[jEtA_1]

Dhe derisa une jetoj me kujtimin e te shkuares dhe te tashmes sot mora mesazhin tend, dhe per nje cast e gjithe bota ime...humbi.Mos valle ai cast ishte preludi i dites se gjykimit, ku te gjithe do te japim shpjegime per ate qe ke bere ne jete. Por une ne jete te kam dashur vetem ty , e nese eshte mekat te duash nje njeri atehere jam e fajsheme dhe meritoj te jem ne skutat me makabre te ferrit. Por jo s'eshte dita e gjykimit ajo qe me frikeson , je ti qe me fjale e ben jeten time te lundroj ne valet e deshperimit pa ditur se anija e shpreses fut uje nga pak.Se di se cfar ka ndodhur, dhe kjo gje me ben te cmendem me shume se fakti se ti, ti nuk jep asnje shpjegim. Dhe une duhet te pres ne ditet e mia ty dhe shpjegimet e gjithckaje qe po ndodh, sikur te ishte e lehte barra qe mbaj mbi kryet e ndjenjes. Sikur kjo etje per ty te shuhej nuk do te kisha nevoj te te degjoja zerin qe me ushqen shpirtin . Por jo , tani duhet vetem te pres ...te te pres ty te vish , ne ditet e mia pa ty.