[niemand]

KOLONELI I PAFAT MALIQI



Këte riinterpretim të mitit për Davidin e Goliatin nuk mun e kuptoni pa e kuptue nji të vërtetë të randë të këtij njeriu – që kurrë nuk mori ndonji ftesë për post publik, kurrë s’u respektue me ndonji çmim kombëtar ja ndërkombëtar as ai e as puna e tij, kurrë s’u ftue për këshilltar a bashkëpunëtor, as për kurgja…. Maliqi asht nji “kolonel” që për tana këto vite askush s’i shkruejti e askush s’e ftoi, askush s’tregoi ndonji fije respekti…si n’ate novelën e famshme të Markesit. I thyem, si njeri, si individ, si burrë, si profesionist, ai ma nuk beson n’akcion qytetar, n’Davida dhe nuk e kupton i shkreti se nëse ka dështue Maliqi, s’ka dështue krejt dynjaja. Ai nuk e din se Goliati i tij që e përmend n’artikull, Behxhet Pacolli, në tri raste m’ka ba mue dhe Televizionit xhuxh Rrokum nji ofertë shumë gjeneroze për me ja udhëheqë projektet mediale që ka. Maliqi i zezuem që o çue me pshtue Thaçin prej Kelmendit, nuk e din se kryeministri Thaçi m’ka ftue në dy raste me ju bashkue si këshilltar, por nuk kam pranue. Maliqi e di mirë se une kam pas post publik si drejtor n’RTK dhe kam dhanë dorëheqje nga parimet dhe përgjegjësia qytetare, por krejt këto ftesa e oportunitete që ai i shkreti kurrë s’i pati e s’i përjetoi, une s’kam lejue që ato të kompromitojnë parimet, kredon profesionale dhe njerzore teme. Mirëpo, njeriu që s’e ka kulturën e JOs, sepse s’ka çka mbron (pos Agim Zatriqin:), nuk i beson njeriut që e ka kulturën e JOs. Këtu asht dallimi mes meje, Atitudës seme publike dhe Maliqit publik. Por nji njeri me mentalitet prostitute si Maliqi, i cili fjalën publike nuk e kupton dhe nuk e beson si mjet akcioni qytetar, po si trampolinë që kishte me i ndihmue me u vesh me pushtet, me u respektue ma n’fund n’pleqninë e vet, dhe me u ba me t’Fortit, me Thaçin e Limajn, me ndrrue klasën shoqnore të njerëzve të parespektuem, të kolonelëve që s’u shkruejnë, të njerëzve që kurrë s’arritën me ndërtue diçka të veten, natyrisht se nuk e beson se ka njerëz që i thonë JO t’Fortve, Goliatave, që mundohen me ndërtue diçka, që i thonë JO krejt asaj që ky njeri e ka andrrue e gjakue gjithmonë. Kjo po shpresoj e demaskon dhe vërteton se kush asht ‘xhuxhi’ i njimendtë i jetës publike kosovare.







Maliqi nuk asht vetëm Humbës, por Huqës i Madh



Presupozimet e artikullit nuk i mohon në tanësi as ministri Limaj e as kryeministri Thaçi, që tangohen randë n’artikull, e ky, Maliqi, i paftuem, i paadresuem, çohet e rren publikisht dhe ofrohet me e pshtue Hashim Thaçin e Fatmir Limajn prej Migjen Kelmendit e Gazetës JAVA.

E sa me e kuptue tanë trivialitetin e budallakinë e kësaj oferte publike prej mercenari të fjalës që e ban Maliqi me artikullin e tij, duhet me u kthye nja 10 vjet mbrapa. E thashë, me Maliqin fati luejti keq dhe e theu, në pjesën ma të madhe pa meritë, por edhe në shumë pjesë me meritë të tij.

