[lirik]

BESOJ SE NJI DIT DO TE NDERGJEGJSOHESH DHE DO TA KUPTOSH SE Më
ke akuzuar gabimisht më ke akuzuar pa kurfar baze krejt pa fajshëm
dhe me shum keqkuptime bile u tregove ne fillim edhe teper tendencioz shum i njianshëm
un kam shumm shokë nga ajo anë e shales dhe kur të shohin ket shkrim kan me të thanë dhe shum kan me reagu ndaj teje kan me u pezmatu
se më njohin në shpirtë e mi njohin parimet prandaj ke gabuar shum
kur te ndergjegjsohesh nji dit do të më kërkosh falje per akuzat krejt t e pa baza e do ta kuptosh s e je ngutur me fjalt qe i ke fol veq pse thash nuk e njoh
MEH UKEN E FOLA NJI Të VERTET mendove se un po bëj gjëra te qellimshme e deklarime me tencenca per ta zvogluar dikend sa keq ke menduar e sa gabueshem per mua krejtsisht gabimisht ke menduar
Ti duhet ta dijsh se un do te kisha qenë i lumtur sikur ta njihja e te ishim ne veorimtari bashk un nuk e pata fatin ta njoh as Adem Jasharin s e do te isha shum i lumtur pra ne vitin 1989 jan njerz deshmitar gjall qe un jam sjell andej por askuj nuk i shkruan ne ballë se kq e kush ësht njerzt nuk njihen ashtu si mendon ti veprimtart me shum ngadalsi hyjn ne shoqeri me njeriun edhe sikur t eme kishte pa
Adem Jashari nuk e besoj se do t e me kishte marr ne shoqeri pa e dit s e kush jam e pa ndejt se paku nja pes gjasht her me mua me nji takim e as me nji pamje njeriu nuk hyn ne shoqeri aq
leht
Un kahdo kam ik kryesisht kam shkua te njerzit qe i njihja se nuk mund ta bëja gjumin rahat
vetem te njerzt që i njihja kam shkruar pra q e i njihja para se te burgosesha askuj nuk i kam trokit ne der qe nuk e njihja e nuk e dija se kush ësht e që nuk e kam njoft ma parë edhe sikur te ishim pa ball per ball me meh uken ne ndonji katund dikund veq une ai ne ndonji sokak ne do ta kishim pershendet njeri tjetrin a je si je burr dhe aq kishte mbaruar muhabeti nuk e kisha pyet ne sokak pash bese a je ti Meh Uka
Mendoj se njerzit duhet ta ja vjen pak gishtin kokes e te dijn se ne qfar kohrash kemi jetu

me njerzit me u lidh ne shoqeri e sidmos në veprimtari nuk ka qen leht un ne vitin 1988 -1989 pas daljes nga burgu në ata muaj te dimrit kam levizë posht e perpjet nga nji konak ne tjetrin
me e shpëtu koken dhe fati nuk me ka qit me u taku me kta njerz sepse qdo natë po thuajse kam ndrua konak me humb gjurm me shpetu koken nga ndjekjet sepse ne at minut qe un bisjha ne dor te sigurimit
te shtetit me dergonin en kazerm ushtarake dhe me masakronin me vrisnin gjoja deshti me ik nga kazerma ushtarake e ku di un se qfar prrallash tjera do te shkruanin per mua si arsyetim prandaj e dis sa shum mir se ne qfar rreziku e kam koken isha i vetdijshem se qka me gjen nese bie ne duar te tyre edhe njiher prandaj mos ma shihni per t madhe pse nuk kam arrit te takohem me kta njerz sepse nganjiher fati ose rrrethanat te takojn me dikend e nganjiher ashtu sillen rrethanat e nuk takohesh
sikur te kisha ndejt ne kosov ma teper ndoshta sigurisht do te isha takuar por un shum shpejt e
lshova kosven ika keto jan shkaqet pse nuk kam arrit dalngadal te njihemi e te takohemi
pra flas dhe deshmoj te verteten