[LABI]

Më tutje ky vazhdon,mirëpo para se këta të mund të bëheshin të përcaktuar njëri për tjetrin , secili prej tyre u desh të shfaqej dhe shfaqja e tyre ishte e pavarur dhe e rastësishme. Është e siguritë që shteti u shfaq pa ndihmën e kombit. Disa kombe me siguri u shfaqën pa bekimin e shtetit të tyre. Është më e debatueshme ajo se a mos ideja normative e kombit , në kuptimin e saj modern , e presupozonte ekzistencën paraprake të shtetit ... Çfarë është atëherë kjo ide e rastësishme, por në kohën tonë në dukje universale, dhe normative e kombit?
1) Dy njerëz janë të një kombi të njëjtë nëse dhe vetëm nëse ata e kanë të përbashkët kulturën e njëjtë , ku kultura më tutje e ka domethënien e një sistemi të ideve, të shenjave, të asociimeve dhe të mënyrave të sjelljes dhe komunikimit.
2) Dy njerëz janë të një kombi të njëjtë nëse dhe vetëm nëse ata ia pranojnë njëri-tjetrit se i takojnë të njëjtit komb. Me fjalë të tjera , kombet i bënë njeriut, kombet janë krijime të bindjeve, të besnikërive dhe të solidariteteve të njerëzve. Një kategori e thjesht e personave (të themi banorë të një territori të dhënë , apo folës të një gjuhe të dhënë ) shëndrrohet në komb nëse dhe kur anëtarët e kësaj kategorie me vendosmëri ia pranojnë njëri-tjetrit disa të drejta dhe obligime reciproke duke u mbështetur në anëtarësinë e përbashkët në të . Është njohja e tyre e njëri-tjetrit si partnerë të këtij lloji, dhe jo atributet e tjera të përbashkëta, çfarëdo që ato të mund të jenë , ajo e cila ata i shëndërron në një komb i ili e ndan këtë kategori nga jo-anëtarët.
Secila nga këto përkufizime të përkohëshme , ai kulturor dhe ai voluntarist , e ka një meritë. Secila nga ta e vecon një element i cili e ka një rëndësi të mirëfillët për të kuptuarit e nacionalizmit .Është e qartë , secili nga këta është i rëndësishëm dhe me vend, por po aq e qartë , asnjëri prej tyre nuk është as për së largu i mjaftueshëm .

Sa i përketë kombit dhe nacionalizmit dhe procesit se kush kujt i paraprinë Gellner jep këto vlerësime:
Ai thotë që kombet i bënë njeriu dhe i jep elemente me të cilat edhe e përkufizon kombin pra : “kultura e përbashkët dhe vullneti për të jetuar bashkë në kontekstin e shoqërisë industriale”. Gellner përmend kontekstin industrial sepse shfaqja e shoqërisë industriale sipas tij është e rastësishme, ndërsa si vazhdimësi e kemi shfaqjen e nacionalizmit që e konsideron si pashmangëshmëri në shoqërinë industriale dhe në një mënyrë kjo nuk është e rastësihshme .
Dhe nga këto mund të nxjerrim konkluza se shfaqja e një kombi është rastësi , ndërsa shfaqja e parimit nacionalist në këtë epokë industriale nuk është rastësi.
Mirëpo, sipas Gellnerit asnjëra nga përkfuzimet e mësipërme nuk janë të kënaqshme dhe të mjaftueshme.
Ndërsa nacionalizmin Gellner e përkufizon : “Si një parim sipas të cilit njësia politike dhe njësa kombëtare duhen të përputhen”

