FILOZOFI E VITEVE
Tė fluturosh deri nė fundin e njė ėndrre tė ēmėndur,
Do tė thotė tė mos kesh frikė nga mohimi, nga pohimi, nga asgjė.
Tė kuptosh se materialja dhe imaterialja janė gishtėrinjtė e tė njėjtės dorė,
Qė na pėrkėdhel nė heshtje,
Dhe se pėr shpejtėsi tė pamatshme,
Koha ėshtė njė flluskė transparente qė pėlcet nė ankth.
Tė fluturosh deri nė fundin e njė dėshire tė zjarrtė,
Do tė thotė tė mos kesh frikė nga hapėsira, tė mos kesh frikė as nga vdekja.
Tė kuptosh vetėm me njė prekje se gjithshka nė botė,
Eshtė ndėrtuar si nė trupin tėnd,
Me rremba gjaku mishi dhe kocka tė qėndrueshme.
Ah, kjo ėshtė njė filozofi e vjetėr por fatkeqėsisht e harruar prej kohėsh.
Tė fluturosh deri nė fundin e zemrės tėnde,
Do tė thotė tė mos kesh frikė nga dashuria, dhimbjet dhe brenga e pafund,
Tė mos kesh frikė nga jeta,
Qoftė dhe sikur tė tė tė duhet tė urrehesh me vetė vdekjen.
Tė fluturosh deri nė fundin e zemrės tėnde,
Do tė thotė tė kesh krahė tė plumbta dhe sy tė qelqtė,
Dhe gjak gjithmonė tė nxehtė nė damarė.
Do tė thotė gjithashtu,
Tė ecėsh i vendosur nė rrugėn midis zjarrit dhe akullit,
Pa lėnė asnjė shteg tė fshehtė qė tė mund tė tėrhiqesh kurrė.
Nė tė kundėrtėn, zemra, si njė gotė kristali,
Nė njė ēast qė nuk duhet, do tė thyhet,
Dhe ti kurrė nuk do tė mundėsh,
Tė mbledhėsh copat e saj tė humbura nėpėr terr.
Tė fluturosh deri nė fundin e zemrės tėnde,
Do tė thotė tė dish tė qėndrosh si njė pemė nė furtunė,
Dhe kur rrėnjėt tė janė tharė prej kohėsh nga dhimbja.
(Nuk di kush eshte autor,me pelqeu shume.. )
__________________
...
|