Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga gjini
Ti mire e ke ceke emine dhe eshte e vertet se nje pjese e diskutuesve jetojne ende me mendimin se duhet te ken nje dashuri ideale dhe se per ate duhet edhe po qe se ke nevoja edhe me vujt.
Une nje gje nuk e kuptoj tek femrat:
Kur ato servohen nga nje mashkull dhe e shofin qe ai ska interes ma per te , ajo pastaj vuan ma shum se per ate kohe qe e ka pas ate.
Une smundem me e kuptue ate qe te len se nuk te don e ti i shkon pas dhe bjen ne pesimizem se gjoja dashuria e pare nuk harrohet. bla - bla bla eshte kjo nese ajo apo aj te len per veten time as qe do me intereson ma per te dhe as qe do e kisha kujtue ma kurr.
kjo eshte dhe jeta vazhdon prap apo siq thot shkrimtari jon rugovas: Karvani le te ece.
|
Eh pra....qka ka gabim ketu? Ti qe nuk beson ne dashuri ideale e paske perjetu nje faze te jetes, nje deshprim, nje idhnim, nje zgabim???
Deri sa nuk jam e zhgenjyer do te jem optimiste....kam mjaft koh per tu zhgenjyer ne jete!
Nje femne qe dashurohet me plot sinqeritet dhe fuqi i duhet edhe koh qe ti hjek keto ndjenja nga zemra e saj....koha sheron plaget...kurse ti si mashkull qe po thu s'ma nin....si mundesh ti injorosh ndjenjat me te medheja?