[Autori]

Henez jam tuj e pa se tema iu paska kushtu legjendarit tonë Adem Jasharit. U kishe për mu valla. Po nejse.
Edhepse mum vet mu Luftari jonë kreshnik n´ket bot e pat fatin pak mat privilegjum se un, e për ate edhe i madhërishmi Zot e mori në mbretërinë e tij qiellore, së bashku me familjen e tij martire. Kurse mu qysh po doket mehesap, m´la këtu poshtë për me hjek tzitë e botës. Për sa t´jet jeta.
I heci fati Adem Jasharit që në dallim prej meje, nuk e diti se me ka ishte tuj pas punë, e me qfar të paburrnishëm u desht me lidh besë! Dhe dikur u ba si u ba, ra dëshmor për komb. Ashtu si i ka hije cdo atdhetari të denjë. Ndërsa unë, përkundër tentimeve të mija të shumta n´ at drejtim, nuk pata sukses sa duhet. Zoti me siguri secilin nuk po e shëndrrojka në dëshmor, por vetëm ata të cilët met vërtet e meritojnë. E une me siguri nuk e pasna meritu edhe aq shumë.
Për ata që nuk e din, perveq qetyne t´Kryesisë Tonë kuptohet, une Autori nuk shes kunra te Tregu por jam një veprimtar i internuar i Cështjes qe gati 25 vjet. Shume pafatësitë më kan qëllu për shkak këtij angazhimi, si nkuptim familjar ashtu edhe personal. Se une i takoj kategorisë së njerzve pak ma naiv e ma lehtbesues, e jo si disa që janë dredhakë e që kurr nuk lidhen për kërkun. Kur të luftohet për Cështje është njisoj sikur n´përkthim me terma fetar, me agjinu ramazanin e mos me prish kurr. Deri sa tvjen iftari. Kurse te na për fat të keq, plot prej “veprimtarve” edhepse e hangshin syfyrin e e bajshin njet agjinimin, ka sdisa herë ndit tuj hangër rrishin. Do bile edhe raki e kanë pi, e mishin e derrit e kanë hangër. E masanej kur vinte iftari, t´part u ulshin n´sofër. Me syt e zgurdullum e me dihamë, që tmendojn gjinja se i ka lodh ramazani.
Nuk shkon puna me rrena e me kopilia jo! Se Zot ka. E aj i sheh qiviat e tona edhe pa dylbina.
Nejse tash, asht kanë qysh asht kanë, “Bajrami” mehesap sot e ka njet me na ardh. Edhepse aj Zgatoja dje për shtyp katije skallxoj cok, po veq u zgatke edhe ma shum e folke për sene që nuk na nteresojn. Por ska lidhje se masi Xhumashja po thot se ka me ardh sot athere edhe ka me ardh. Ska ka ja ma. Se Ajo nime gjith si përxhumshëm, veq për qesi punë kurr dallash nuk fol.
Pavarsisht nga e kalumja e pavarsisht se kush sa e ka prish agjinimin, kjo ditë na takon të gjithëve. Se te e mramja të gjithë jena mundu për te, secili sipas mundsisë e secili sipas hallit të vet. Sot harroni ngatrresat e nërkambsat dhe ju që jeni Atje dilni të tant në manifestim. E kallne krejt! Se qashtu duhet. Për qata edhe është derdh gjaku jonë i shenjt, e për qata shum prej nesh jan fliju e sakrifiku. Për me mujt dikush edhe me e gëzu.
Mirëpo nesër kur t´institucionalizohet si duhet Pavarsia e Liria, e nëse ndodh që politikant tan fillojn me shti spica e nuk na e përfillin vullnetin tonë t gjithmbarshëm, përkujtone ket ditë gëzimi të tant, dhe solidarizohuni, e mbahuni nërmjetveti. Se a po e shihni se pa njani tjetrin nket bot, nuk po kemi shumë gjasa të mbijetojmë. Të gjithë të një gjaku jemi, edhe një fat të përbashkët, të gjithë e ndajmë.
Mos i harroni të varfurit, invalidët e luftës, e të pastrehunit. Se atëherë edhe vet dështojmë. Na ze haku, herët a vonë!
Për të gjithë ka vend nat Kosovën tonë heroike. Si për ne shqiptart, ashtu edhe për pjestart e etnive minoritete tjera. Qëllimi kryesor asht vlersimi e rrespektimi i ndërsjellë, e pa prapavija keqëdashëse. e armiqsore. Se mirë bahet për të tant!
Tash ka ora 15 ishalla, qelni shampanjcat e birrat që i keni ba gati. Pini kuka kulla, e hani partakalla, garabija e pulitanka, sat muni. Dilni e vallzoni, napër krejt qytetet e fshatrat tona shqiptare, dhe merrne ngryk njanitjetrin vllazënisht. Se sot, dit gëzimi e kena!

Urime tanve Pavarsia!