[lirik]

Titulli: vjeshta

--------------------------------------------------------------------------------

Pse o vjeshtë
**********************

shkruan Xhelal Ferizi liriku në mërgim
********************************

pse ti o vjeshtė kshtu më përkule
n'të dy gjunj't mbi dhe më ule
kur i pashë un kto lulkuqe
trëndafila e burbuqe
nisi loti e po më shkon rrke
se ato rrënjët i kan nxe
n' tokë t 'kosoves n' diell e dhe
Pse ti vjeshta me ato fletë
po mi dridhë kujtesat n' jetė
se ato lule t'tok's shqiptare
vet dikurė n' rininė beqare
i kam mbledhė për dashurinė
pėr kosovė e shqipërinė
i kam mbledhë kahdo n' ledina
kur ka ardhė ma e bardha stina
i kam mbledhë për shum qëllime
anė e mbanė kah toka ime
her lulkuqe e her lulethana
jasemine e jorgovana
mandej tjera në ujė t' kulllimit
i kam la me lot t' kujtimit
kur kujtoja stin't e mija
kur at'her m' vlonte rinija
n' dashuri për kah etnija
shqip e lashtė kah ish shqipnija
edhe të dashuren një vashë krah 'zanë
që i mahniste diell e hanë
që mahniste vet ingjinë
me ballë ari e bukurinë
që ylberi i kish vu emer
e' m 'pushtoj në shpirtë e zemer
si e pushtojn yjet knaqsinë
kado qiellit kur shendrijnë
ashtu mua ajo si puhiza
mi pushtoj dhele e qeliza
e kur kjtohem në at shend jetë
kur i shohn kto lule n' fletë
ma kujtojnë zemren qiellore
mbi të lashta troje arbnore
ma kujtojn mua dehur gzimit
larmi lulesh në hov t' lulzimit
mu ne hov kur jan harlisë
kur ja fala dashurisë
prandaj sot kto lule n' lara
po më kthejnë te rrezja e para
kur pat nisë ajo e bardhën
n zemren time n' shpresë me ardhë
kur pat nisë me të parat shkndija
me nxitë flakë kah dashurija
o zot qielli se q' po dridhem
me sa ndjenja sot po lidhem
në ato kohra perendue
zemra ime ku ka vlue
per atdhe e i vashë shqiptare
dashuri si dy ujvere
dy ujvare t 'zemres time
dy motive n' cicerime
njëra rrjedhte per atdhe
tjera valë ish vasha e re
zemra ime ather n' barkusha
ka pa lule t 'larme n' fusha
trandafila n ,nder kopshtije
porsi kto me fletë larmije


po kto lule n, kercyell ''t;rrites
qenkan,shija e afshit t' drites
thue se në yje jan rrezitë
në mes fletve q' po bëjnë dritė
ma kujtojnė dikur shkëlqimin
ma kujtojnë at përkushtimin
për një të daShur një belhollė
në ato vite si pip'mollė
dashuri q ë lindi n' shkollė
ajo kishte sy qiellori
ishte zanė prej vizitori
ajo mahniste vet mahninė
edhe lulet e larminė
zot si kishte bukurinė
si ato fije n' ndriqim m'nashi
si kur lmon ai kuqalashi
ai ylber që n 'shartim ujvare
lëvizë dritat reflektare
ashtu ishte vashë ajo shqiptare
ajo shqipe vashë n' filiza
kur shpaloste në puhiza
me at flokun t' kaqurrelit
kur lakonte n' mjedis t' belit
edhe krahnori e drejta shpina
thue se ish vete kanarina
me gojë sqep dukej cicrimë
thue po flet n' tinguj a rimë
ashtu ishte ajo hyri
ylli vet ndër yjzëri
prandaj mua atherė m' pat dehë
n' të dy gjunjt për t' gjallë jam shkrehė
n' të dy duart me ato lule
dashurinė si ;nji fat vule
vulė me brusha e hanë diellore
vulė hapsire shejt'qiellore
Fort në gji e kisha vulosė
me afsh drite tue ngjyrosė
vërtetsinė ia kisha falė
pse i sinqertë isha si djalė
edhe zemren e kisha të valė
sa kish nisë per me u harlisë
me i vu cakun dashurisë
me i vu sy kund vash's shqiptare
porsi lulja diellatare
zemra ime ishte evlimit
si shkumbardha e gurgullimit
pastërti të vet kullimit
që kur falja diqka n' jetë
ishte vula e vërtetė
zemra m' dukej deti vet
aq e gjerë me at rini
porsi qielli n' bukuri

