[Guri i madh]

“Patriotizmi i ri” në Kosovë(1999-2007)

Viteve të fundit (pas çlirimit të Kosovës nga hordhitë e egra militariste dhe gjenocidale të Serbisë së “hitlerit” të Ballkanit, Slobodan Milosheviq) tek disa individë dhe grupe individësh, është i pranishëm fenomeni “patriotizmi i ri”, ku përmbajtjen e tij, e dijnë dhe e kanë të qartë vetëm ideatorët, bartësit dhe realizuesit e tij ekonomikë, tregtarë, politikë mafiozë etj., të cilët në saje të prirjeve të tyre spekuluese, mashtruese, tradhtuese dhe përfituese (në llogari të lirisë dhe të pavarësisë së Kosovës), si dhe të aftësive profesionale deformiste të tyre, atë e kanë plasuar si vlerë multietnike, pluraliste, bashkekzituese dhe pajtuese me armiqtë kolonialistë gjenocidalë (serbë, malazezë, bullgarë dhe grekë) të dikurshëm dhe të sotshëm.

Pse dhe si, pas përfundimit të luftës gjenocidale militariste të Serbisë në Kosovë (12.06.1999), doli në sipërfaqe “patriotizmi i ri”-pseodupatriotizimi i disa indvidiëve dhe i grupeve ende të paidentifikuara, por që në “hije” veprojnë për t’i mbrojtur interesat e tyre materiale, financiare, tregtare, ekonomike, politike mafioze, duke mos i shkëputur lidhjet e biznesit privat dhe shoqëror me serbomëdhenjtë dhe me Serbinë vrastare.

Se në çfarë formash hipokrite dhe polihipokrite “double patriotët” shqipfolës të Kosovës, të ndërsyerë, të paguar majshëm nga agjenturat dhe nga shërbimet e ndryshme sekrete serbe të Beogradit, të vetërobëruar dhe të verbuar nga interesi i tyre personal, familiar, miqësor, klanor, grupor, nahior, partiak, ideologjik, ekonomik dhe tregtar po luftojnë për ta ruajtur edhe më tej identitetin e shtetësisë dhe të sovranitetit kolonial të Serbisë së Boris Tadiqit (kryetar) dhe të Vojislav Koshtunicës (kryeministër) në Kosovë, po theksojmë vetëm dy prej tyre: (1) Propozimi dhe mbrojtja jeretike e tezës “kombit kosovar” dhe (2) Ndërrimi i simboleve kombëtare shqiptare. Tanimë, qe sa vite më parë, i gjithë opinioni shqiptar është në dijeni se ideatori, ideologu, iniciatori, propagandisti, por jo edhe autori ( sepse autori, kreatori, nxitësi, financuesi dhe mbështetësi i vërtetë është Beogradi dhe Kisha Ortodokse e Serbisë me në krye peshkopin Artemije Radosavleviq etj.) i këtyre dy propozimeve antikombëtare shqiptare, është Nexhemedin Spahiu, i cili lidhur me këtë çështje (veç zhvillimit të polemikave, të dialogëve, të intervistave dhe të komenteve absurde, pa kurrfarë baze reale historike të paqëndrueshme dhe, krejtësisht të panevojshme, sepse në Kosovë nuk ka ekzistuar kurrë dhe, as sot nuk ka kurrfarë “kombi kosovar”, por vetëm KOMBI SHQIPTAR), madje ka shkruar edhe librin e tij, i cili në opinion publik shqiptar me arsye është pritur në “thikën” e kritikës objektive dhe të shëndoshë, duke filluar që nga kritika sublime dhe e qartë e Akademikut Rexhep Qosja, si dhe nga shumë kritikë të tjerë të shkencës, të publicistikës dhe të masmediave të informacionit shqiptar, se në Kosovë ekziston me shekuj, me simbole të veta të identitetit kombëtar dhe shtetëror vetëm një KOMB, që quhet KOMBI SHQIPTAR, e jo assesi, kurrfarë “kombi kosovar=komb jugosllav-multietnik-pluralist” produkt i kuazishekncës dhe i propagandës së zezë dhe të bardhë të Nexhmedin Spahiut, sepse është ANTITEZË ideologjiko-politike, juridike, kushtetuese dhe propagandistike e ish-sistemit komunist të RSFJ-së së Titos, të Eduard Kardelit, të Petar Stamboliqit, të Alija Shukrisë, të Sinan Hasanit..., etj., që i kundërvihet tezës së KOMBIT SHQIPTAR në Kosovë. Prandaj, antiteteza e Nexhmedin Sapihut “kombi kosovar”, me të drejtë, si antivlerë historike, juridike ndërkombëtare dhe kombëtare shqiptare, është hudhur në koshin e plehërave të historisë dhe të politikës së Kosovës shqiptare.

