[ideologu]

Bond i nderuar a edhe knena te kokshe a?!
Phaa po te kokshe nime i madhërishëm! Edhe nanena, e edhe knena. Ka ta lypsh! Mos u nguc bond se sjom ka tboj gjo. A pe sheh që po rri urt. Un dikund duhet me shkrujt. A asht ashtu a jo?!.

E sponbub masi tjetërkush nuk po ka nerva me dhan ndonji gjevap sagllam në kete temë, po e baj ate une e masanej deti kos net bahet.
E di mirë se si tu kanë përgjigj ajo shoqnia jote o bub edhe me ta thanë tdrejtën ajo pjesë e vogël që guxon e e tregon veten haptas në të vërtetë nga vetvetiu e përfaqëson edhe atë pjesën tjetër që rrinë si të tërhequn e nuk flasin shumë.
Qekjo temë i nderuar në një farë mënyre ka edhe raport me esencën e asaj teme që u mbyll nga i plotfuqishmi bond e që kishte titullin “kush jemi ne”. E kush jemi ne nëmos intrigantët e të pabesët më të mëdhenjë në konkurencë të të gjitha krijesave frymore në Planet. He çka asht njeriu he! Lëpiskë e vërtetë! Me një anë kahet e ankohet se mezi që po mbetet gjallë, e në anën tjetër posa të drejtohet pak e t´ia filloj të dal disi nga mjerimi, menjiherë ia nis me shit takëlla e me qit timin e cigarës ka tavani. E pastaj kur edhe njëherë ta përshkoj mirë kobësia e tragjedia e përparshme, opet ia nis prej fillimit me tu ba gjynah e lepe. Mu për këte arsye une sdisa herë kam deklaru se në asnjë shoqëri nuk duhet kurrnjifar regjimi politik me u ndryshu. Mirë asht ashtu si asht. Se për ma mirë as që e meritojmë belivalla!
Shka t´i bash, ashtu e paska kriju Zoti njeriun edhe për sa tjetë jeta nuk paska fuqi që po mujka me e përmirsu. Pra sa i përket fenomenit të temës po qartë se ai ekziston duke i falënderu pikësëpari njerëzve të këtillë siq jemi ne. Dikush me siguri do të thoshte jo gabim se jo të gjithë njerëzit kontribuojnë në profilimin e atij fenomeni, ndërsa unë iu them nuk është gabim fare, se ne të tjerët nëse me të vërtetë jemi kundër shfaqjes së tij në shoqëri atëherë pse nuk bëjmë oponimin e sabotimin e rreptë të tij kur dihet mirë se mundësitë për një veprim të tillë qartë ndodhen në posedim të tonë. Po jo he bac! Na jena tspreht si thika (e spreht)! Vetëm shikojmë lëvërditë individuale. U kall u shkym rreth e rrotull nesh e që nuk na interferon me jetën tonë në mënyrë direkte, na për tjetërsend nuk çajmë kokrrën kokën. Aq mendë kemi na. He Zoti na i marrt edhe qato që i kemi. Po çka janë tu na vy masi jemi ra në ket deregje. E tash, duke e leju depërtimin e këtyre dukurive degjeneruese, mileti praktikisht po identifikohet edhe drejtpërdrejtë me to. Prandaj genta, blenta, e gili mili, me atelinën me detelinë, janë në këto rrethana realisht shikuar, vetëm objekte të konsiderimit të dytë. E jo primar. Me fjalë tjera njëlloj sikur dikush që e porosit drogën për konsumim të vet e që dikush tjetër e dilerirat ate. Kush duhet këtu të vihet në prizmë të analizimit për veprim narkomanist. A dileri, a konsumotori. E disi njësoj edhe kjo puna e kangtareve tona që po i kemi ditë e natë të zhveshura në dhomat e tona të pritjes (dikush edhe në ato të fjetjes, me pa fije dyshimi!)! Po e di që vetëm në televizor e jo përnime, po apet njësoj po i bje. Se me mujt qeta gjinë mi kllonu atelinat e gentat me norat e lorat, garant i kishin ba secili për veti nga nja dy tri kopia, e ka nja bile e kishin fut npodrum dikun për mi rujt për dimën. Sa për rezervë! Qaq e kanë njerzillëkun njerzit e tanë qebelivalla! Mu që po më shkojnë në nerva ma së shumti, po janë këta t´fesë he Zoti na rujt prej tyne. Këndej ta lodhin konopin me derse e me nasihate t´njëpasnjëshme përçdoditë, e nandej me po ata që janë dalë krejt jasht rrathëve nonstop gilizojnë e milizojnë, pa asnjë perde të mundshme të turpit në sy. Masi nuk ka kush me iu hi ndajak e me e me i ba për hastër, mirë janë ka naj bajnë.
A diktatur he!
Ma e mira formë e organizimit e e drejtimit shtetror për njerëzit injorantë të kësaj bote tonë të mjerë! Ku i jepet liria e shprehjes së opinionit të pafiqirëve ej! Aj po hapemi pak si gjat si po duket po kjo temë rrënjësisht shiku nuk e përthekon vetëm shqiptarinë tonë, po përafërsisht edhe tërë botën. I gjithë njerëzimi ishte njësoj. Si me i pas ba nji nanë e nji babë. Të tantë “losera”e kurgjohiqa me ka krejtë! Deri në palcë egoista e të pandryshyeshëm pishpirika, të gjithë deri më një! E që e hapa ate këtu te ne ishte në rradhë të parë përshkak të së kaluarës sonë historike. Si popull i kulturuar e me traditë të lartë fisnike. Po si po mundet të vërehet nga realiteti edhe këtu e edhe jasht këtuhit, ai mendim i imi i sajum paska qenë vetëm nji konceptim fantezist, e asgjë tjetër. Se gjo ma t´hajrit se njerzia tjerë nuk te kokshmi as ne jo. Për ate edhe rezultati i kësaj bote qëndron ashtu si qëndron. Iu ka kajt belaja insanve të kësaj bote e as me buk nuk po munden të ngihen mirë. E edhe ne pra si ta, e kemi pru vetën në asi situate që as sytë nuk jemi duke mund të i qel prej varfnisë ekstreme që na ka kaplu. E ashtu e ka puna kur njeriu nuk punon! Punë llogaritet edhe kur ruhet integriteti i moralit e i nderit, e punë quhet edhe kur mbrohet pacënueshmëria e kulturës e e traditës kombëtare. Ata që dikur u sakrifikuan e vdiqën për hirë të atyre qëllimeve, ata nuk ishin naivë e të çmendur siq na intimisht pandehim, po të tillë po jemi ne të tjerët që ditpërditë po duhet të mbesim gjallë (tash meqë nuk vdiqëm kur u desht) e të kërpitemi si të mundemi. Barku nuk po e njihte mirë politikën si po duket! Ai vetëm po thoshte am! Se unët jam! Le më që ne vetë n´ ket jetë nga vetë Jeta e fituam mirë e si duhet tonxh me ndarjen e këtij fati tonë ekzistues, po edhe brezeve të reja e të ardhshme pa asnjë pendim të ndërgjegjes jemi duke jau përgaditë si është më mirë, që po të njëjtin fat. Bravo na qoftë se njimendë qenkmi krijesa për mrekulli.
Për ate edhe sentenca tingëllon: “qysh e ke lyp, ashtu edhe e ke gjet“!
Tash veq ka po e mendoj se çfar njerz shpirtkqinjë kemi ne në popull, me tvërtet po më jepet të bërtas: “Rroft Kosova Republikë”!
Me kësi lloj qeverie përgjithmonë, medemek!

nderime!