[Linka_pz]

Këngë për Kosovën

1.
Këngë e vargje thurrin për Kosovën,
Për një kullë, për kullat me frengji,
Për Kosovën unë e pres dhe kokën,
E bëj gur themeli në shtëpi

Koka në themel me gjak të mbetet
Mes Kosovës mbushur plot me re,
Një shtegtar pas murit kur të prehet
Një rënkim të madh e ndjejë atje.

Nga rënkim i murit të shtëpisë
Nën një gardh ku mbillet grurë e kërp,
Do të shtanget serbi larg serbisë:
“Qenka Dritëroi, nuk qenka serb”!…

2.
Këngë e vargje hapen për Kosovën,
Hapen në Kosovë e në arrati,
Serbët ndër livadhe mprehin kosën,
Të kositin jonxhë e bar të ri.

Ndaj dhe gjuhën time e bëj kosë
Ta kosit livadhin me vërtik,
Tok me kosovarët në Kosovë,
Në Prizren, Drenicë e Kaçanik.

Do të mbushet serbi me mornica,
Do të mbllaqitet: “Ç’bën ky Dritëroi?
Kosë e paska gjuhën dhe kositka
Mes Kosovës, lugjeve nga kroi”!

3.
Kënga për Kosovën shkund dhe malin,
Kënga hyn në gjak e më rrëmben,
Tok me këngën e jap dhe kalin
Grurin për ta shkundur në lëmenj.

Kali im me jelet plot me grurë
Le të hidhet sipër mbi kallinj,
Dhe t’i turret serbit të sëmurë:
“Gruri në Kosovë ka zotërinj”!

Serbi do kafshoi thonjtë e nxirë:
“Zhalosna ti, majka, otac moj,
Paska zbritur malit për të shire
Grurin e Kosovës Dritëroi”!

4.
Këngë e vargje thurin në Kosovë,
Thurin tej për tej në Shqipëri
Veqse mjaft më dhëmb e shkreta kokë,
Për ta falur fli në themeli.

Por ta dish ti, miku im, me miqtë
Unë e kam një kokë me mend,
Tok me këngën kokën jap një ditë,
Le ti bëhet gur themelit tend!

Dhe kur kokën time ta kem vënë,
Në themel shtëpie si një gur,
Mua Dritëroit, theror të rënë,
Aq më bën: më qan,më shan, më mburr…