Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Penelope
ne qofte se dashurojme vetem me zemer e jo me mendje :vetja te duket e lehte si era, kur njerzit behen si femija, kur e humbin arsyen dhe nuk mujne me mendu qarte, kur gjithqka para syve ju duket e bukur-roze- edhe mos kofte ashtu, thjeshte nje lloj hipnotizimi , por kjo eshte kaluese, krejt qka mbetet jane pasojat edhe kujtimet, te embla ose jo...
|
Ksaj te pares qe pershkruan ti; ne literaturat , psikologike , sociologjike, bihavioriste, seksologjike mund t'a hasni si
DASHURI PASIONANTE (dashuri me zemer-apo me trurin ne mes kembeve, pa fiqire )
...
Ku terheqja me shume eshte e stimuluar nga terheqja fizike , pelqyeshmeria fizike... ( dhe si thua ti , pershkak te hemoragjise se hormoneve ne tru... cdo gje roze, afshore, kafshore , e e bukur ju duket e "mire", e epizuar pran perceptueshmerise se verbuar)...
Ndersa tek ajo dashuria ku eshte i inflilturar , perzier truri (racio, mendja) ; terheqja dhe sublimiteti i eksitimeve nxitet gjen mprehje ne disa vlera qe nderlidhen me idealet e pesonalitetin te personit/es nga i/e cili/a terheqet ... (keto vlera tek dy subjketet kryesisht perfaqesojn ate qe kultivojne dhe deshirojne )... Kjo dashuri quhet
DASHURIA ROMANTIKE