Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Pyetje, verejtje e gjera te tjera ne relacionin Prind -Femije dhe Femije -Prind

Pupi · 01-02-08, 21:12

Ndoshta edhe nuk mund të flas "drejt" sa duhët lidhur me këtë Temë, ama të mos flas fare ndiej një lloj "borxhi" fëmijëve të mijë që sapo kan nisur të rritën.
Me "drejt" mendojë që nuk munda të kaloj edhe aq kohë sa duhët me ta, gjë që e dijë mirë që nuk është në rregullë.
Nuk dua dhe nuk kam për qëllim të shfajsoj vehten, por dua vetëm ti cek ato që të gjithë i dinë.
Neve shqiptarëve na i veshën rrobat ashtu pa matur, na ran, apo nuk na ranë për trupi, u deshem ti veshim për të mos mbetur lakuriq fare.
Koha na katandisi nëpër botë, ku as vetë nuk bëmë vendin si duhët, e lëre më të mendohëshe për pasardhës.
Popujt e tjerë në këtë rastë "do të kishin pritur", e neve nuk e bëmë këtë, neve "nuk n'a u prit", dhe sollëm në botë pasardhësit tanë, vlerën më të qmueshme që ka një prind.
Psikologët ndoshta do të kishin dalur me analiza të ndryshme lidhur me këto "vese" që ka Shqiptari, por neve nuk pyetem shumë, nuk analizuam shumë.
Borxh fëmijëve
Lexova një të shkruar nga preshevari një ditë(Po t'a dije fëmiu sa e donë Prindi, ai do qmendej), dhe sa kohë që e sjellë nëpër kokë, duke e kujtuar vehten time si fëmijë, dhe të atin tashmë gati 80 vjeqar.
Historia duket se gjithmon ishte kunder neve shqiptarëve, sa me mallë e pritja baban timë kur vinte nga gurbeti, kishte ditë të tëra që pozicionohësha në udhëkryqin e mahallës që ta përqafoja i pari.Edhe babai imë nuk kishte "pritur" dhe unë nuk isha i vetmi fëmijë, unë gjithmon doja që të isha i pari në krahët e tijë.
Kur tash i kujtoj ato qaste, pa u hamendur fare më bie një peshë e rëndë përgjegjësie, sa unë kam mundur të bëjë për t'a kthyer të gjithë atë dashuri Prind-Fëmijë.
Vajza ime që ka mbushur të pestat, ka filluar më të tillat pyetje, që për mua nuk janë edhe krejt të panjohura. Shëtitjet që bëjë kur jamë me të janë shumë të afërta të një relacioni Prind - Fëmijë. Dhurata që i zgjedhë për të i pëlqejn gjithmonë, kurrë nuk kam gabuar numrin e rrobave, në mënyrë që së paku asaj ti bien!
E ëma e sajë quditet me këtë përpikëri t'imen, se si gjithmonë ja "qëlloj".
"Ka me u ba mirë", do të thoshte Pirroja. Dhe më të tillë shpres e përfundoj edhe këtë shkrim.

01-02-08, 21:12	#4
Pupi Anëtarësuar: 11-02-07 Postime: 2,518	Titulli: Pyetje, verejtje e gjera te tjera ne relacionin Prind -Femije dhe Femije -Prind Ndoshta edhe nuk mund të flas "drejt" sa duhët lidhur me këtë Temë, ama të mos flas fare ndiej një lloj "borxhi" fëmijëve të mijë që sapo kan nisur të rritën. Me "drejt" mendojë që nuk munda të kaloj edhe aq kohë sa duhët me ta, gjë që e dijë mirë që nuk është në rregullë. Nuk dua dhe nuk kam për qëllim të shfajsoj vehten, por dua vetëm ti cek ato që të gjithë i dinë. Neve shqiptarëve na i veshën rrobat ashtu pa matur, na ran, apo nuk na ranë për trupi, u deshem ti veshim për të mos mbetur lakuriq fare. Koha na katandisi nëpër botë, ku as vetë nuk bëmë vendin si duhët, e lëre më të mendohëshe për pasardhës. Popujt e tjerë në këtë rastë "do të kishin pritur", e neve nuk e bëmë këtë, neve "nuk n'a u prit", dhe sollëm në botë pasardhësit tanë, vlerën më të qmueshme që ka një prind. Psikologët ndoshta do të kishin dalur me analiza të ndryshme lidhur me këto "vese" që ka Shqiptari, por neve nuk pyetem shumë, nuk analizuam shumë. Borxh fëmijëve Lexova një të shkruar nga preshevari një ditë(Po t'a dije fëmiu sa e donë Prindi, ai do qmendej), dhe sa kohë që e sjellë nëpër kokë, duke e kujtuar vehten time si fëmijë, dhe të atin tashmë gati 80 vjeqar. Historia duket se gjithmon ishte kunder neve shqiptarëve, sa me mallë e pritja baban timë kur vinte nga gurbeti, kishte ditë të tëra që pozicionohësha në udhëkryqin e mahallës që ta përqafoja i pari.Edhe babai imë nuk kishte "pritur" dhe unë nuk isha i vetmi fëmijë, unë gjithmon doja që të isha i pari në krahët e tijë. Kur tash i kujtoj ato qaste, pa u hamendur fare më bie një peshë e rëndë përgjegjësie, sa unë kam mundur të bëjë për t'a kthyer të gjithë atë dashuri Prind-Fëmijë. Vajza ime që ka mbushur të pestat, ka filluar më të tillat pyetje, që për mua nuk janë edhe krejt të panjohura. Shëtitjet që bëjë kur jamë me të janë shumë të afërta të një relacioni Prind - Fëmijë. Dhurata që i zgjedhë për të i pëlqejn gjithmonë, kurrë nuk kam gabuar numrin e rrobave, në mënyrë që së paku asaj ti bien! E ëma e sajë quditet me këtë përpikëri t'imen, se si gjithmonë ja "qëlloj". "Ka me u ba mirë", do të thoshte Pirroja. Dhe më të tillë shpres e përfundoj edhe këtë shkrim. __________________ Miqësi por edhe Armiqësi të përhershme nuk ka !