[4peace]

Postimi origjinal është bërë nga Pupi

Tash merreni me mend, Thaçi i jep doren armikut të tijë dhe e fton për një miqësi!

Pupi,
a nuk ishte "pupi" ai që si nënshkrim e mban këtë "Miqësi dhe armiqësi të përhershme nuk ka", a?

Edhe me këtë rast, ndoshta edhe Thaçi e ka lexuar këtë "fjalë të urtë" tënden dhe e ka kuptuar se "...armiqësi të përhershme nuk ka"!?

Pupi, diku tjetër, gjithashtu tha: "Unë dua Shqiptari, me çdo kusht". Me çdo kusht don të thotë se nuk i zgjedh mjetet për ta arritur cakun ("Shqiptarinë" a lá Pupi). Kurse, ai që nuk zgjedh mjete për ta arritur cakun ("Shqiptarinë") shkel edhe nëpër varre, ia jep (shtrinë) dorën edhe djallit personalisht, po të qe nevoja...

Sa i përket Thaçit, para ca ditësh tek tema "Qeveria e re" shtrova pyetjen: "A jep/bën ndonjëfarë betimi ai që merr qeverisjen në dorë?". Për fat të keq nuk m'u përgjigj askush. Por s'ka dert. Unë, aq sa e di, çdo person që merr sipër ndonjë detyrë me rëndësi, siç është detyra e qeverisjes së një populli, duhet dhënë ndonjëfarë betimi-zotimi, pa marrë parasysh sa i përmbahet atij betimi/zotimi më vonë. Sidoqoftë, sejcili sipas mendjes dhe aftësive të veta, pasiqë është emëruar në pozitë të tillë, duhet të përkujdeset për popullin e vet sikur i ati/zoti i shtëpisë që përkujdeset për anëtarët e familjes së vet. Njëfarë kohe, megjithëse s'e kan dashur kurrë Serbinë, të zotët e shtëpisë kanë shkuar në Beligrad për të punuar si sharraxhinjë. Ndaj dhe s'është asgjë e keqe nëse edhe Thaçi e kupton popullin e vet si familje e për hir të saj t'ia shtrijë dorën edhe Tadiqit, me kusht që ai të mos e bëjë këtë "me çdo kusht", siç thot Pupi.


Tung!


*