[Preshevar]

Dalloheni si një prej zërave, që si zgjidhje të vetme shohin bashkimin e trojeve Shqiptare. Mendoni se shqiptarët janë aq të vetëdijshëm se sa ta mundësojnë këtë?

M.PIRRAKU: Ju lutem, shqiptarët e duan ribashkimin e kombit dhe të atdheut, por po gabojnë në zgjedhjen e drejtuesve politikë, të cilët nuk kanë dije as guxim për të ndërkombëtarizuar zgjidhjen e çështjes shqiptare përmes rrugës demokratike, pas të cilës të vigjilojë forca. Dikush mund ta kujtojë “Pranverën Shqiptare ‘81”. Ajo u bë e tmerrshme për pushtuesin serbo-jugosllav dhe simpatike për botën demokratike në saje të Ndërkombëtarizimit që iu bë Çështjes Shqiptare nga Tirana zyrtare. Mund të them se për vënien në lëvizje të kërkesës demokratike për zgjidhjen e çështjes shqiptare tashti jemi me dekada më larg se kemi qenë në qershor të vitit 1999. Aktiviteti i gjithanshëm për ribërjen e Shqipërisë në kufijtë etnikë, së paku të sotëm, me të drejtën natyrore dhe me të drejtën në vetëvendosje të kombeve, nuk mund të konsiderohet armiqësi ndaj kombeve fqinje, përkundrazi, është njerëzore të konsiderohet shkarkesë e barrës që të parët ua ngarkuan, pra edhe liri e tyre.

Vizita e presidentit Bush në Tiranë a barte në vete edhe mesazhin: Shqiptarë, po dëshmoj se ka filluar epoka Juaj, për qenie të dinjitetshme si komb i lirë!

M.PIRRAKU: Ky mesazh ekziston, por ai mund të jetë edhe projeksion i dështuar me fajin e shqiptarëve gjithandej në trojet e copëtuara në gjashtë copëza administrative, me perspektivë të dyshimtë. Politikanët tanë, shkolla jonë, shkenca jonë, flasin si me marrë, ose përshpërisin mjerueshëm për çështjet tona, kombëtare, edhe kur kemi të drejtë absolute. Kam frikë se Bush ka menduar se më në fund shqiptarët kanë mësuar diçka nga hebrenjtë, se jemi pak çifut. E, shikuar “klasën” politike shqiptare, del se ne jemi pus.

Jeni të mendimit se pavarësia e Kosovës është zgjidhja e vetme dhe e fundit për shqiptarët e Kosovës. Dhe ku faktikisht e qon popullin tonë kjo zgjidhje?

M.PIRRAKU: Jo, jo. Pavarësia e Kosovës, jo vetëm e kushtëzuar, por sikur të ishte klasike, është dhunë ndërkombëtare ndaj kombit shqiptar, njësoj si pavarësia e shtetit Shqipëri më 1913. Realisht, pavarësia e Kosovës është riciklim ndërkombëtar i ricopëtimit të kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike. Me këtë pavarësi, me kërkesat Ahtisaariane për simbolet pa asnjë identitet shqiptar, madje as pa ngjyrën kuq e zi, po legalizohen rrugët e dhunshme për copëtimin përfundimtar të shqiptarëve të Kosovës, dhe më gjerë në ish arealin e Jugosllavisë versajase-avnojiste, nga kombi shqiptar.

Sipas referencave të Pakos së Ahtisaarit Kosovën e pret një rrugë e gjatë dhe e mundimshme. A mendoni se shqiptarët mund ta përballojnë rrugëtimin në këtë katrahurë? A mendoni se kjo Pako e Ahtisaarit është teh i thikës për Kosovën?

M.PIRRAKU: Ju keni konstatuar drejt që në fillim. Bërja e shtetit është punë që kërkon sakrifica të mëdha dhe kohë. Trenin që mund të shpinte me shpejtë Kosovën në cak e humbëm me demilitarizimin fatal të UÇK-së, me legjitimimin politik të filozofisë vazale të LDK-së, me pranimin e UNMIK-ut si pushtet me forcë të pakufizueshme mbi vullnetin politik demokratik të shqiptarëve të Kosovës, me pranimin e barazimit të shumicës etnike dhe historike shqiptare me pakicat etnike si miras i robëruesve. Të them qartë vetëm një shëmti: Nomenklaturën onomastike të vendbanimeve shqiptare në variantin sllav e në gjuhën serbe përfundi, edhe aty ku me vite mund të mos kalojë asnjë serbë udhëtarë, mund ta duroj vetëm një popull i pandërgjegjësuar politikisht. Pra, kam frikë se ky popull yni, i udhëhequr nga politikanë të shkëputur nga populli, do të durojë në pafundësi edhe poshtërime të tjera të Bashkësisë Ndërkombëtare për interesa të Serbisë.