Në kohën e paraqitjes së UÇK dhe luftës, ka mbetë i i nxanun në shiritat e ekipit tem televiziv nga ajo kohë, fjalia e tij fatkeqe, po e citoj:

“…nuk ka moment ma të pavolitshëm në histori se me e nis tash luftën me Serbinë…” Vetëm disa muej ma vonë se kjo fjali, Kosova pikërisht falë luftës - fiton lirinë.

Këtë fjalë të Maliqit të plotë keni me pas mundësi me e ndjekë në serialin dokumentar “Si Lindi Shteti”, që asht prodhim i Televizioni Rrokum dhe ekipit të Televizionit të Prishtinës që udhëhiqej meje, frik.

Kjo fjali e Maliqit ka mbetë n’analet e publicistikës analitike kosovare si nji - Huqje Monumentale. Maliqi asokohe nuk pushonte jo vetëm tue shkrue, por edhe tue organizue tryeza e tue alarmue se po u nis lufta me Serbinë kena me dal t’humbun. Aq shumë sa filluen me u ndigjue edhe disa zana kërcënues ndaj tij, dhe une asokohe, i afërt me te, vendosa me e shkrue nji letër dhe me kanalet e ekipit tem televiziv me e nis në shtabin e UÇK, ku mundohesha me spjegue se Maliqi po ja fut kot, po fillozofon (me “ll”), e ju e dini se këta fillozofat s’janë gja tjetër po qishtu ja fusin si “kau pelës”, por s’asht i paguem Serbie edhe pse doket si “Draza”:) Nuk e di fatin e asaj letre, por njeriu që e ka pas detyrë me e çue letrën n’Shtab asht gjallë dhe e dëshmon dorëzimin e saj. Po them, disa muej ma vonë se ajo fjali e famshme “…nuk ka moment ma të pavolitshëm në histori se me e nis tash luftën me Serbinë…”, Kosova fiton lirinë. Fal luftës me Serbinë.

Tashti mundeni me e kuptue këte theqafje e këte prostituim eksplicit të Maliqit, i cili përnjihere ofrohet me e pshtue Hashim Thaçin e Fatmir Limajn nga Migjen Kelmendi.

Ky njeri i zezuem, nuk e ka kuptue, por m’provokoi me i thanë kësaj radhe se gjatë tanë kësaj kohe ka qenë transcendue meje dhe vetëm keqardhja ndaj zezimit të tij edhe profesional edhe moral edhe familjar, m’ka ba mos me shkrue e mos me ja ba të ditun këte pozicion superior temin ndaj tij në relatat Thaçi-Limaj-Maliqi-Kelmendi.



Maliqi nuk e humbi vetëm luftën. Maliqi e humbi edhe paqen, edhe Flamurin, edhe Identitetin, edhe Shtetin. Maliqi nuk asht vetëm Humbës i Madh. Maliqi asht edhe Huqës i Madh. Nga ma të mëdhejt që i kam njoftë deri sot. Koxha filozof duhesh me qenë e me e huq Luftën, me e huq Paqen, me e huq Flamurin, Identitetin, Shtetin…Ka edhe shumë tjerë që i kanë huq këto momente, por ka edhe tjerë që nuk i kanë huq, dhe kjo spjegon këte nervozë dhe reagim të Maliqit ndaj Atitudës seme publike. Se në pasqyrën e kësaj Atitude, ky njeri e sheh paq si loti krejt katandinë e tij si Qytetar, si Intelektual, si Analist, si Profesionist, si Publicist…

Andaj gjithmonë mundohet me e thy Pasqyrën për me e pshtue Ftyrën e vet.

Ani me çka: me tirazhin si argument, me kualifikime si ‘xhuxh’, sepse – Argumente s’ka.







SHQIPNIA E MADHE E SHKELZEN MALIQIT DHE ASTRIT SALIHUT!



