[legenda]

Postimi origjinal është bërë nga Paradox_13

Ka kohë që qëndroj në cep të kësaj dritareje duke pritur rastin që nga dielli të grabis rrezet që më ngrohin përkundër kërcnive qe më vien nga lartë për të mos prekë yjet e zjarrta se aty digjesh.
E frigëshme,apo jo..!!
E sot……….
Si meteorë të shkëputur nga yjet shkëlqejn keto vargje,…
por qe do,..
kurë prapë pasë tyre vie kercnimi ‘’mos vidhni se vriteni’’…!!
Vërrtetë e ftohët është vdekja por aqë më vështirë është që njeriu të qëndroj indeferent dhe i papërkulur para vlerave të tilla..
Respekt..

Pardaox_13,,,

te falenderoj per mendimin tend,.
- kjo poezi ishte nje shperthim i castit,nje shperthim i mbrendshem,ndoshta ndaj nje revolte kahere te fshehur ne mua...

poezine e ndjej ne dell,nuk di sa ia kam arrit qellimit,pasi qe une shkruaj vetem si HOBY,jam laike ne kete drejtim.

....meteore qe bien nga qielli ,gjithsesi jane edhe poezite e tua,qe mberthejne ne vete shume ndjenje,...
nuk di se sa do te qendroja INDIFERENTE,qe te mos prek vargjet e tua,ahaha...