E sa i përket pyetjes së fundit, mund t’ua rikujtoj: Sapo u bë publik “Plani i Ahtisaarit”, pata konstatuar: “Me propozimin e ‘Ahtisaarit’- Kosova në thika”. Analizat e mia nuk i botuan as gazetat e “pavarura” të Kosovës!?! Falë ideliastëve, ato mbushën webfaqet e internetit. Konstatimet e mia, më vonë, do të vërtetohen nga shumë analistë politikë botëror. Dhe, edhe tashti e kam po të njëjtin mendim, por duhet të theksohet fakti se “Ahtisaari” e ka balancuar forcën aktuale reale të kombit shqiptar me grykësinë e okupatorit gjenocidial serb ende me mbrojtje ndërkombëtare. Vërtet, gjenocidi serb i viteve të 90-ta të shek. XX, në Kosovë, Kroaci dhe Bosnje, i përmasave të panjohura në Ballkan dhe në Evropë as në mesjetë, nuk ishte krim i ndodhur ad hoc, por ishte shfarosje e projektuar në institucionet shtetërore politike, akademike, policore e ushtarake serbe para syve të Botës. Së këndejmi, asnjë dënim ndërkombëtar për Serbinë dhe për kombin serb, vetëm miklime, vetëm lëshime. Edhe Gjyqi i Hagës, me barazimin e krimit me martirizimin, të kriminelit me mbrojtjtësin e virtytshëm (qoftë kroat, boshnjakë apo shqiptar ai), po rezulton si mbrojtje institucionale botërore e Serbisë forcë në Ballkan, nga tashti me rrezik permanent për Kosovën dhe vendet e tjera shqiptare e boshnjake (myslimane).

Çka do të kishit ndërruar ju në skenën politike kosovare dhe cilët politikanë do t’i kishit flakur nga kjo skenë?

M.PIRRAKU:Dihet botërisht se Kosova aktualisht nuk ka pushtet legjitim, përkatësisht se veçanërisht nga ndarja e LDK-së në dy krahë, si edhe PSHDK-ja më herët, me Kosovën sundojnë (dhe nuk udhëheqin) tarafet politike mafioze, pa legjitimitet të popullit. Si hap të ngutshëm, pa pritur me lojën ndërkombëtare në “zgjidhjen” e statusit shtetëror të Kosovës, do të shpallja zgjedhjet e hapëta me kritere për të zvogëluar numrin e partive pa mbështetje të fuqishme në votë të lirë. Do të veproja në bërjen e shtetit faktik të Kosovës dhe do të denoncoja me forcën e popullit mbajtjen e Kosovës peng të interesave të balancuara të Fuqive të Vendosjes. Njëkohësisht do të bëja moratorium për fjalën “pavarësi e Kosovës”, do ta spastroja shoqërinë kosovare nga klanet mafioze në ekonomi, në politikë, në shtet. Në mungesë të armëve ushtarake, si e drejtë legjitime kombëtare për mbrojtjen e ekzistencës fizike dhe të lirisë, do të urdhëroja ngritjen e një punëtorie për bërjen e pushkëve prej drurit, si të Bali Katravellës së Rezallës, që i priu rezistencës së Shaban Palluzhës, do të shpallja shërbimin për ushtrimet paraushtarake të rinisë dhe KFOR- it do t’i thosha: “Ja ushtarët për sigurinë e Kosovës, sot nën komandën tuaj, dhe nesër ushtri për forcat e NATO-s....!”

Gati të gjithë politikanët “në lojë” janë djegur tërësisht. Këtë e dinë ata dhe e dinë padronet e tyre. Vetëdijesimi politik i shqiptarëve që duhet të ndodh, ndërrimi i situatës së paqëndrueshme, të krijuar ndërkombëtarisht në Kosovë, ka për të ndodhur. Nëse ky popull vazhdon lojën symbyllazi, ka për t’ia trashur vetës vargonjtë e robërisë.

Jeni të njohur me kërkesat e Lëvizjes Vetëvendosje. A mendoni se kjo Lëvizje ka qëllim aspiratën e popullit shqiptar?

M.PIRRAKU: Që të kuptohem më qartë, të risjellë një konstatim timin më të hershëm: “Aty ku çështjen shqiptare të Kosovës e la LKJ-ja e mori LDK-ja, aty ku e la atë LDK-ja e mori UÇK-ja, aty ku ngeli kjo e mori Marsi 2004 dhe aty ku e la Marsi e mori Lëvizjes Vetëvendosje dhe e solli deri në këtë stad ku gjendet sot. Kjo Lëvizje është zëri legal aktual i vetëm i artikuluar drejtë i Kosovës në veçanti dhe i kombit shqiptar në përgjithësi. Është e vetmja opozitë demokratike e UNMIK-ut dhe e pushtetit vasal ndërkombëtar të Kosovës. Sa më shpejtë që kjo Lëvizje të kuptohet nga shqiptarët si zë i domosdoshëm për ardhmërinë e dinjitetshme të tyre, më me pak sakrifica të reja do të realizohet së paku kërkesa politike minimaliste - Pavarësia e kushtëzuar e Kosovës.