Thamë më lartë se nacionalizmt Gellner thote ...” nacionalizmi ai i cili i krijon kombet dhe nuk është e kundërta. Duhet pranuar, nacionalizmi e përdor shumëzimin e kulturave para-ekzistuese të trashëguara historikisht, megjithatë ai i përdor ato në një mënyrë tepër selektive, dhe të shumtën i transformon radikalisht...Gjuhë të vdekura mund të ringjallen , tradita të shpiken , dlirësi burimore të paprishura fare dhe në tërësi të trilluara mund të ripërtrihen. Por ky aspekt prerazi shpikës, kulturalisht krijues, ëndërrimtar, i zjarrit nacionalist, nuk bënë që kujtdo çoftë t’i lejoj të vijë në mënyrë të gabuar në përfundimin se nacionalizmi është një shpikje ideologjike e rastësishme, artificiale, e cila mund të mos kishte ndodhur fare, vetëm sikur ata mendimtarë të mallkuar evropian, ndërhyrës dhe ngatrrimtar, të pa përmbajturqë ta lënë të mirën rehat , të mos e sajonin atë dhe të mos e injektonin rastësisht në sistemin e qarkullimit të gjakut të bashkësive politike përndryshe të qëndrueshme .
Padyshim që kur bëhet fjalë për kombin dhe nacionalizmin nuk mund të anashkalohet edhe teoria e Benedikt Andersonit dhe pikëpamjet e tij. Ky kombet i quanë komunitete të imagjinuara , dhe ky është një përkufizim në frymën antropologjike si thotë edhe vetë . Sipas tij , kombet janë të imagjinuara sepse dhe tek kombi më i vogël që ekziston antarët e tij nuk do të jenë në gjendje t’a njohin njëri tjetrin, nuk do t’i takojnë kurr , dhe se është i imagjinuarë si i kufizuarë, sovranë dhe si bashkësi .
Ndërsa sa i përketë nacionalizmit Anderson sygjeron që kjo të kuptohet duke e rëndtiur në sistemet e mëdha kulturore nga të cilat edhe u shfaq nacionalizmi, e jo të renditet në ideologji.

Hobsbaum në analizën e tij rreth kombit dhe nacionalizmit ndoshta edhe me titullin e librit të tij “Kombi dhe Nacionalizmi që nga viti 1780” , jep me tregu për një pikëpamje .Fillimisht , Hobsbaum konsideron që në një mënyrë cdo gjë fillon që nga 1780 , pra paraqet fillimin e dekadës në të cilën ndodhë Revolucioni Francez. Ai thotë është pikërisht epoka e revolucioneve, ajo që krijoj parakushtet për shfaqjen e kombeve.
Më lartë cekum se Gellner thotë : nacionalizmi shfaqet një herë e pastaj ky krijon kombin. Ndërsa Hobsbaum thotë që : nacionalizmi dhe shteti krijojnë kombin . Dhe ky është rezultat i një procesi politikë i paramenduarë dhe i udhëhequrë nga shteti , në këtë rastë lidhet me nëntitullin e librit : “Programi, miti , realiteti” ku siq thotë autori libri është përshkrim i një realitetit i cili paraqet krijimin e një programi politik i cili shfrytëzon mitet të cilat krijohen në popull gjatë një periudhe të cilën autori e quan “protonacionalizëm popullorë” .
Për analizën e cështjes kombëtare Hobsbaum propozon dy këndvështrime nga lartë që do të thotë vështrim i ndikimit të politikave udhëheqëse në krijimin e kombit si dhe këndvështrime nga poshtë që do të thotë vështrimë i asaj se cfarë ndodhë në popullë ndaj të cilit ushtrohën politikat .
Hobsbaum gjatë studimit të tij shumë u referohet autorëve të tjerë , krahason konceptet me ta dhe shpeshherë përvetëson pikëpamje të tyre . Në mesin e tyre është edhe studijuesi qekë Miroslav Hroh , ku huazon një argument mbi “ndërgjegjën kombëtare” .: “ndërgjegja kombëtare zhvillohet në mënyrë të pabarabartë ndërmjet grupeve të ndryshme sociale dhe rajoneve të ndryshme të një vendi …Të shumtët e studiuesve do të mund të pranonin se ciladocoftë natyra e grupeve sociale që fitojnë më herët atë që quhet ndërgjegje kombëtare , fshatarët do të jenë ata që prekën të fundit prej saj”[1]

[1] Hobsbaum ,Eric, kombet dhe nacionalizmi që nga 1780-ta,fq 12