[Linka_pz]

“Kushtuar X…”



Të jetë kaq e pështirë
ajo që drita nesër do të zbulojë në fytyrën tënde?
Të kesh vallë në lëkurë sadopak ndjesi?
Thua të rrjedhë në venat e tua gjak?
Të jesh përsëri si sot,
nën diellin e ngrohtë,
Që (duke të rritur temperaturën),
Të gjallëroi të qelbëzuarat prenka
që me ndyrësi më spërkatën për pak?
Pas shpirtit ëngjëllor,
Nën Make – Up – in, erërëndë,
vlon vullkani i qukatriçeve gri…
Blerë tregjeve të pista të shpirtvogëlsisë,
Që gjenden diku...
Tek ti,
E pakënaqura
E llojit NJERI…
Edhe nëse llagëmeve shekullore zvarritem,
E di,
Kurrë nuk do të ndotem
me llojin tënd...
Sepse je kudo.
Edhe tek e bardha që bëhet më e bardhë
krahasuar me ty.
Edhe tek e blerta
………………që të flak mbi kurm
…………………………kalbësirat e dimrit.

Do të gjendesh gjithmonë diku.

Edhe aty
Ku,
të çelurat ditët e mia,
Përndriten, nga thinjat e së ardhmes,
Dhe lastarët e së shkuarës rrebele,
……………………………….fëmijërisë sime…
U mësova me ty.

Tashmë, duke vëzhguar veten,
I njoh më mirë errësirat e mia.
Fal dhe jap,
Dhuroj dhe rikthej përsëri.
Rrëmbej prapë..

E këndshme, jeta me ty…
Ç’vlerë do kish luledelja ime,
nqs nuk do shihej në pasqyrën e tëndes shëmti?
Me prenka në zemër,
Me quka në sy,
Ti çan errësirat e vjen tek unë,
Hije.
E pangopur me asgjënë,
E dashuruar me askushin.
Llupëse e dëshirave,
që kurrë s’ta ndritën atë “te paqtën” fytyrë…
Te cilën,
Sot,
Ta stukoi bujarisht me errësirë
Nata - Maska më e mirë…

Suzana Zisi