[Gentiani]

Postimi origjinal është bërë nga Psikologu

O Gentian !
A kaq poshtë paske ra a ??!!
Po si ore duke shkua ne dasem ncncncnc!
Sa vite para pavarsis filloj fulta e Malsis Madhe me Ded Gjoi Lilin e Mehmet Shpendin.
Historia shqiptarve nuk ka pasur qare pa u shkruar prej katolikve sepse kriptokrishterimi i shqiptarve ka qenë deri ne shekullin 20.
Sa per Ismajl Kemajlin të dergumin e Pashes se Stambollit , as mos e fol qe ka të bejë dicka me ndoj Pavarsi të Shqipris , perkundrazi veq me shitje e coptim të Shqiperis.
Historn e shkruan katoliket , sepse ndoshta muslimanet si deshironin të e zhduknin ne tersi berthamen tonë kombtare, ketë e lexon edhe ne vepren e Sabri Hamitit -Faik Konica jam une..
E aty gjanë të dhana shumë per katoliket qe kan shkru historin , besa e kan shkru me gjakë duke mbrojt fe e Atdhe.

Psikolog,

nuk është detyrë e imja e as obligim të mësoj historinë ty. Ke pasur rastin ta mësosh sikur e dijnë 7 milionë shqiptarët tjerë, e nëse ke munguar në atë orë, kur është mësuar për atë leksion mësimorë, përsëri është faj i yti...

Sa vite filloj lufta para pamvarësisë në Malsinë e madhe ?! Sipas kësaj logjike del që Bogdani e kanë ngritur bashkë me Picollominin edhe para Malësisë së Madhe! Mirë de që e kanë shkruar katolikët, duhet të kenë qenë mbajtës të procesverbaleve ha,hahahaa Historinë edhe Psikologu po e shkruan në forum, megjithëate jo të saktë dhe histori e cila mundet të përdoret për destinim privat dhe individual dhe të ndonjë që ka munguar në leksionet mësimore nga lëndë e historisë.

Ngritjen e flamurit e kanë bërë edhe me 12 gusht të 1912 me hyrjen e kryengritësve shqiptarë në Shkup, por nuk njihet si datë e ngritjes së flamurit, pra defintivisht mbetet 28 Nëntori i 1912 me Ismajl Qemajlin.

Komanda Shqiptare hyri në Shkup më 12 gusht, pa luftë. Që merret nga diplomatët e kohës si fitore e shkëlqyer e Komandës Ushtarake Shqiptare. Kjo hyrje triumfale e kryengritësve shqiptarë në Shkup i dha një intenzitet edhe më të madh kryengritjes në krahinat tjera të Shqipërisë.

Kryeqiteti i Vilajetit Shkupi tani më ndodhej në duar të kryengritësve shqiptarë, numri i kryengritësve tani më arrinte mbi 30 000 luftëtarë. Hyrja e shqiptarëve kryengritës në Shkup dhe kërkesa për njohjen e autonomisë i frigësoi pa masë shtetet sllave të Ballkanit.

Por kësaj radhe kundër kërkesave shqiptare për pavarësi më e zëshmja ishte Greqia.Qeveria e saj i deklaroi oborit Mbretror të Vjenës se:”kërkesat e shqiptarëve për autonomi e pavarësi prekin thellë interesat më jetike të shteteve të Ballkanit, nëqoftëse vendoset vetëm në dobi të popullit shqiptar.

Kryengritësit shqiptarë e pushtuan Shkupin në tre drejtime, ashtu siç ishte planifikuar më parë nga kolosët e kombit tonë në fshatin Smirë, Bajram Curri, Idriz Seferi dhe Isa Boletini. Komanda supreme shqiptare e dinte mirë se me luftë të drejtpërdrejtë vështirë se mundë të merrej Shkupi kah Kaçaniku. Prandaj komanda shqiptare operoi shkëlqyeshëm në marrjen e Shkupit: ku një pjesë e kryengritësve në formë harku u nisë nga ana e lindjes që të sulmonin Shkupin dhe Kaçanikun, duke i ra Shkupit prapa krahëve.

