[Psikologu]

Pikësynimi i tyre nuk përfundon këtu. Kjo është vetëm një nga objektivat e aktivitetit të tyre për të kulmuar me marrjen nga brenda të kështjellave islamike, përkatësisht të administratave fetare në Gadishullin Ilirik. Qysh herët kam paralajmëruar rrezikun e shndërrimit të bashkësive tona fetare në “butik” shallvaresh e fustanellash a, ruana Zot, në ahure a grazhd devesh! Në këtë drejtim estabilishmenti ynë fetar-islam duhet të tregojnë syçeltësinë dhe përgjegjësinë më të lartë për të mos rënë në grackat e tyre perfide.
Qysh në vitin 1995 më qe ndaluar me një censurë të hekurt prezentimi i referatit tim “Sektarizmi fetar ndër shqiptarë myslimanë në dobi të pansllavizmit”, në seminarin shkencor “Feja Islame në Shqipërinë post-komuniste”, organizuar në Durrës nga një shoqatë kulturore-islamike. Këtë e kuptova pasi mora vesh se ky seminar organizohej nën patronazhin e një shoqate “vehabite” arabe. Këtë rast po e përmendi thjesht për faktin se qysh në atë kohë pata theksuar të gjitha rreziqet që prodhon në hapësirën shqiptare fenomeni “vehabizëm”. Dorën në zemër, s’është e rastësishme paraqitja e “vehabizmit” tek ne pikërisht në kohën më të pakohë për kauzën tonë kombëtare, kur na kanosej rreziku, madje, edhe deri në zhbërje biologjike. Fare normale, se këtë fenomen të pështirosur do ta tolerojë estabilishmenti politiko-ushtarak e policor sllavo-ortodoks kudo trojeve tona etnike, për arsye se “vehabizmi” i bën argatinë prej djalli pansllavizmit, duke bërë, nga njëra anë, që shqiptarët të çajnë kokën mes vete me cikërrima e dokrra fetare të llojit binladenian, dhe, nga ana tjetër, duke u veshur shqiptarëve imazhin e “fundamentalizmit islamik” në agjendat ndërkombëtare. Kjo s’do mend, meqë kështu ka qenë qysh në fillimet e para të paraqitjes në skenë të kësaj rryme në shkretëtirën saudite në fillim të shekullit XVIII nga themeluesi i saj Muhamed bin Abdul-Vehab. Qysh këtë periudhë kohore, ky farë alamet dijetari pati dhënë “fetvanë” e lejimit së bashkëpunimit politiko-ushtarak në mes myslimanëve sauditë dhe të krishterëve anglo-francezë për të luftuar me Perandorinë Osmane. Është me relevancë të theksohet fakti se pikërisht këso periudhe në ndihmë ushtrisë së Sulltanit, kuptohet me kërkesë të tij, do t’i vihet Valiu i Egjiptit, Muhamet Ali Pasha, ky burrë i madh shqiptar, i cili me një trimëri të rrallë me ushtrinë e tij do të shuajë me gjak kryengritjen e vehabitëve të fanatizuar sauditë.
Vehabitët shqiptarë janë punëtorë të zellshëm. Ata i zbatojnë me pedanteri të gjitha urdhëresat që i marrin nga sheikët arabë. Themelojnë shtëpi botuese, në të cilat botojnë tituj librash me tematikë vehabito-selefiste, madje dhe gazeta e revista të këtij lloji; prodhojnë videokaseta e CD të ndryshme, hapin faqe të veçanta interneti dhe një varg aktivitetesh të tjera me qëllim të masovizimit të anëtarësisë së tyre. Ah! Edhe ajrin na e kanë ndotur, se lëre më tjerat!
Optimizmi im qëndron në faktet vijuese: Të gjitha organet administrative fetare-islame në trojet tona kanë ligjësuar në mënyrë decidive nëpër kushtetutat e statutet e tyre të praktikuarit përjashtimisht të mësimeve të shkollës juridiko-fetare HANEFITE; shumica absolute e inteligjencies islame tek ne, teologët pra, është e rreshtuar në këtë vijë; nga mësimdhënësit fetarë nëpër medresetë dhe fakultetet teologjike tek ne predikohet e favorizohet doktrina jonë mezëhebore – kështu qëndron edhe me shumicën e mejtepeve mësonjëtore të xhamive tona (përjashto këtu ato që gjenden nën kthetrat e “mjekroshëve”); si dhe shumica e besimtarëve tanë shqiptarë, kudo në vend dhe jashtë në diasporë, ritet fetare i praktikon, pa dilemë, konform doktrinës sonë hanefite. Së këndejmi, të gjitha veprimet jashtë kësaj, të gjitha veprimet vehabito-selefiste janë, në fakt, veprime subverzive, jashtinstitucionale, herë-herë mbase edhe të nëndheshme.
Sikundër theksova edhe më parë, mezëhebi ynë është më tolerant, më racional dhe më pedant. Besa mirë, po vallë toleranca, racionalizmi, pedanteria nuk janë tipare dalluese të etnopsikologjisë së nacionit tonë?
Shyqyr Zotit që jemi “hanefitë”. Të këtillë jemi shumë më afër Evropës e Amerikës dhe përgjithësisht më afër vlerave kulturore-qytetëruese botërore.