[LOJETARI]

Dëshira për të gjykuar diçka të tillë ,çka e kërkon tema , nuk ka edhe shumë të përbashkët me atë që praktikohet në realitet te shoqëria jonë .Ne kot mundohemi të flasim në favor të kritereve që zbatohen në përendim , kurse në terren ekziston një e vertetë krejt tjetër , e cila i shkon përkrahë mentalitetit , traditës dhe rrethanave jetësore kosovare . Po nisem nga ana e Llapit ,nga edhe vijë unë . Nuk njohë asnje rast ku fëmija pas ndarjes së prindërve ka shkuar me nënën .Arsyet janë të shumta ,besoj se shumica prej neve i dijmë.
Do të veçoja një nga më të ndieshmen , e cila sigurisht që edhe do të shkaktoj revoltë te gjinia femërore .
~Pajtimi pa ˇluftëˇi nënës që t`i ndahet fëmija ,madje në raste ekstreme edhe t`i ndalohet çdo kontakt më të.Kemi mjaftë raste ,ku nënaˇdetyrohetˇqë për hirë të së ardhmes së vet të hjekë dorë nga fëmija i saj .Unë si prind i një fëmije, nuk besoj se ka forcë tjetër ,përveq vdekjes ,që do të më detyronte të hjekë dorë nga fëmija im .
Rritja e presionit , në këtë rast nga ana e gjinisë femrore do të detyronte shoqërinë tonë të mendojë ndryshe lidhur me këtë çështje .Madje ,madje edhe ai burrë që shpesh pa menduar fare pasojat e ndarjes, do të mendonte pak më gjat, para se të merrte një vendim të tillë.
Ndarje ka gjithëkund , të dhimbshme , e më pak të dhimbshme ,prandaj për mendimin tim , shoqëria do të duhej të ishte ajo e cila ,qoftë përmes ligjeve ,apo kodeve tjera në këso raste të merr rolin mbrojtës të të ligut si dhe të krijoj ura komunikimi e jo mure ndarjesh .