[Guri i madh]

BAROMETRI DIPLOMATIK
Prof.Dr.Mehdi HYSENI

· Duhet ta mbajnë parasysh faktin e rëndësishëm të të gjithë shkencëtarët, publicistët, analistët, zhurnalistët, politikanët, demokratët, tregtarët, biznesmenët etj. se “me një këmbë në Rusi, në Serbi, në Mal të Zi, në “Maqedoni” dhe në Greqi dhe, me tjetrën në Shqipëri, nuk mund të ketë kurrfarë pavarësie as për Kosovën, e as për gjysmë Shqipërinë e kolonizuar(1912-2007).
Me të ndryshuar rrethanat dhe sistemet politike e shtetërore në Ballkan, së këndejmi, edhe në Shqipëri dhe në “Jugosllavi”, si rrejdhim i kolapsit të “kryehallkës” së të tyre të madhe të zinxhirit komunist ortodoks të Bashkimit Sovjetik(1989), erdhën në shprehje jo vetëm luftërat e përgjakshme dhe konfliktet e armatosura lokale, të shkaktuara nga Serbia e Slobodan Milosheviqit, por edhe ndryshimi i vetëdijes së “dirigjuar akrobatike” i njëmendësisë në “shumëmendësinë e pavaraur” ekonomiko-tregtare individuale, grupore, partiake, ideologjike, kombëtare dhe patriotike.


Duke i keqkuptuar, duke i keqinterpretuar dhe, duke i zbatuar keq, e në mënyrë plotësisht të gabuar konceptin e lirisë dhe të demokracisë si fryte të filozofisë dhe të prakitikës së liberalizimit klasik (liria, bashkëpunimi, paqja dhe përparimi),të liberalizimit sociologjik, të liberalizmit ndërvarës global, të liberalizmit institucional dhe të liberalizmit modern transnacionalist nga ana e politikës shqiptare, disa nga individët, nga grupet dhe nga partitë e ndryshme, lirinë, demokracinë, avancimin karrierist dhe pasurimin e tyre ekonomiko-tregtar,(të gjitha këto fryte të kapitalizmit liberal dhe neoliberal) i kanë ndërlidhur dhe i kanë përvetësuar si “pasuri-pronë të paluajtshme” të tyre, jo të popullit, por në emër të popullit, jo të shtetit, por në emër të shtetit, jo të atdheut, por në emër të atdheut, jo të individit të lirë, por në emër të individit të lirë, jo të demokracisë direkte, por në emër të demokracisë direkte, jo të lirisë, por në emër të lirisë, jo të pavarësisë, por në emër të pavarësisë, jo të zhvillimit, por në emër të zhvillimit, jo të prosperitetit kolektiv të përgjithshëm, por në emër të tij, duke i depozituar në “frigoriferin me ngrirje të thellë” të “ndërgjegjës” së tyre demokratike, pluraliste, integruese, multietnike, kozmopolite, globaliste, patriotike, kombëtare dhe ndërkombëtare.

Shprehur thjesht, kjo është doktrina dhe praktika e filozofisë liberale dhe neoliberale e sofistikuar nga “demokratët liberalë” shqiptarë dhe “politika liberale” zyrtare shqiptare(1990-2007), e cila individit dhe grupeve të caktuara shfrytëzuese iu ka siguruar gjithëçka që ka qenë dhe që është në interesin e tyre si individë, si grupe të interesit dhe si parti të ndryshme në pushtet dhe jashtë pushtetit. Iu ka garantuar jo vetëm pasurimin e paligjshëm enorm dhe pushtetin e pakufizuar antidemokratik autoritar absolutist, por edhe lirinë, zhvillimin, progresin, demokracinë, pavarësinë dhe mirëqenien e tjetërsuar të shumicës dërrmuese të shoqërisë, ku të gjitha këto negativizma janë në kundërshtim me realizimin e demokracisë së mirëfilltë direkte të një shoqërie të caktuar.

