[hasanmehmeti]

C- Uji i përzier me lëndë të pastra


Në këtë kategori hyn uji i përzier me lëndë të tilla si: sapuni, shafrani, lulet etj., të cilat përfshihen në grupin e objekteve që konsiderohen të pastra nga Sheriati. Ky ujë konsiderohet i pastër për aq kohë sa nuk përzihet me lëndë të tjera që mund t’ia ndryshojnë gjendjen e tij dhe që pas kësaj përzierjeje nuk mund të quhet më ujë. Nëse ndodh kjo, uji konsiderohet ende i pastër, por nuk mund të përdoret për pastrim. Umu A’tija tregon se i Dërguari i Allahut hyri në shtëpinë e saj - pas vdekjes së vajzës së tij Zejnebit - dhe i tha: “Laje atë tre apo pesë herë ose edhe më tepër (nëse e sheh të nevojshme një gjë të tillë), duke përdorur ujë dhe gjethe të thata peme. Për larjen e fundit përdor pak kamfur apo diçka nga ai. Kur të kesh mbaruar, më njofto!”.
Pasi ajo veproi siç i kishte thënë Profeti (a.s.), ai u dha grave veshjen e tij të jashtme dhe u tha atyre që ta mbështillnin Zejnebin me të”.
Transmeton “Grupi”. Buhariu 1253,1254,1258,1260, Muslimi 2165, Ebu Daudi 3142,3146, Tirmidhiu 990, Nesai 1880,1885,1886, Ibën Maxheh 1458,1459.

I vdekuri duhet të lahet me po të njëjtën gjë që përdor i gjalli për t’u pastruar.
Ahmedi, Nesaiu dhe Ibën Huzejme transmetojnë nga Umu Hani se i Dërguari i Allahut dhe Mejmune laheshin nga një (ujë) enë që kishte gjurmë brumi në të.
Hadith Sahih. “El Irva” 1/64, ‘El Mishkat” 485. E ka nxjerrë Nesai 240, Ibën Maxheh 378, Ibën Hibani 227 –Mevarid, Bejhakiu 1/7, Ahmedi 6/342, Ibën Huzejme në “El Muhala” 2/200.

Nga të dyja hadithet e mësipërme kuptojmë se uji ishte i përzier me një lëndë tjetër, por meqënëse ajo lëndë nuk ishte realisht e mjaftueshme për ta ndryshuar natyrën e ujit, ky i fundit është i vlefshëm për përdorim.

D- Uji i përzier me lëndë të papastra
Kjo kategori përfshin dy gjendje të cilat janë:

• · Kur lënda e papastër ndryshon shijen, ngjyrën dhe aromën e ujit. Në këtë rast, ky ujë nuk mund të përdoret më për pastrim. Sipas Ibën El Mundhir dhe Ibën El Mulakin, ekziston një unanimitet i dijetarëve për këtë çështje.
• · Kur uji konsiderohet ende ujë absolut, gjë që do të thotë se lënda e papastër, e përzier me të, nuk ka arritur t’ia ndryshojë shijen, ngjyrën apo aromën e tij. Ky ujë konsiderohet i pastër dhe po ashtu mund të përdoret për pastrim.

Këtë e vërteton hadithi i mëposhtëm:
Ebu Hurejra transmeton se një beduin (Beduin quhet nomadi, që nuk ka një vendbanim të qëndrueshëm; endacak, shtegtar.)urinoi në xhami. Njerëzit e ndodhur aty u çuan për ta ndaluar atë. Profeti (a.s.) u tha: “Lëreni dhe hidhni një kovë ujë mbi urinën e tij. Ju jeni dërguar për të lehtësuar dhe nuk jeni dërguar për të vështirësuar”.Transmeton “Grupi”, përveç Muslimit. Buhariu 220, Ebu Daudi 380, Tirmidhiu 147, Nesai 56,330, Ibën Maxheh 529, Ahmedi 6957, Bejhakiu 2/428.

Ebu Said El Hudri e pyeti Profetin (a.s.): “A mund të marrim abdes me ujin e pusit të Budaah(Pus uji në Medine. Ebu Daudi, në lidhje me këtë pus, na rrëfen se kur kishte e matur vetë thellësinë e këtij pusi, i kishte0 dalë rreth 6 Dhira’ë (njësi matëse e gjatësisë ekuivalente përafërsisht me 102 inch.) (një pus në Medine)?” Profeti (a.s.) i tha: “Uji është i pastër dhe asgjë nuk e ndot atë”.Hadith Sahih. “El Irva” 14, “El Mishkat” 288. E ka nxjerrë Ahmedi 3/31,86, Ebu Daudi 66, Tirmidhiu 66, Nesai 326, Ibën Xharudi në “El Munteka” 47, Darakutni f.11, Bejhakiu 1/4-5.

Në lidhje me këtë hadith, Ahmedi ka thënë: “Ky hadith është sahih dhe Jahja ibën Main dhe Ebu Muhammed e kanë cilësuar si të tillë gjithashtu”. Të njëjtin mendim kanë edhe Ibën Abasi, Ebu Hurejra, El Hasan El Basri, Ibën El Musejib, Ikrime, Ibën Ebu Lejla, Eth-Thauri, Daud Dhahiri, En-Nehai, Maliku dhe të tjerët.
Për këtë El Gazaliu thotë: “Do të doja që mendimi i Shafiut në lidhje me ujërat të ishte si ai i Malikut”.
Ekziston gjithashtu edhe një hadith nga Abdullah ibën Umer, në të cilin transmetohet se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Kur uji të jetë në sasi sa dy kova, ai nuk mban papastërti”.Hadith Sahih – i saktë. “Tamamul Mineh” 46, “El Irva” 23, Sahihul Xhami 758, “El Mishkat” 477. E ka nxjerrë Ebu Daudi 63, Tirmidhiu 67, Nesai 52, Ahmedi 1/314, Darakutni 1/187, El Hakim 1/133, Bejhakiu 1/260. Ky hadith transmetohet nga “të pestët”(Me “të pestët” nënkuptohen katër sunetet dhe Ahmed ibën Hanbeli).


Ibn Abdul Berr ka thënë në “Et-Temhid”: “Përsa i përket mendimit të Shafiut, i cili bazohet në këtë hadith, ai është i dobët në shqyrtim dhe nuk është i konfirmuar nga të dhënat historike”.

vazhdon inshaAllah.