[AKT]

një agim hyjnorë,një fllad i butë
një kodër zbardhon...
një dashuri kujton...

një mëngjez pranveror
gjakun e drejton në zemër
një kujtim rinor
më kujton një emër...

nuk e dij kujt i përkt
ky agim...
e dij se vjen i qetë
më zgjon nga gjumi
plot me gëzim...

je shumë afër tani
prap që të largohesh...
mos më thuaj se nuk më sheh
kur afër afrohesh....

do lindin mëngjeze të reja
prap do i zbardhim së bashku
do vijnë edhe pranvera tjera
nga andej prej së largu...

* * *

asaj here u zgjove me trëndafila
unë që t'i dhurova....
në petalet e zambakut
dy germa i shkrova...
era e muzgut e lehtë
të mori me vehte
e zambaku i tharë
të vërteten fshehte...

nuk do vij më...
kishe thënë dikur
janë tharë lotët në faqe
dhe trëndafili mbi murë...

po...ishin tharë lotët në faqe
e më poshtë...
më poshtë një manushaqe

eh,sa netë të kisha pritë
sikur ta dija se do kthehesh
shpresën e humba kot
fillimin e asja vjeshte...
e dimri i mbylli të gjitha...
edhe thashëthemet e botës
e kishe vendosur TI
të nisej drejt europës...

* * *

nuk të rroku mërzia
nuk të lodhi dashuria
me fat kalove jetën
pa e parë
të iku rinia...

fatin e mori me forcë
nuk e lexoi në shuplakë
kishte vetëm një qëllim
të largohej sa më largë...
e tani...nuk e gëzon
për gabimet në rini
se dij ke fajson...

pranvera do vij përsëri
por ama dihet mirë për ke vjen
vetëm për rini....

* * *

rikthehem dhe vështroj
jetën e bëj analizë...
me duket se linda ngahera
por asgjë nuk lëviz...

mirë...
modest prap do jem
nuk kërkova shumë nga jeta
ndoshta edhe andaj
vërtet më pëlqen...