi për faktin se ky vend është i rrethuar dhe menagjuar nga hajnat.
Të papërgjegjshmit me mentalitet katuni të cilët vetëm respekt për njeriun nuk kanë. Nuk kanë respekt për njeriun, sepse ashtu janë të edukuar. Të edukuar në mospërfillje ndaj fëmijës, prindit, kojshisë, mikut...
Të vetmen gjë qe e kanë parasysh është vjedhja e taksave dhe pronës publike. Për dr.Ilirin nuk e di a janë të mjaftueshme këto tri rrëfime, por këso e të ngjashme ka më qindra. Nuk kishim dashtë që Iliri të jetë njëri prej këtyre hajnave të së kaluarës. Nuk kishim dashtë të jetë edhe njëri nga të papërgjegjshmit e këtij vendi, ku vetëm njeriu nuk ka peshë dhe nuk ka respekt.