Efektshmëria e negativizmave të fashizmit serb

S’ka dyshim se fenomenolgjia e filozofisë së të menduarit dhe të vepruarit “antinjëmendësi” të pakontrolluar, e shprehur në teori dhe në praktikë si rezultat i filozofisë liberale të tregut politik parakapitalist dhe të sistemit ekonomiko-politik të varësisë dhe të ndërvarësisë multietnike integruese, në kuptimin e gjerë, pati efektet e veta negative jo vetëm në daljen në sipërfaqe të mitologjizimit dhe të mbrojtjes së historisë nacionaliste serbomadhe, fenomen ky, që praktikisht, u manifestua përmes kryerjes së tre (3) agresioneve dhe të tre(3) hollokasuteve tmerruese të Serbisë dhe të Malit të Zi=RFJ-së së Slobodan Milosheviqit dhe të Dobrica Qosiqit kundër Kroacisë, Bosnjës dhe Kosovës në intervalin kohor (1990-1999), por edhe në konceptin e të kuptuarit realist të çlirimit, të lirisë dhe të pavarësimit të Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike.

Në kuptimin deklarativ teorik përmes shkrimeve polemizuese, librave të botuara, fjalimeve, ligjëratave, intervistave, mbledhjeve dhe mitingjeve të organizuara pothuajse 20-vjeçare, në sy të popullit shqiptar dhe të botës, s’ka dilemë se kemi lënë përshtypjen më pozitive si popull që e do lirinë dhe pavarësinë jo vetëm të Kosovës, por të mbarë Shqipërisë Etnike. Mirëpo, në praktikë, përveç Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) me në krye heronjtë e saj të rënë dhe të gjallë, kemi treguar dhe, jemi duke treguar të kundërtën: (1) luftë për pushtet me çdo kusht; (2) luftë për t’u pasuruar sa më shumë në kurriz të popullit dhe të luftës heroike të UÇK-së;(3) luftë bajraktariste dhe mahallore deri në shfarosje për të sunduar sa më gjatë në insitucionet dhe në organet e brishta autokratike dhe anarkiste të sistemit të pushtetit të imponuar dhe, për të uzurpuar dhe shfrytëzuar sa më shumë djerësën dhe pasurinë e popullit;(4) luftë e pakursyeshme e harangave dhe e antivlerave injorante dhe intrigante obskurantiste (të aliazhuara me shërbimet e zbulimit dhe me agjenturat e nëndheshme serbo-ros-greke-bullgare-malazeze sllave etj.) kundër vlerave të mirëfillta dhe kryefigurave më të shuara emblemetike kombëtare shqiptare siç janë Adem Demaçi dhe Akademik, Rexhep Qosja, të cilët tërë qenien dhe jetën e tyre kombëtare atdhetare patriotike, profesionale shkencore dhe njerëzore ia përkushtuan me penë dhe me gjak jo vetëm çlirimit, lirisë, pavarësisë, zhvillimit, demokratizimit, paqes dhe përparimit të gjithmbarshëm të Kosovës, por të mbarë Shqipërisë Etnike dhe, të të gjithë shqiptarëve kudo që ndodhen ata, brenda apo jashtë saj; (5) luftë për të thellluar sa më shumë diferencat klasore në popullin e robëruar shqiptar në Kosovë, në Iliridë, në Anamoravë dhe në Malësinë e Madhe Shqiptare të Mbishkodrës në Mal të Zi;(6) luftë për t’i eliminuar të gjithë ata që mendojnë dhe veprojnë ndryshe nga injorantët, mashtruesit, falsifikatorët, shfrytëzuesit dhe okupatorët e popullit, të cilët me politikën, me sjelljet dhe veprimet e tyre amorale, diletanteske, monopolizuese, mafioze, antiligjore, antidemorkatike dhe antikombëtare qe 20 vjet të shkuara e kanë sjellë në pikëpyetje jo vetëm lirinë dhe pavarësinë, por edhe ekzistencën e tij, duke e shndërruar atë dhe Shqipërinë Etnike vetëm në mjet dhe në “mall konsumi” të tyre.