[rilinda]

Si e shpjegoni atëherë fenomenin e plagjiaturës, apo "vjedhjes" së muzikës?
Soni: Mendoj se është një fenomen në zvogëlim. Para disa vitesh ishte shumë i përhapur, sepse edhe kompozitorët nuk dinin si të silleshin. Vinin nga festivalet me këngët e mëdha, ndërkohë që tregu ndryshoi dhe kompozitorët ishin konfuzë. Edhe mua më ka ndodhur në albumin e parë.

Si qëndron e vërteta e këngës suaj "të vjedhur" nga kënga serbe fituese e Eurovizionit, mos ndoshta u "fry" ca si tepër kjo çështje?
Soni: "Fryrja" nuk erdhi nga ne, por nga Suedia e Danimarka. Nuk mendoj se shqiptarët janë të parët që mbrojnë punën dhe artin e tyre, përkundrazi. Në atë periudhë më ndodhi, që shumë vende të Evropës më mbronin, ndërsa në Shqipëri u ngritën artistët (ndoshta nga xhelozia) të mbronin Serbinë. Këtu ishte edhe kontradikta. Mendoj se kjo histori ndihmoi të evidentohej kënga shqiptare. Kështu që duhej marrë në sensin pozitiv. Unë nuk e mora si një çështje personale. Ka këngë të tjera shqiptare që janë marrë nga vendet fqinje dhe ne nuk kemi guxuar të ngremë zërin.

Pra ju i qëndroni idesë se kënga serbe është e vjedhur?
Soni: S'mund të them e vjedhur. Po ka ngjashmëri, ndoshta për faktin që është baladë. Ka ngjashmëri në mënyrën e të kënduarit, zërit ndoshta.

Meqënëse jemi tek Eurovizioni, e mendoni pjesëmarrjen në Festivalin e fundvitit, me qëllimin për të shkuar në atë Evropian?
Soni: Nuk e shohim festivalin e fundvitit si trampolinë për në Eurovizion. Festivali i madh i ka zhgënjyer shumë artistët. Nuk arriti t'i mbante afër. Këngëtarët dhe kompozitorët e mirë nuk e shohin më si diçka ndjellëse për të shkuar në Eurovizion.
Flori: Jemi shumë më të interesuar të sjellim diçka të bukur që të na pëlqejë ne dhe publikut. Edhe Eurovizioni vet është kthyer në një pazar, është pjesë e politikës dhe personalisht nuk më emocionon fare dhe nuk më josh për të bërë një këngë për atje.
Soni: Festivalin Evropian e ndjekim për të parë të rejat dhe e mbështesim Shqipërinë me këdo që të përfaqësohet, por pa entuziazëm. Nuk është më një ëndërr.
Ujë dhe sapun.
Dashuri me notën 10.

Cili është përkufizimi juaj për këngën?
Flori: Dashuri shumë e madhe.
Soni: Kënga është shpirt. Veçse dashuri është edhe energji shumë e madhe.

Cila është dashuria e parë?
Flori: Kënga
Soni: Padyshim kënga. Që e vogël këndoja "non stop".

Po më e madhja?
Flori: Kënga nuk të braktis kurrë. Sa herë që ulem në tastierë ajo është aty. Dhe ndonjëherë më vjen keq për të sepse unë e "shfrytëzoj". Por ka edhe një tjetër dashuri, po kaq e madhe dhe e ndryshme. Është dashuria për njeriun.
Soni: E njëjta

Ç'ju mallëngjen?
Flori: Më mallëngjen diçka që më mungon, diçka që është e bukur, që e kam dhe s'e kam. Më mallëngjen edhe stina. Stinët kur ndërrohen më japin një ndjesi… Nuk lidhen me kujtimet.
Soni: Më mallëngjen një situatë, një këngë, një njeri…

Ç'ju bën të qeshni?
Soni: Flori
Flori: (qesh)

Cili ka qenë momenti më i trishtuar në jetën tuaj?
Flori: Humbja e babait tim.
Soni: Nuk kam pasur situata shumë të trishtuara.

Cili ka qenë momenti më i lumtur?
Flori: Sot. Në këtë periudhë ndihem njeriu më i lumtur.
Soni: Unë dhe Flori ngjajmë shumë… Ka kohë që jam e lumtur dhe është në vazhdueshmëri. Janë gërshetuar bashkë dashuria, puna, jeta familjare, gjithçka.

Ç'fëmijë jeni për prindërit tuaj?
Flori: Mistrec.
Soni: Paksa i llastuar, por jo për keq. Një fëmijë që nuk ka sjellë probleme të mëdha. E mirë… Pak në botën time të muzikës.

Po si të dashur? (Ç'notë i jepni vetes)
Flori: Pyet Sonin. Notën 10.
Soni: Pyet Florin.

Ç'ju pëlqen tek njëri-tjetri?
Flori: Më pëlqen dashuria për punën, emocioni për atë që kemi ëndërruar që kur kemi qenë të vegjël, më pëlqen sepse është shumë e kujdesshme. Është e mrekullueshme në raport me njerëzit. Është e matur, e komunikueshme. Por ajo që pëlqej më shumë është që ajo më dashuron shumë dhe unë gjithashtu.
Soni: E dua sepse më ka bërë njeriun më të lumtur në botë. Është dhurata më e bukur e jetës sime. E veçanta në çiftin tonë ëshë që e vlerësojmë dhe e respektojmë shumë njeri-tjetrin. Përveçse kemi shumë gjëra të përbashkëta, kemi shumë dialog dhe e duam njëri-tjetrin pa kufij.

Çfarë nuk pëlqeni tek njëri-tjetri?
Soni: Mua më pëlqejnë edhe defektet e Florit. (Ka shumë gjëra që nuk më pëlqejnë…) (qesh)
Flori: Janë gjëra fare të vogla, që mund t'i kemi patur që në fëmijëri. Fakti që jam me Sonin nuk është rastësisht. Kam gjetur atë që dua. E vlerësoj me notën 10.

Si e bëni gjumin?
Flori: Me sy mbyllur. Ëndërrat janë ekskluzivitet i Sonit, i sheh edhe me përkthim ndonjëherë, edhe me spote publicitare në mes (qesh).
Soni: Flori tallet me mua, se çohem në mëngjes e ia tregoj me hollësi. Ai më thotë TV "Ëndërra".

Ku besoni?
Flori: Më së shumti tek vetja, pastaj tek një fuqi e mbinatyrshme. E kam të vështirë t'i vë një emër. Dikush beson tek një fe, dikush tek një simbol. Kështu që s'mund të them që besoj tek feja, apo tek perëndia. Thjesht tek diçka e madhe, tek e cila kam nevojë të besoj. Por më shumë besoj tek vetja. Nëse i vë vetes një qëllim, e arrij.
Soni: Unë besoj shumë. Jam besimtare e krishterë, por besoj shumë edhe tek Flori.

Ç'prisni nga fundviti?
Flori: Pres të përmirësohet gjithçka që mendojmë në mëngjes dhe nuk funksionon. Shpresojmë që punën tonë ta shijojmë si artistët jashtë shtetit, (të paktën si ata në Maqedoni), ku gjërat shkojnë shumë mirë, sepse funksionon shteti, e drejta e autorit, gjithçka që ka lidhje me muzikën. Shpresoj të përmirësohet gjithçka që nga gjërat më të thjeshta, që nga uji e dritat, që nuk i kemi në mëngjes. Po më e rëndësishne është që të kemi shëndet dhe të jemi mirë familjarisht. Sa për njëri–tjetrin, edhe në një kasolle jemi rehat bashkë…

shekulli.com.al