[Murgesha]

-"Tole çka ke"?- e pyeta, kur pash që filloi të qajë.
-"Po e qaj vetveten për së gjalli se nuk më duhet më jeta"- e filloi të dënesë.
Unë u zbeha dhe mallkova veten që nuk mund të qaja, por zihesha në vete.
Qau kështu kohë të gjatë, as që ndiem zilen që bënte me dije se duhej të ktheheshim në orë të mësimit. Dikur si duket u ngop e filloi përvajshëm të më tregojë historinë e dashurisë së vet.
Beni i ishte betuar se e donte vetëm ate e kurr më në jetë nuk do të dashuronte tjetër por pasi që ishte jetim fatin e tij e kishin në dorë axhallarët, të cilët e kishin pas fejuar me një vajzë qysh para dy viteve. Edhe ajo ishte e bukur, por Benit nuk i kishte hyrë kurr në zemër. Tash kur axha i tij ishte ardhë për pushime nga Zvicrra e kur Beni i kishte treguar për Tolen ishte bërë si i qartun. E kishte kërcënuar Benin se do ta largonte fare nga shtëpia, nëse ai prish fejesën e vet për një "rrospi" nga shehri. Mendimit të Axhës ju kishte bërë krah edhe nëna e Benit axhallarët tjerë dhe gjithashtu motra e vetme e tij. E kishin vënë para një akti të kryer...
Benit nuk i lejohej as të takohej më me Tolen e as të prishte fejesën. Kishte tentuar të ikë nga shtëpia i gjori Ben po atë natë, por... nëna e tij e kishte përberë në gjiun e saj që mos të jau merr kështu fytyrën axhallarëve që e kishin mbajt me bukë, shkolluar e fejuar. E Beni nuk kishte pas ku të mbahej, ishte djali i vetëm dhe si ta linte nënën?
Këto ja kishte thën Toles kur ishin takuar dje. Kishin qarë të dytë deri sa u ishin tharë lotët. Kishin mallkuar fatin e Beni me lot në sy kishte thën dikur që s`paska gjë më vështirë se të rritesh jetim e të jesh i mvarun prej axhallarëve.
Tolja kishte marrë fuqinë ti thot.
"Beni për aq kohë sa ishim bashkë, ja ka vlejtë unë po dorëzohem para kryelartësisë së nënës tënde e mizorisë së axhallarve tu."
Ndejtëm tek ato shkallë atë natë deri sa përfundoi ora e fundit e mësimit. E ikëm në shtëpi që të mos shqetësoheshin prindët.
Ditët e para pas ndarjes Tolja nuk fliste, nuk qeshte, ishte e zbehur me sy të skuqur. Pak nga pak ju tregoi edhe shoqeve tjera, pothuaj gjithë klasa e jonë e mori vesh se çka i kishte ngjarë. Na dhimbsej të gjithëve edhe pse shumica nuk kishim përjetu ende dhimbjet e dashurisë, por Tolen e donim të gjithë.
Kaluan kështu dy javë.
Këtë natë më propozoi që të shkruaj një ditar për të, ajo dinte të gjitha datat e dashurisë së saj, do të mi dorëzoj të nesërmen, do të më rrëfej ngapak për secilën datë e unë pastaj me fantazinë time duhej të riprodhoja të gjitha qastet që ajo kishte kaluar me Benin për ti hjedh në letër.
Kishte vendos të ja bëjë dhuratë ndarjeje ama nuk donte ta linte pa ja shpreh dashurinë, lumturinë sa ishin së bashku, dhe dhimbjen që po e ndinte tash pas ndarjes..
Më tha; Gabimi është i Benit që nuk i kishte tregu me kohë se ai është i fejuar, pastaj nëse unë do të kaloja me te atëherë nuk do ta gjykoja. Po kështu, nuk mundem ta lë të shkoj së paku pa i dhuruar edhe atij dhimbjen që po e ndjej këto momente.