[AuRoNi]

Dy orë (të vështira) rruge, me bukuroshen time

Sa gjatë duket të kishte pritur që të merrnim një rrugtim të tillë, sa u gëzua për po-en time sot.

Ato pak fjalë që kishte mësuar në shqip të linin të kuptonin se do bëje qmos për të mësuar më shumë. Që në start ama diçka nuk përkiste me ato që i thojn ,,dashuri për zemre'', Nejse mendova me vete, ku mund ta dijë kjo se çfar thotë Arta Bajrami me ,,Qokolaten''. U mundova të përzgjedh diçka nga koleksioni im i muzikes së bollekshme, se don. Ëhm! thash me vete, dhe mu kujtua kjo Temë e imja ,,Dashuris më së miri, i këndohet në shqip''.
Për tu ndalur rrugës aty këtu, për të pirë diçka, apo për t'ia tërhjekur vëmendjen në diçka romantike.
Kishin kaluar përafër një ore dhe gjithçka thujse kishte mbetur në pikënisje, as ato puthjet e vjedhura tash nuk na u kujtonin. Gjithçka kishte marr një ngjyr tjeter, që më së paku i ngjante dy të dashuruarve.
Pas pushimit të shkurtër dhe kafes që pimë, vendosëm të vazhdonim, mu nuk më heqej koke, pse i propozova të vije me mua!
Herë pas here merrte në dorë qanten e saj të dorës për kërkuar diçka që as vetë se dinte, nuk ishte edhe aq vështir të zbuloje që ajo kishte në medje vetëm dhe të vetmin qëllim. Si mashkull thënë të drejtën edhe unë nuk do të isha kundër, por unë pata pritur më shumë.
Se muzika luaka aq rolë të madhë në dashuri e kam pas të dëgjuar, ama aq rrol të madhë ?
Në qytetin ku ishim edhe unë edhe ajo të huaj, gjithçka dukej madhështore, dyqanet e rregulluara mirë, passaget e shitësit me qoshet e tyre ofronin gjithçka për Uri qasti.
Asnjërit si bënte të thonte të shkonim diku ku ishim nisur, biseda paraprake për ta kaluar një mbrëmje romantike thuajse ishte fundosur diku thellë në mendime.
Mbaja disi doren e saj me menzi, nuk më bënte edhe aq ta shtrongoja. Ishim të "trembur" njësoj të dyve ne. Mendoja në vete, edhe kjo duhet të ndihet si unë dhe as që më jepej të ndrroja ndonjë "muhabet" me të.
E di i thash unë, ka mundësi të bëjm një punë neve ? Pash që i vinin të ndërruara fytyrës së saj të pafajshme, nuk e kishte pritur një "goditje" kaq direkte. Shiqonte herë pas here për të mos patur guximin të fliste gjë.
Do kthehemi "shpirt", ishte ndër fjalët që kishte arritur ti mësonte e shqiptonte në shqip. Të kthehemi se nuk na shkon "muhabeti". Më falë nëse të zhgënjeva, edhe unë kam pritur më shumë nga kjo "avantur" e jona, ama si duket nuk na shkon.
Të vetmin problem e kisha në mos do të shkrehej në vajë. Por jo, edhe ajo e kishte kuptuar ku qëndron "problemi".
Po "shpirt" tha, do kthehemi.
Si duket nuk të kam njohur sa duhet, nuk e merrja me mendë që ty'a ,,VETEM NË SHQIP TË TINGËLLON BUKUR".