[AKT]

sa mallë ndjeva kur të kujtova
fotografinë tonë me dorë e ledhatova
nuk i harroj për së gjalli ato sy
nuk e harroj sa të deshta ty

sot u harruam e moti nuk jemi parë
në shetitore nuk ka asnjë të gjallë
seç janë strukur seç kanë tretur
vendtakimi ynë shkretë ka mbetur

kujtimet në ato vende mbjellin mallëngjim
e zemrës sime i shtojnë pikëllim
buzët thahen pa asnjë buzëqeshje
e vras mendjen ti a më deshe

çdo vjeshtë që vjen shpirtin e lodhë
se ne u ndamë e bota vazhdoi
nuk qanë hyjnitë për fatin tim
se ne undamë pa asnjë përqafim