[Psikologu]

Hallet e komunitetit dhe nevoja për dalje nga kriza

Falë Perëndisë, besnikërisë dhe dashurisë, komuniteti shqiptar gjendej përherë në rritje demografike dhe llojllojshmëri profesionale (arhitektë, inzhenierë, juristë, avoketër, bankierë, rojtarë, ëmbëltorë, tregtarë të imtë, pronarë depozitash me verë). Megjithate, hallet e shqiptarëve të atëhershëm kaplonin përmasa të trishtimit, sidomos ata që e kishin përqafuar fenë e pushtuesit. Edhe në trojet e pushtuara nga aleanca serbo-bullgare, edhe në diasporë, për shkak të emrave, etiketoheshiin si myslimanë dhe detyroheshin të kryejnë punët më të rënda. Jemi duke vdekur nga uria, thekson një kërçovar, në korrespondencën dërguar Nikolla Naços (1899). Do hamë buk e krypë, por gazetën se lamë pa e botue, i shkruan Ibrahim Temo Naços, po në atë kohë. Më vonë do të konstatojmë se jo te feja qëndronte puna, por të varfëria shpirtërore dhe pandjeshmëria e pseudoshqiptarëve që manipulonin me lekët e qeverisë, në emër të komunitetit shqiptar, që nga ishlideri i Bashkësisë Kulturore të Shqiptarëve të këtij vendi, e deri te pseudodeputetja shqiptare, që ska kurrfarë lidhjesh gjenetike me komunitetin e këtushëm shqiptar (Oana Manolesku). Mënjanë thonin se s´guxojmë të ndajmë para për një kafe nga buxheti i shoqatës, ndërsa në anën tjetër ndanin lekë për të botuar dhjetra libra në emër të vet, duke i bërë temena vetvetes, në kuadrin e Shqiptarit, dhe Mikut të shqiptarit (1993-2003).Sot e kësaj dite, në regjistrat telefonikë të Bukureshtit dhe qendrave të tjera, figurojnë mbiemra të panumërt, si Albani, Arnautu, Arnaucoju, Albanezu, Kavalioti, Dauti, Selmani, etj., por ende askujt nuk i është kujtuar t´i kërkojë, t´i identifikojë, t´i përvetsojë, t´i përkrahë dhe afirmojë. Mburremi se jemi trima dhe patriotë, ndërsa mjetet e trimërisë patriotike , i derdhim më shumë për cigare se sa për gazeta shqiptare. Duam t´i bashkojmë trojet duke shkruar shqiptarët vetëm për shqiptarë. Edhe po qe se funksionojnë do shoqata formale, qëllimi i tyre deri tani ka qenë më shumë nepotist dhe merkantelist, se sa fisnik, qëllim i përshkuar nga ndjenja të larta, të solidariteit dhe atdhedashurisë. Revista Prietenul albanezului që e boton Liga e Shqiptarëve të Rumanisë me një shqiptar, edhepse ka përkrahje qeveritare, shkon duke u shndërruar në një revistë priftërinjsh, ndërsa kjo tjetra (Shqiptari/Albanezul), gjallëron në bazë të kontributeve vetjake, pa kurrfarë sponsorizimi qeveritar. Shpresat megjithatë, mbeten të pashuara. Thonë se qeveria rumune, nuk do të tolerojë më, që të kandidojnë për deputetë, ata që s´i meritojnë lekët e një funksioni, që të obligon, për afirmimin e komunitetit, dhe jo për margjinalizimin e tij.