[AKT]

shetita rrugë të pa para as në gjumë
bota në shuplak të dorës
qielli më dukej i kapshëm
femrat më të bukura,shiqim çlodhës,
por jo si TI ne zemër të europës

atëher mendova më gjatë...
kush meriton dashuri në largësi
dhe përsëri i sigurt jam
ajo që ruan fëmijët e mi.

nga largësia e pakufishme
oqeani më rrënqeth
kur tokën poshtë shihja
më i sigurt isha, dhe i bëra për tu qesh

nga ajo që flakron dhe largohet pa shpresë,
ndjenjë e pashterrshme , ndjenjë që premton
nuk i duhet jetës mos ta lëjnë të vdes
por për shpirt të saj buzëqeshje gjithmon...