[lirik]

Vraje o zot gjithmonë armikun

autori xhelal ferizi liriku

kushtuar sykaltres

edhe tradhtarin e munafikun
që sykaltren na e ka tha
mu në zemer na e ka nda
e paska nda nga nji zog mali
e ka nda nga i sokol djali
e kjo në lot po e nxjerrë cicrimen
si ai zog që nxjerrë bërtimen
nga dikush kur të jet plague
dhimbshëm ndjehet tue cicrue
dhimbshëm i del vaji prej sqepit
dhimbja i ndanë ah gur't e shkrepit
i ndanë lisat për mejdisi
dru prej ahu e qiparisi
e qanë në lot pikueshëm n' degë
kokërr bukura e kuqja shegë
nuk e mbanë lotin zallina
as zymbyli e kanarina
as ledina e maja e malit
kur qanë vasha me mallë t'ë djalit
që ja ndau ai munafiku
që pa nda i loton qerpiku
kush ka nda zemer t' virgjreshes
mallkua qoftë ah maja e heshtes
ajo heshtë aq helmatare
që e ka shpue zemren shqiptare
të ksaj vashe të pa djallzisë
e mu në zemer të dashurisë
ka goditë me helmatare
mos me lanë kët vashë shqiptare
me u dehë në art të dashurisë
e në shijen e magjisë
per me i marrë lakmi ai qeilli
yje hanë e ylbera e dielli
vraje zot at heshtë a shtizë
që theu t' flladit kët puhizë
kët vashë të lehtë si era e malit
e la zbrazt pa krah të djalit
e ja muar at ktrahnorë t' gjerë
e ka lanë mbi dhe të mjerë
tash me vargje me vajtue
me cicrimë që shkon tue shpue
e shpon zemren e gurines
mal e vrrije e prrue t' lugines
e nuk mbetet dushk as fletë
lot qerpikut pa ju gjetë
as curilit e as ujvare
qe nuk ndjenë kët vashë shqiptare
dhimbjet të sajë vargut t'VARGISUR
kah s' len lule me u harlisur
KAH S' PO LEN KëRCYELL PA THYE
ME ART VARGU FUND E KRYE
ah sykalter moj vashë kristali
ty at zemer ta theu djali
zemra jote ajo ylltare
ka thye fiq e shegenare
ka thye shum edhe karajfila
ka thye rrushin n' gigje e vila
ka thye lisa me levore
mallku qoftë shtiza mizore
që t'ka shpue ty mu në zemer
dashurinë ta la pa emer
ti la motet tue vajtue
porsi zog ti me cicrue
vargu yt me tha shum mote
sa e dhimbshme fjala jote
kah del vargut sa e pa faj
n' poezi me dnesje e vaj
ah sykaltra e mendimit
ah robresha e kujtimit
sa shum të vrasin ato mote
si ti quaj tash ato lote
qe nuk t 'ndalen kurr qerpikut
veq me t' que vargje t 'lirikut
me do shpresa artistike
me ti mbshtjellë n# fjalë qiellorike
plot me art që m' ka falë hana
me ti nisë ty kah dardana
ne qerpik tandin me ti ndalë
kah po të rrjedhë dnesshëm si valë
për kullim të dashurisë
e me art t' melankolisë
e me t 'dhanë ndoj pikë sherbeti
me të sjellë gzim sa mali e deti
me ti la ato varrë e plagë
se me lot ti dhe po lagë
e spo len kund lulë n' ledinë
as bilbil as kanarinë
pa ja dridhë zmren e vogel
s' po len dushk lejthi as gogel
s 'po len guri permbi dhe
as po len kund kombe e fe
pa Ua lue gjakun e lotin
nuk po e len kund stinë as motin
as lulkuqe as zambakun
pa ja lue lotin e gjakun
po prekë qiell e fundin t' detit
S# PO LEN FUSHA T# BEReQETIT
as kallij s' po len as va
prrue as ujë spo len pa tha
me ato dhimbje të dashurisë
prandaj vargjet ti kam nisë
si mehlem me ta ndal lotin
mirëme i que ti stinë e motin
e me i gzue ti dhe e zallë
ah me u nisë tash me u ringjallë
mos me ra loti si vesë
veq me u nisë me jetë e shpresë
per me dalë në maja t' reja
e me të nisë gazi e hareja
e me nis bashk me bilbila
me cicrue nder karajfila
e me dalë me at kangë goje
me shijue burime e kroje
kroje të reja të dashurisë
ah me ndihmë te perendis
e me ndiihmë të madhit zotit
me ndalë dhimbje e ecicrimë t 'lotit
porsi zogu i plague
dhimbshëm në degë ma mos me kndue
veq me kndue me ngjyra të arit
me art t' diellit rrezatarit
e me e mbajtë ti zemren nxe
me pikue si shegë nder ne
me at art që e ke t' kullimit
e me kangë të re t' burimit
siq din ti bukur me e nisë
me art t ri te dashurisë

Autori xhelal feizi liriku ne mergim
i frymzuar ngaparaqitja e sykaltres me poezi te bukura ja kushtoj kto vargje mikeshes
vashes shqiptare njkohsisht edhe per te stilzuar dhe pepraruar artin shqiptarë