[lirik]

Violina e lotit

Xhelal ferizi autori ne mergim

violina po qante në nji largsi nate
të gjitha lotët e sajë tinguj nga larg
po binin mbi ndjenjen time krahthate
dënesjet mi nxitnin në varg

ata tinguj secilin varg ma bënin lakesë
mu në qendër të shoirti në plagë
ku seila lotueshem tngllonte si lot vesë
që rrëshqiste shpirtit lotueshëm mallë tue lagë

violina thyente mite
zberthente shekuj ne laboratorin tim shpirtorë
ajo me sjellte milona kutime kolorite
mallëngjim nga e shkuara qe më dukej e largët mit shekullorë

pashë zotin violinë ku i merr tingujt magjik
ne cilin shpirtë të fenomenit
që mua me bëre aq shpirtë prekës lirik
ne secilin të folur mallengjim të gjenit

ti mi sjell indet lotët ne secilin ind shekull kujtesë
instiktet mi qon neper mahnitë e kaluara
kur ather ne materje ne secilin damrë kishte besë
kur zemrat na i mbanin yjet e ndriquara

sot un jam ne kujtime
per kohen o tinguj dikurë
ju që secilen kujtesë time
ma nxirrni nga heshtja e lotit gurë

kushtuar kujtimit te nji kohe te kaluar
autori xhelal ferizi