|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga ^katunari^
Poezi pėr Kosovėn
Oj Kosova ime e dashur,
mė rrite, mė ushqeve, aty u shkollova,
u bėra burrė, e shpinėn ta ktheva, nė botė tė huaj shkova.
E lash nanėn e lash babėn, miq e shokė e farefis,
me vehte mora veq kujtimet, shpirti mbeti te ti , natė e ditė.
Isha i ri e nuk kam ditė, ate qė e di sot , e qė e kam pritė.
Sot isha me trup, nė botė tjetėr, me lotėt e mi isha te ti.
Mė kujtua fėminia, ato vende ku jam rritė,
brigje, kodra e lumturi qė kam pasė, kur i kam ruajtė dhitė.
Mė kujtua, edhe mundimi, sakrifica e prindėve tė mi,
kur u bana i zoti i vetit , ika nė botė tjetėr si shqiponjė me Kosovėn time nė gji.
Dje u lėshua njė rreze dielli, ra mbi ty oj Kosovė kreshnike.
Pastroi mjerimet, vuajte e dyshime, qeli rrugėn pėr ditė magjike
lulja mė e bukur nė botė, dje u qil dhe e mbuloi erė krejt rruzullin tokėsor.
Rrnoftė ky vend , ky popull krenarė,
se Kosova do tė bėhet, lulė, bilur, ma e plleshmja arė.
|