Urime Ditlindjen Atdhe
Sa shumė t'u desh t'qėndrosh, dallgėve e marifetllėqeve Atdhe,
Sa i fortė, e stoik qėndrove toka ime mėmėdhe.
Sa i bukur dukesh sot kur feston ditėlindjen shkėmbė krenar,
Me mburrje, ta ruajta emrin e shenjt, Shqipėtar!
S'tė hoqen qafeje e as s'tė pėrkulen kurrrrrė lugetėrit, o at e mėmėdhe.
Tė tėrhoqėn zvarrė cep mė cepi, e tė ndanė nė padrejtsi,
U shėrbyen tokave tona me tė kqija, me hile, me plot djallėzi,
Pėr t'qėndruar krenarė, Pėr t'gzuar liri.
Por ti o i shtrenjti, e i shenjeti im at e mėmėdhe su lėkunde.
As dallgave, as morteve qė tė ranė.
Tė pėrplasen qendrave tė botės pėr tė kėrkuar Liri,
Harruan, se kjo tokė nuk duron, tė huaj e robėri!
Andaj tash at e mėmėdhe festo ditėlindjen,
Qė pėr shumė shekuj ta mohuan hileqarėt.
Festo e pėrqafo ata qė ranė. e ata qė mbijetuan, pėr kėtė tokė prore.
Se shqiptarė tė jesh s'ėshtė leht,
Duhet nder, krenari , fisnik. E mbi tė gjitha i shtrenjėti, i shenjeti, i yni pronėsia atnore!