Këtë detyrë shumë të vështirë ushtarake e morën për sipër dy burra nga më të zotët në mesin e të gjithëve Isa Boletini heroi i Carralevës me Idriz Seferin heroi i Kaçanikut, dy vite më parë. Këta dy komandantë të spikatur të Ushtrisë sonë Kombëtare, e filluan sulmin sipas planit të fshehtë të përgaditur më parë në fshatin Smirë. Pra sulmin për marrjen e Shkupit e filluan nga Karadaku i Gjilanit, nëpër mes malit të Zi të Shkupit, nga fshati Luboten, anës së lindjes duke i rrënë Shkupit prapa shpinës. Ky manovrim i rrezikshëm por tejet efektiv, në taktikën uhtarake, e detyroi komandën supreme turke të heq dorë nga mbrojtja e mëtutjeshme e Shkupit e Kaçanikut, duke hapur rrugën shqiptarëve që pa luftë të marrëshonin drejt Shkupit.

Në këtë aksion luftarak tejet të suksesshëm, me një disiplinë të lartë ushtarake, u treguan vullnetarët nga Presheva, Kumanova e Gjilani, nën komandën e Isa Boletinit e Kadri Preshevës. Në anën e Velesit komandonte operacionin luftarak Sali agë Gjilani, me 2 000 vullnetarë. Grupi i tretë në krye me Zefin e Vogël dhe Bajram Daklanin nga Gjakova, të cilët për në Ferizaj arritën më 11 gusht, ndërsa në Shkup hynë më 12 gusht kah mali i Thatë i Shkupit, me 2 000 luftarë. Më 13 gusht në Shkup hynë Isa Boletini dhe Bajram Curri, i shoqëruar me muzikë dhe flamuj.


Bajram Curri me shokët dhe bashkëluftarët e tij hynë në Shkup

Ndërsa vullnetarët tetovarë nën komandën e Halim Derrallës 3 000-4 000 veta hynë në Shkup, nga Tetova, nëpërmes grykës së Dërvendit.

Tani më në kryeqytetin e Kosovës kishin arritur paria e tërë qyteteve të Shqipërisë, për të marrë pjesë në solemnitetin e shpalljes së Autonomisë së Shqipërisë sipas marrëveshjes të paraparë me përfaqësuesit e qeverisë turke . Për këtë solemnitet në Shkup merrnin pjesë këta atdhetarë. nga Gjakova, merrnin pjesë: Bajram Curri, Riza beu, Ahmed beu, Bajram Daklani, Hysni Curri, nga Peja, Mahmud Zaimi, Qerim beu, Rustem beu dhe Bari beu, nga Prizreni merrnin pjesë, Shani beu Musa Shehu, dhe Jahja beu, nga Mitrovica merrnin pjesë, Isa Boletini me tre djemtë dhe tre nipër. Nga Vuçitërna merrnin pjesë Hasan beu (Prishtina), Zenulla beu, nga Prishtina Xhemal beu, Abduraman beu, vëllau i Shaban pashës, Ahmed Daka, e Ibrahim Kokoli, nga Gjilani Idriz Seferi Kasem Seferi. Nga ana e Preshevës: Sali aga, Bejtulla beu, Hasan Kadriu, nga Kumanova Halil Vaksinca, Ejup H. Hasani, Ahmed beu. nga Tetova, Mehmet Tetova, Halim beu, Abdurahman beu, nga Gostivari Qamil beu, nga Luma merrnin pjesë Islam Spahia, Husein Lita. nga Kërçova Ali Durgomishta. nga Elbasani doktor Xhafer beu, nga Korça: Lutfi beu, nga Shkupi merrnin pjesë shumë atdhetarë por më të njour kanë qenë: Qemal beu, Menduh beu, Ali Efendi Shkupi, Adil efendiu, etj.

