[tin-a]

Ngadale vdes

Dalengadale vdes ai qe behet skllav i zakonit,
qe perserit te njejtat gjera çdo dite,
qe nuk ndryshon rrugë,
qe nuk rrezikon,
qe nuk ndryshon ngjyren e veshjeve,
qe nuk i flet atij qe nuk e njeh.
Dalengadale vdes ai qe nuk permbys tryezen,
qe eshte i pakenaqur nga puna,
qe nuk rrezikon sigurine nga pasiguria per te ndjekur nje enderr,
qe nuk i lejon vetes asnjehere ne jete te thyeje rregullat e vendosura.
Dalengadale vdes ai qe nuk udheton,
qe nuk lexon,
qe nuk degjon muzike,
qe nuk zbulon hijeshi tek vetja e tij.
Dalengadale vdes ai qe shperfill krenarine e tij,
qe nuk i le te tjeret ta ndihmojne,
qe i kalon ditet duke u qare per fatin e tij te keq,
qe ankohet per shiun qe nuk pushon.
Dalengadale vdes ai qe i shmanget projektit para se te filloje,
qe nuk pyet per gjerat qe nuk i di, dhe
qe nuk pergjigjet per gjerat qe di.
E shmangim vdekjen me doza te vogla,
duke kujtuar gjithmone se te jesh gjalle
kerkon nje perpjekje shume me te madhe
se thjesht fakti qe marrim fryme.
Vetem durimi i paepur
do te na beje te arrijme
lumturine me te madhe.

--> Pablo Neruda