Disa muej para 17 Frorit 2008, në nji drekë shtrue nga kryeministri Çeku, ku isha ftue edhe une e disa tjerë, Maliqi e Astrit Salihu pledonin ndamjen e Kosovës dhe krijimin e nji Shqipnie të Madhe. Astrit Salihu si kanakari i Maliqit dhe si “pomocnik Narodnog Heroja”, ishte bile edhe entuziast e u rrëmbye njaq sa Maliqi, si “Narodni Heroj”, e zbuste Salihun tue i thanë jo Shqipni e Madhe, po Konfederatë. Disa muej ma vonë, nga ajo drekë shtrue e pague qeverie të Kosovës, Kosova lindi si shtet qytetar, me flamur të vet, me himn të vet, me Kushtetutë të vet, me identitet të vet, me kufij të vet dhe u njoh nga 40 shtetet ma të zhvillueme n’botë si entitet i veçantë shtetnor, e jo pjesë e ndonji Shqipnie të Madhe.

Prap ky njeri u gjet n’anën tjetër prej meje, i humbun, i traumatizuem me vërtetësinë dhe fuqinë e realizimit të parashimikimeve të mia dhe Atitudës seme publike. Aq e fuqishme asht sot kjo Atitudë, sa nuk ka nevojë për kurrëfar fjale shtesë. Me e krahasue Atitudën e cila në detaje pledoi dhe propagoi këte shoqni vlerash dhe këte shtet qytetar njashtu si portretizohet në përmbajtjen e Deklaratës për Pamvarësi dhe në Projekt-Kushtetutën e Kosovës, plot 7 vjet, me Atitudën e vonueme të Maliqit prej nji nacionalisti që pledon në pleqni të vet Shtete të Mëdhaja etnike, i bjen si me e vra mizën me çekiq.



POR KUSH PO FLET PËR SHQIPNINË: MALIQI?!





Imagjinoni njeriun si Maliqi, i cili se egziston nji splin, nji dashni iracionale për “Shqipninë” si koncept, si fjalë tjetër për “Atdheun”, e kishte mësue dhe lexue nga kangët e mia (“Gjurmët”) dhe nga librat e mi (“Mungesa e Atdheut”, “P’ej Shpije”…), me pledue sot - Shqipninë e Madhe. Ky Huqës i Madh prap u gjend n’anën e gabueme të historisë, edhe pse u mundue me tanë fuqinë e vet kësaj here mos me huq. Edhe kësaj here, si gjatë luftës kur u gjetëm rastësisht UÇK dhe une në njanën anë, e Maliqi n’anën tjetër, njisoj edhe sot, prap u gjetëm në të njajtën anë une, mediumet e mia xhuxhe, Thaçi e Limaj me Kosovën Qytetare bashkë, e Maliqi n’anën tjetër me Shqipninë e Madhe dhe “pomocnikun e Narodnog Heroja” e Goliatat e tij të Shqipnisë së Madhe.



Kisha me e kuptue nëse Maliqi n’pleqni të tij e ka zbulue dashninë për “Shqipninë”, “Shqipninë” si koncept, si fjalë tjetër për “Atdheun”, por dashninë për Shqipninë e Madhe (!) këte s’e kuptoj dhe dyshoj shumë, aq shumë sa mos t’isha i bindun se asht i zezuem boll, kisha me ja demaskue edhe kete dashni të vonueme.

E ndërtova krejt këte kontekst vetëm sa me e vue dhe me e pa në krejt tragjikomiken e vet Shkelzen Maliqin që o çue me pshtue Thaçin e Limajn prej Kelmendit – ME RRENA.



I shkruva këto 2 fjalë të zgatuna për Maliqin mbas nji embargoje prej 7 vjete, tue e njoftue edhe Maliqin edhe lexuesin e JAVËS se në numrat e ardhshëm të gazetës tash e tutje kanë me pasë mundësi me e lexue edhe (ri)interpretimin tem të Maliqit, me nji fjalor t’adaptuem për nji Plak Që Rren, edhe shumëçka interesante që lidhet me këte figurë për keqardhje të jetës publike kosovare.



Po shpresoj se Maliqi ka me jetue njaq gjatë sa me e mësue versionin e njimendtë të mitit për Davidin kundër Goliatit.


© by Gazetajava