por që ather se deshti fati
mbeta un mbi dhe krahthati
me ato lule mbajtur n' gji
se dardanja plot magji
mi pat shkelė ëndrrat me taka
t 'dy barkushat mi dogj si flaka
mbeta në tokė mbi dhe me lot
kaluen vite kaluen mot
se u ndez toka gurë e dhe
u dha kushtrimi per atdhe
edhe folen tokë e gurë
doli fjala për flamur
anë e mbanë mbi dheun shqiptarë
kush nuk vjen than ësht tradhtarë
e lash anash dashurinë
e kam msy mbi dhe lirinë
nanë kosoven pamvarsinë
na ndau jeta në buzë t' bashkimit
mosha jonë ra n' vulë t 'flijimit
u martua me burg e mjera
t' shijojn jeten moshat tjera
prandaj mallin ti ma nxite
me kto lule kolorite
që dhuratë mi solle mue
n gjak sa mote mi kan vlue
ma kan nxitë kujtesen athere
mu ne at prill me diell pranvere
mu ne at moshë kur jam harlisë
porsi lulja e bukurisë
me msy n' afsh të dashursië
kaluan kohra e vjetërsina
shum kan ecė po moti e stina
sum kan ecė vujetjet mbi dhe
kah kujtimi e mosha e re
plagt rinore kan kullue
dhimbjet zemra kan pervlue
deri se lindi buzqeshje e re
si harroj lotimet rrke
porse prap erdhi lirija
ka nxe dielli e dashurija
ripërti ësht gjenetika
prap po m gzojn sot djem e qika
edhe rinija gjithkombtare
me fjal tëmbla shege e nare
e lule t bukura t tok s shqiptare
që i kan mbledhë mbi ato troje
e fjalë të ëmbla si mjalt n hoje
mi dërgojnë neper forume
porsi shija n' për agrume
porsi shija e portookallit
mi qojnë peshë shekujt e mallit
prndaj ti o vjeshtë m,nxitove
disa mote mi kujtove
ato lule,t'ku i ke gjetė
që me drita japin jetė
a thue jan lule rugove
dukagjini a rrafsh kosove
a thue jan mbledh ndër kopshtije
n' ndoj krahinë mbi tok shqipnije
ku ai diell i ushqen me ari
lulekuqet shtat shqiptari
ato shtatin e kan me fletė
por kujtimet mi zgjuan n' jetė
n'nji t' kaluar kur ish besa
Kur n 'nji qast m'shijoj mëlmesa
kur m' pushtoj ather e shejtë
dashurija që kputė frejtë
frejt e zemres e harlisë
porsi lulja bukurisë
prandaj lulet kur ktu i solle
në ket faqe që i mbolle
ti s'mendove se lirikut
ja ke lagė fijet t' qepikut
Ja ke derhdhë do pika loti
se atdhut e largoj zoti
veq kujtimet i la t' mjera
edhe vargjet porsi era
me i kujtue kohrat dikurė
dashurinė porsi bilur
qe ai e pat për nji vashė t' re
për tokė t' parve e për atdhe
po ju faj aspak nuk keni
lulet t 'bukura ktu mi leni
Se ju jeni ajo rinija
sy e ballė që u ka shqipnija
ju ka engjuj dardanija
un për ju si brez jam djegė
veq me qelė ju porsi shegė.
***************************


shkruar nga autori xhelal ferizi ne mergim
***********************************

l i r i k u
**********************************


PëRMIRSIM