Me marrjen e Shkupit, kryengritësit shqiptarë i çliruan të burgosurit që ishin mbi 1 000 vetë, e shtynë në dorë post telegrafin dhe suspenduan shumë qeveritarë dhe administratorë turq dhe përkrahës të tyre në Shkup dhe shumë qytete tjera të Vilajetit të Kosovës. Këto të dhëna i dëshmon edhe konsulli austriak në raportin e vetë nga Shkupi, i cili thotë:” në shumë qytete të Vilajetit të Kosovës janë dëbuar zyrtarët turq dhe janë emruar administratorë shqiptar,( këtu përfshihen edhe qytete të Maqedonisë së sodit) duke valuar në shumë krahina shqiptare flamuri i pavarësisë. Këtyre veprimeve patriotike u ka prirë atdhetari i shquar Nexhip Draga, i cili i pari e ngriti Flamurin Kombëtar në Klubin e Oficerëve në Shkup, flamuri i ynë kombëtar valoi lartë disa ditë me radhë.


Ngritja e flamurit të pavarësisë në Vlorë

Kuvendi Kombëtar e filloi punën më 28 nëntor të vitit 1912, në ora 3/30’, pas dite në sarajin e familjes së Vlorajve, në shtëpinë e atëdhetarit Xhemil beu, në të cilin merrnin pjesë 37 delegat. Në këtë Kuvend nuk ishin të pranishëm disa delegatë nga Kosova të cilët për shkaqe lufte ende ndodheshin nëpër pozicione, duke i bërë rezistencë ushtrisë serbe e cila dita ditës po përparonte drejtë Durrësit.

Ismail Qemali, në referatin e vet foli shkurt për të kaluarën e Shqipërisë, gjendjen dhe rrethanat momentale politike. Ai foli edhe për pjesëmarrjen e shqipëtarëve në kryengritjet të viteve 1909-1912 duke theksuar se Shqiptarët kishin marrë pjesë në këto kryengritje jo si ushtarë të Turqisë, por si zotët të vendit dhe për ta mbrojtur vetveten.

Ismail Qemali pasi e lexoi ekspozen e vet , në fund në mënyrë të shkëlqyer e diplomatike i pyeti delegatët: “Tani më, s’na ka mbetur tjetër rrugë shpëtimi, veç se ndarja e Shqipërisë nga Turqia”.

propozoi:

shqipëria të shpallë pavarësinë

të formohet qeveria e PËRKOHËSHME;

te emrohet pleqësia (senati).

Pleqësia e propozuar nga vet Ismail Qemali kishte për detyrë kordinimin dhe mbikëqyrjen e punëve në Qeveri dhe emrimin e një komisioni për në Evropë, për të mbrotjur të drejtat e Shqipërisë dhe popullit shqiptar përpara Fuqive të Mëdha.

Këto propozime u miratuan njëzëri nga Kuvendi Kombëtar:

1. U shpall Qeveria e Përkohëshme, në krye:Ismail Qemali;

2. U zgjodh Pleqësia prej 18 anëtarësh; ku për Kryetar u zgjodh Vehbi Dibra.

Duhet theksuar se edhe në qeveri edhe në pleqësi u zgjodhën njerëz me bazament të fort kombëtar. Për zgjedhjen e të cilëve po kujdesej të jenë atdhetarë nga mbarë Shqipëria Etnike, duke përfshirë nga të tre fetë.

Ismail Qemali propozoi që Shqipëria të shpallet “Shtet në vete- e lirë, e pavarur.” Të gjithë delegatët këtë propozim e aprovuan duke u ngritur në këmbë dhe duke e përcjellur me duar-trokitje frenetike aktin e Shpalljes së Pavarësisë.

Menjëher pas nënshkrimit të aktit të Shpalljes nga të gjithë delegatët, Ismail Qemali doli në orën 17/30’(pesë e gjysëm), në ballkonin e selisë, ku zhvilloi punimet Kuvendi për të njoftuar botërisht Shpalljen e Pavarësisë më 28 Nëntor të vitit 1912, Ismail Qemali e ngriti lartë në Vlorën heroike flamurin e lëvdishëm të Skëndërbeut.


Për atë, jo çdo herë ngritja e flamurit në dasma, solemnitete dhe festa është ngritje e flamurit!

E tani po valonte edhe aty nën xhaminë e Varoshit në Lezhë.