[4peace]

Diferencimet (politiko-ideologjike) e sotme, si ato të hershmet (vitet e '80-ta)

*

Përshëndetje

Neve, me gjasë, nuk jemi në gjendje të mësojmë nga historia. Neve historinë kryesisht e përdorim për mburrje/krenari/kokëlartësi, gjë që është/janë aspekt/e iluzioni. Iluzioni është terri, mjegulla, verbëria…

Historia, pra, të nderuar forumistë, është dhe duhet të jet mësim. Mësim për të mos i përsëritur gabimet nga e kaluara (historia). Në të kundërtën, nëse me të (historinë) vetëmse mburremi e jemi krenarë, ajo na përsëritet. Sikur nxënësi/studenti që nuk mëson e mbetet/ngelet në të njëjtën klasë. Pra, me mburrje e krenari, mbesim aty ku kemi qenë me javë, muaj, vite, dekada, shekuj...

Kush i ka përjetuar ngjarjet më të reja në Kosovë, këtë gjë mund ta kuptojë më së miri. Ato mund t’i kuptojë edhe ai që ka lexuar për to. Por, ndryshe është të përjetosh diçka e (shumë më) ndryshe është vetëm kur lexon...

Fjalën e kam për ndryshimin e Kushtetutës së Kosovës, e njohur si Kushtetuta e ’74-shës. Asaj kohe (që i përgjason si veja vesë së ditëve të sotme) reklamoheshin dofarë amandamente kushtetuese që kishin për qëllim justifikimin e shkatërrimit/anulimit të asaj Kushtetute dhe zëvendësimit të saj me një “kushtetutë” tjetër, e cila jo që nuk ishte Kushtetutë por, më e keqja dhe më kryesorja në këtë ishte se kjo “kushtetuta e re” e bënte Kosovën vilajet të Sërbisë. Kjo dhe ka qenë ajo që na i ka nxjerrë të zitë e ullirit, pasojat e së cilës po i ndjejmë deri sot. Ata që asaj kohe pallnin tërë ditën për favoret që i sjell ndryshimi i Kushtetutës (se ’74-shës) së Kosovës sot i shohim duke pallë për ‘favoret’ e “Pavarësisë” së Ahtisarit. Këto të dyjat e kanë të njëjtin kuptim, megjithëse ndryshojnë në emërtim. Prandaj, ata që asaj kohe kanë “luftuar” për ndryshimin e Kushtetutës janë quajtur ‘shqiptarë të ndershëm’. Shprehja shqipe për ‘shqiptarë të ndershëm’ tingëllon shumë butë, prandaj unë preferoj t’i quaj ‘poshteni shiptari’. E këta “poshteni shiptari” të atëhershëm sot i kemi në pushtet ose, më konkret, i kemi me shumicë. “Poshteni shiptar” është sejcili që me o pa vetëdije pallë mbi “Pavarësinë” e dofarë Ahtisarave e çka di unë.

Ajo që desha të them me këtë rast ishte se asaj kohe, kush nuk ishte për (pro) këto farë amandamente kushtetuese ndaj tyre bëheshin diferencime politike. Me diferencimet e asajkohshme nënkuptohej largimi nga partia dhe, me këtë, largimi nga puna. Këto (diferencime/dënime) ishin nga më të ulëtat. Diferencimet (dënimet) tjera ishin deri në burgim e madje edhe likuidim. Të njëjtën “këngë” po e “këndojmë” edhe sot.


Sikur me këtë rastin e Shefqet Krasniqit. “Dje” ishte Rexhep Qosja/ Instituti Albanologjik. Më parë Albin Kurti. E sa e sa të tjerë... Kush e ka radhën nesër? Cili është “i papërshtatshëm”?


Mjerë historia për ne. Mjerë rrespekti që kemi ndaj të tjerëve me çmim mosrrespekti ndaj vetvehtes?!

Kjo është historia e sotme (si dje). D.t.th. s’jemi popull që mësojmë por pësojmë. Pësojmë pse jemi krenarë. Pësojmë pse jemi servilë. “Servil” po më duket shprehje shumë e bukur. Unë preferoj ta përdori fjalën/shprehjen zagar/qen, qen e i biri i qenit…Më shkurt, siç e përmenda edhe më lart, janë “poshteni shiptari”. Sepse këta vrapojnë pas çdo “kocke” që iu ofrohet. Kurse me këtë rast, jo që e shesin popullin e vet por edhe anëtarët e familjes, nënën, motrën, bashkëshorten… shpirtin.



***