[Luana]

Kjo letër më erdhi nga një anëtar i FD-së në PM , më pëlqeu pa mas dhe desha ta publikoj këtu në kët odë , ku ishin fjalët jo të fantazuara por ishin që rrjedhnin nga loqka e zemrës së tij....




Dikur kur isha më i ri nëna e shkreta posa u zgjojke pa fillu asnjë punë nga të përditshmet që kishte ,hynte ne dhomën ku fleja më mbulonte ngadalë nëse isha zbuluar nga jorgani,qetë shumë qetë më puthte faqët dhe dilte për të fillu aktivitet e një ditë të re.Shumëherë nuk e hetoja por kishte rastë edhe kur e hetoja e nuk bëzaja që mos më kuptoj se isha zgju ngase më pëlqenin ato përgdhelje të saja me plot dashuri.Sot ndalem dhe e pyes veten mos vallë këto qenkan veti të trashëguara apo të fituara me kohën,nuk mundohem edhe aq për të arritur të përgjigja ngase atë e gjej në vehte duke mos mundur të ikë asnjëherë nga ky ekran pa kaluar andej nga dhomat tua qofshin ato të gjumit apo të qëndrimit ditor që të ushqej shpirtin me qdo fjalë të lën nga ti në ato rubrika.
Po përpiqem vazhdimishtë ti trashëgoj vetit e nënës,të vi të shoh qdo mëngjes kur je në gjumë,të mbuloj nëse natën pa dashje ke hudhë mbulesën me një anë,të ledhatoj flokët,të puthë sy e gushë duke të lënë urimet ma të mira për një ditë të sukseseshme dhe me pas të vazhdoj me përditshmërin time mjaft të ngarrkuar.
P.s.
Mbrëm përderisa po të prisja në msn më erdhi ajo shkres sms në tel ,falëmnderit shumë,e kuptoj synë se ke edhe ti mjaft obligime por kur e di nga je dhe me kend je sikur më bëhet me e lehtë mungesa që ndjej për ty.
Të qaf edhe njëherë për një ditë të mbarë........