“Double identity “ në funksion të tezës “kombi kosovar”!

Në kohën kur Nexhmedin Spahiu ka botuar librin e tij për “kombin kosovar” dhe për simbolet e tij “kosovare”, si dhe gjatë kësaj kohe, kur ai ka zhvilluar debate polemizuese me oponentët e tezave të tij antikombëtare shqiptare, lexuesit, as opinioni publik, as kritikuesit e tij nuk e kanë dijtur faktin material dhe formal se Nexhmedin Spahiu posedon dy identitete shtetërore: shqiptare dhe serbe. Këtë e provon edhe zotërimi i dy paspaportave të tij, e para e marrë në ministrinë përkatëse të Republikës së Shqipërisë, kurse e dyta e marrë në “shërbimin policor në Rashkë të Republikës së Serbisë nën numrin rendor të protokollit 004607754, më 27 janar 2005.”(Burimi: “Politika”, më 1.09.2007).

Këtë fakt ai tani e quan të papranueshëm, arsyeja është e qartë pse, sepse deri tani ai para opinionit, institucioneve dhe organeve shqiptare në Shqipëri dhe në Kosovë, ka rrahur gjoks dhe është hequr si patriot i madh shqiptar, duke mos pranuar kurrfarë koketimi dhe pranimi të identitetit të Serbisë në Kosovë, mirëpo, kjo provë materiale e pasaportës së tij të theksuar serbe, dëshmon se “nëse pitja është ngrënë, tepsia ka mbetur”(!)

Rrethanat rënduese të kolaboracionizmit

-Po të mos ishte legjitimuar si shqiptar i madh dhe patentues i parë i “kombit kosovar”; po të mos ishte hequr si analist profesional dhe objektiv i shqyrtimit të “Nyjës” së pazgjidhur të çështjessë pavarësisë së Kosovës; po të mos ishte infiltruar në AAK si këshilltar i drejtpërdrejtë i figurës së shquar ushtarake, politike, kombëtare atdhetare shqiptare, Ramush Haradinaj (ish-kryeministër i qeverisë së Kosovës dhe kryetar i AAK-së) etj., rasti i marrjes së pasaportës serbe në Rashkë në janar të vitit 2005, si dhe shkuarja e tij në Beograd po në të njëjtën kohë, (në saje të pasaportës së theksuar), “si mysafir i Sonja Biserkos në një televizion të Beogradit .”(Politika,01.09.2007) nuk do të linte aq përshtypje negative dhe aversive në opinion kombëtar shqiptar, sepse Nexhmedin Spahiu nuk është i vetmi që ka pasaportën serbe dhe që ka hyrë në Serbi për të marrë pjesë në një emision televiziv, siç ka bërë të ditur gazeta ditore serbe “Politika” e Beogradit, sepse siç shkruan kjo gazetë (këtë të vërtetë për blerjen dhe për pajisjen me pasaporta të Serbisë dhe të bashkëpunimit me të në forma të hapura dhe të fshehura ekzison një numër i madh i shqipfolësve, të cilët mjerisht, sikruse para lufte, ashtu edhe gjatë luftës, ashtu edhe pas luftës nuk i kanë prerë lidhjet politike, tregtare, ekonomike dhe të biznesit me serbët dhe me Serbinë. Kjo është, edhe një nga arsyet kryesore pse ata shqipfolës fshehurazi dhe publikisht e dëshmojnë dhe e mbështesin identitetin e Serbisë kolonialiste gjenocidale në Kosovë).